سرانجام یک طرح ضربتی که به تراژدی تبدیل شد!
بنزین پتروشیمی سیاستی بود که از دولت‌های نهم و دهم پایه‌گذاری شد و مسئولان هر بار با ناترازی بنزین مواجه می‌شدند، به تولید بنزین پتروشیمی روی آوردند.
به گزارش نفتی ها، بنزین پتروشیمی سیاستی بود که از دولت‌های نهم و دهم پایه‌گذاری شد و مسئولان هر بار با ناترازی بنزین مواجه می‌شدند، به تولید بنزین پتروشیمی روی آوردند.
در دولت سیزدهم هم متعاقبا با افزایش مصرف بنزین و عقب‌ماندگی تولید، بار دیگر دولت به اولین و دم‌دست‌ترین راهکار، یعنی عرضه بنزین پتروشیمی و واردات سوخت، روی آورد؛ به‌طوری‌که قرارداد دو میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری با پتروشیمی‌ها به منظور تولید بنزین بسته شد و خبری مبنی بر اعلام آمادگی پتروشیمی‌ها به منظور تولید بنزین منتشر شد که حواشی بسیاری به راه انداخت؛ از صحبت درباره تفاوت بنزین متانولی با بنزین موسوم به احمدی‌نژادی گرفته تا بحث‌ها درباره تشدید آلودگی هوا.
جواد اوجی، وزیر نفت، ۱۱ اریبهشت ۱۴۰۳ در جمع خبرنگاران عنوان کرد که بخشی از تولید متانول کشور قرار است به سمت تولید بنزین که ارزش افزوده بیشتری دارد، سوق داده شود.
او در توجیه این اقدام گفت که امروز در بسیاری از کشورها ازجمله چین، از خوراک متانول برای تولید بنزین استفاده می‌شود. در ایران نیز دانش فنی و ظرفیت انجام این کار وجود دارد.
موضوع اما اینجا بود که بنزین پتروشیمی که تولیدش از دولت‌های نهم و دهم شروع شد، از آلاینده‌ترین انواع بنزین به حساب می‌آید و استفاده از این سوخت نه‌تنها مشکلات جدی برای شهروندان ایجاد می‌کند بلکه توجیه اقتصادی هم نداشت و از همین رو هم بسیاری از کارشناسان تولید بنزین پتروشیمی را بازگشت به عقب دیگری در دولت سیزدهم دانستند که نه‌تنها منجر به حیف و میل منابع کشور می‌شد بلکه ممکن یود در کنار تشدید آلودگی هوا، به تعداد بیماران سرطانی هم بیفزاید و این موضوع هم در همان هیاهوی ایجاد شده مسکوت ماند.
تا این که مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی در روزهای آخر کاری خود تازه به فکر بحران بنزین و نفت افتاده او اظهارکرد که موضوع تولید بنزین به وسیله پتروشیمی‌ها در دولت سیزدهم به دو منظور بوده است. یک موضوع جلوگیری از صادرات متانول به عنوان یک محصول با ارزش افزوده پایین و موضوع دیگر حل معضل ناترازی بنزین کشور؛ اما پرواضح است که این سیاست به‌هیچ‌وجه راه‌حل منطقی برای هر دو مورد نبوده و تنها اقدامی بود که بتواند بحران را به تعویق بیندازد.
در واقع شاه‌میرزایی حالا و بعد از پایان یافتن کار دولت سیزدهم اعلام نموده که اولویت حوزه پتروشیمی تولید بنزین نبوده و پیرو بحران به‌وجودآمده در زمینه سوخت، پتروشیمی‌ها به تولید بنزین روی آورده‌اند! و همچنین مدعی شده این اقدام اصلاً ارزش افزوده بالایی برای این صنایع ایجاد نکرده و تنها برنامه‌ای کوتاه‌مدت بوده است.
این که در نهایت چرا الان این موضوع مظرح شده و در زمان خودش مورد دفاع بسیاری از مسئولان و مدیران وقت بود هم جای ابهام دارد و از همه تاسف بار تر این بود که تولید بنزین پتروشیمی ان هم به صورت طرح ضربتی مشکلات متعدد محیط‌زیستی به وجود آورد. از سوی دیگر به دلیل کیفیت نامناسب بنزین تولیدی در آن دوره، روند سوخت‌رسانی و استهلاک خودروها با مشکلات متعددی روبه‌رو شد. که حالا معلوم نیست چه کسی باید پاسخگوی این موضوع باشد!
