کد خبر: 07120071519
جهانروزنامه

بزرگترین تغییرات اجتماعی در بخش کشاورزی ظرف پنجاه سال اخیر در فرانسه

ترجمه: محمود نواب مطلق

تعداد زمین‎ های قابل بهره ‎برداری کشاورزی در فرانسه از ۶/۱ میلیون در سال ۱۹۷۰(۱۳۴۸) به ۳۸۹هزار در سال ۲۰۲۰( ۱۳۹۸) رسیده است.

«ژان میشل بِزا» خبرنگار اقتصادی روزنامه لوموند این موضوع را بررسی کرده است: این امر حکایت از بزرگترین تغییر اجتماعی در بخش کشاورزی ظرف پنجاه سال گذشته دارد.

«هانری ماندوراس» جامعه‎ شناس فرانسوی در سال ۱۹۶۷(۱۳۴۵) در کتاب پایان «دوران دهقانی» به فروپاشی نظام زراعت‎گری بر مبنای حاکمیت خانوادگی دهقانان بر زمین‎ها اشاره کرده است.

در حقیقت نظام دهقانی مبتنی بر فعالیت‎ های زراعت خانوادگی بر زمین‎ ها با دیرینه هزارساله و نوعی خود کفایی در تولید هرآنچه مورد نیاز بود جای خود را به نظام جدید کشاورزی بر مبنای استفاده بهینه از زمین و نگاه به تولید فراوان صنعتی به منظور توزیع انبوه حتی با نگاه جهانی داد.

در این نظام جدید کشاورزی صنعتی کارخانه‎ های فراوانی برای فرآوری محصولات کشاورزی احداث شدند.

طبیعتا در نظام جدید کشاورزی تغییرات عمده‎ای در سبک زندگی به وجود می‎ آید. این تغییرات به دلیل وجود تفاوت میان مفهوم دهقان و مفهوم کشاورز است.

واژگانی که از حیث معناشناسی نیز تفاوت‎های عمده‎ای باهم دارند. میان اهل لغت و معنا در این خصوص همواره مباحثی در میان است.

دهقان با زمین شناخته می‎ شود. کسی که زمین را آباد می‎کند و به آن زندگی می‎ بخشد. تغییر این نگاه به زمین و دهقان باعث شده است تا ظرف ۵۰ سال تعداد آن کاهشی حیرت‎آور داشته باشد.

از ۶/۱ میلیون در سال ۱۹۷۰(۱۳۴۸) به ۳۸۹هزار در سال ۲۰۲۰( ۱۳۹۸). حتی ۳۰ سال پیش نیز بافت روستایی و فرهنگ زراعت‎گری امری غالب در فرانسه محسوب می‎ شد.

در اغلب نقاط فرانسه چه در زمین‎ های پهناور و چه در مناطق کوهستانی بافت روستایی به میزان حداقل ۲۰ درصدی مشاهده می‎ شد.

اما در حال حاضر این میزان بسیار کاهش یافته است و از ۳۵هزار بخش تنها ۱۳درصد آن روستایی محسوب می‎شود. حتی در نظرسنجی‎ها دیگر به جمعیت روستائیان هیچ اشاره‎ای نمی‎ شود.

از ده سال پیش تا کنون در فرانسه چنین اتفاقی رخ داده است. حتی آراء کشاورزان نیز دیگر تأثیر چندانی در امور سیاسی  از جمله انتخابات ریاست جمهوری ندارد.

آیا این همه به خاطر نوع رفتارهای سیاسی مقامات از جمله مکرون رئیس جمهوری فرانسه است که تلاش کرد جایگاه دهقانی را با نوسازی آن از پیوند با زمین باز دارد و به تولید صنعتی گره بزند؟ یا « ژولیَن دِنورماندی» وزیر کشاورزی او از سال ۲۰۲۰(۱۳۹۸) که خود نیزمهندس کشاورزی است و همانند وی تنها به نوسازی این جایگاه می‎ اندیشد تا به تعبیر خودش کشاورزی اروپا را نجات دهد؟

منبع: لوموند

نمایش بیشتر
عصر اقتصاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا