در میان کسانی که تا کنون برای شرکت در رقابت انتخاباتی ثبت نام کردهاند، به نظرم تا اینجای کار، علی لاریجانی با انرژی و اعتماد به نفس و توپ پرتری نسبت به دیگران وارد صحنه شده است.
احمد زیدآبادی نوشت: گرچه به دلیل عملکرد فاجعهبار و به شدت امنیتی لاریجانی در صدا و سیما و نوع اشتهار خانوادگی و موضع بینالجناحی سالهای اخیرش، در نگاه نخست نمیتوان شانسی برای دستیابی او به کرسی ریاست جمهوری قائل شد، اما به دلایل گوناگون ممکن است او یکی از شگفتیسازان انتخابات شود.
لاریجانی هر چه باشد، خالی از هوش سیاسی نیست. زبانِ رسا و نکتهپران و حاضرجوابی دارد، در جعل اصطلاحاتِ خاص با استعداد است و در سالهای اخیر، نگاه واقع بینانهتری نسبت به عموم اصولگرایان به شرایط ایران پیدا کرده است.
بنابراین، بعید میدانم سید ابراهیم رئیسی از پسِ زبان او برآید بخصوص اینکه نوع نگاه رئیس قوۀ قضائیه به مسائل بینالمللی و اقتصادی در برابر نگاه لاریجانی شعارگونه به نظر میرسد.
بر این مبنا اگر لاریجانی از مجال و آزادی لازم برای مجادله با رقیب خود برخوردار باشد، قادر است رأی آن بخش از تودۀ اصطلاحاً خاکستریِ شهرستانها را که معمولاً تحت هر شرایطی در انتخابات شرکت میکند و تیم رئیسی هم چشم به جذب آراء آنها دوخته است، به سمت خود متمایل کند.
از طرف دیگر، لاریجانی در بین طیف وسیعی از اصلاحطلبان همچنان مغضوب است اما اگر مثلاً اسحاق جهانگیری به صورت کاندیدای اختصاصی اصلاحطلبان در آید و نتواند در نظرسنجیها موقعیت مناسبی کسب کند، به احتمال زیاد وسوسۀ حمایت از لاریجانی در بین برخی از احزاب اصلاحطلب بخصوص بروکراتها و تکنوکراتهای آنان زنده خواهد شد.
تا کنون تصور میشد که نتیجه انتخابات ۱۴۰۰ از پیش روشن است. بر مبنای فرمول دو قطبی اصلاحطلب – اصولگرا شاید همینطور باشد، اما این بار رقابت بین خودِ اصولگرایان سخت و چه بسا دردناک است.
در هر صورت، ظاهراً همیشه راهی برای داغ کردن تنور انتخابات پیدا میشود!
منبع: ایلنا
