به روز رسانی پژوهش با همکاری دانشگاه و حوزه

جلال دهقانی فیروزآبادی/ استاد دانشگاه

ما به پژوهش برای پژوهش احترام می گذاریم، اما تولید پژوهش محض و بنیادی بیشتر توسط کشورهای پیشرفته، اجرایی می شود. بنابراین باید بخشی از پژوهش ها و دانش تولید شده توسط همکاران ما در دانشگاه باید کاربردی و معطوف به حل مسئله باشد.

بومی سازی و نگارش متون جدید کتب درسی یک ضرورت است و مسئلۀ تحول علوم انسانی با بومی سازی در هم تنیده است و باید توجه ویژه به بومی سازی آخرین جریان های علمی وقت علوم انسانی داشت. در مجموع نباید تنها مترجم باشیم، بلکه باید جریان های روز دنیا را به نحوی دسترس پذیر و بومی کنیم. در این مسیر، کرسی های نظریه پردازی نقش کلیدی دارند.

ترجمۀ پژوهش های بومی استادان و دانشجویان و نشر آنها در نشریات بین المللی را یک ضرورت است و هدف بین المللی سازی و نیل به دیپلماسی علمی است. حتی اگر موفق به چاپ در نشریات بین المللی نشدیم باید متون تولید شده بر اساس دانش بومی ترجمه و منتشر شود. قرار نیست دانش تولیدی محصور به فضای داخل دانشگاه باشد.

روزآمدسازی از زمرۀ محورهایی است که باید مورد توجه قرار گیرد و این امر می تواند با شکل گیری همکاری های مشترک بین دانشکده های مختلف دانشگاه علامه طباطبائی محقق شود. تولید متون مشترک و توسعۀ همکاری های بینارشته‌ای می تواند منجر به تولید متون بدیع و ابتکاری شود.

پایداری و درآمد پایدار از زمرۀ مسائل راهبردی و روز دنیاست. ما باید از طریق تولید دانش به درآمد پایدار برسیم تا بتوانیم حضور موثر در ارتقای علوم انسانی در داخل کشور و نقشی تعیین کننده در عرصۀ بین الملل و بین المللی سازی دانشگاه داشته باشیم.

پرداختن به مباحثی نظیر رابطه علم و دین، امکان یا امتناع علم دینی، چیستی و مولفه های علم دینی و گستره علم دینی را از مولفه‌های بحث نظری وحدت حوزه و دانشگاه ذکر کرد و گفت: گرچه پرداختن به این مباحث مفید است ولی نباید رسیدن به وحدت حوزه و دانشگاه را موکول به نتیجه بخش بودن این مباحث کرد، زیرا شاید مانند بسیاری از مسائل فلسفی به نتیجه روشن و مورد اجماع همگان نرسد.

ما که داعیه تمدن‌سازی را داریم باید از این سطح فراتر رویم و باید در سطوح جامعه‌سازی و دولت‌سازی گام نهیم.سطح نهادی را دومین سطح مباحث حوزه و دانشگاه بوده و این سطح از بحث به تعاملات بین نهاد دین و نهاد علم می‌پردازد و سعی دارد مسئله وحدت را به صورت نهادین حل کند.

لذا ساختارسازی می‌کند، شورا تدارک می بیند، کارگروه طراحی می کند و بسیاری از نهادسازی‌هایی که در کشور در این موضوع صورت گرفته است متعلق به این سطح از بحث است.

نهاد سازی برای تحقق وحدت حوزه و دانشگاه، اگرچه فی نفسه غلط نیست و حتی ضرورت هم دارد، اما اگر هدف نهادسازی دقیق، مشخص و عملیاتی نباشد، معطوف به حل مسائل مشخص و دارای مبانی نهادسازی روشن و شفاف نباشد نتیجه بخش نخواهد بود.

نهادسازی موازی و متداخل و نهادسازی نمایشی را آسیب سطح نهادی است و اگر سطح نهادسازی در حد جلسات و شوراها و کارگروه‌ها باقی بماند و وارد میدان عملیاتی نشود کارایی لازم را نخواهد داشت.

سطح کنشگری و تحول و حل مسئله را سومین سطح از مباحث وحدت حوزه و دانشگاه است و این سطح مسئله وحدت را در سطح انضمامی پیگیری می‌کند.

تجلی عینی بحث حوزه و دانشگاه در سطح نهادی است و این سطح دقیقاً مسئله محور است و منجر به تغییر و تحول در سامان اجتماعی و کلیت جامعه خواهد شد.

این سطح وحدت را از وحدت مسائل آغاز می کند و سعی می‌کند در خلال گفت و گوی میان علم و دین آنها را به هم نزدیک ساخته و با همزبانی علم و دین به حل مسائل کشور بپردازد.در سطح کنشگری، نظام مسائل کشور نقطه تقاطع و تعامل و در نهایتحدت حوزه و دانشگاه است.