شما زحمت نکشید
راضیه حسینی
چمران، رئیس شورای شهر: «آمادگی برای زلزله برای شهر پرترافیک تهران سخت است.»
مردم هم که اصلاً راضی به‌زحمت شما نیستند، خودشان یک‌طوری با زلزله کنار می‌آیند و قول می‌دهند کاری کنند زیاد به دردسر نیفتید. می‌دانیم پیشگیری و ایمن‌سازی هم در شهر بزرگی مثل تهران خیلی سخت است. چه کسی حال دارد این‌همه ساختمان ناایمن را ایمن کند. اصلاً شاید بد نباشد بلای طبیعی خودش همۀ این ساختمان‌ها را صاف کند و شما دیگر مجبور به اضافه‌کاری و تلاش بیهوده برای ایمن‌سازی نشوید.
زلزله که بیاید هرچه ساختمان قدیمی و فرسوده هست با خاک یکسان می‌کند. آنها که می‌مانند و جان سالم به در می‌برند معلوم است که ایمن‌اند و نیاز به هیچ کاری ندارند.
تازه در رزومه‌شان جان به‌دربردن از زلزلۀ فلان سال هم خواهد آمد و کلی قیمت‌شان افزایش پیدا می‌کند. شهرداری هم با خیال راحت به ادامۀ کارهای مهم و اساسی در شهر می‌پردازد و می‌داند دیگر دربارۀ ساختمان‌های ناایمن نیاز نیست به کسی جواب پس بدهد.
مردم هم که معلوم است خودشان مسئول جان و مال‌شان هستند. بعد از زلزله چند حالت برای‌شان اتفاق می‌افتد. یا زنده می‌مانند و خانه‌شان نمی‌ماند، یا خانه می‌ماند بدون آنها، یا هر دو می‌روند، یا اگر ژن‌شان بالای شهری باشد، هم خودشان و هم خانه‌شان سر پا می‌مانند.
در حالت اول که راهی ندارند جز ساختن دوباره یا چادرزدن در همان منطقه. در هر حالت به مسئولان هیچ ربطی ندارد. خانۀ خودشان است می‌خواستند کاری کنند نریزد!
حالت دوم هم که دیگر اصلاً به مسئولان ربطی ندارد و عمر دست آنها نیست.
در حالت سوم مسئولان فقط می‌توانند کمی افسوس بخورند و آه بکشند بابت سرنوشتی که مردم عزیزشان گرفتار شدند و دیگر نه خانه‌ای ازشان مانده و نه خودشان. بعد هم می‌روند سراغ کارهای اساسی‌شان!
اما حالت چهارم خیلی به مسئولان ربط دارد. آنها می‌توانند مدام از مردم سالم و خانه‌های سر پای‌شان صحبت کنند و به‌عنوان برگی از افتخارات رو کنند. بگویند این ما بودیم که باعث زنده‌ماندن مردم بالای شهر شدیم.
این ساختمان‌ها همه دسترنج مسئولان است و آمار زنده مانده‌ها فقط به همت مسئولان این‌قدر است، وگرنه خیلی بدتر از این بود.
ما که آرزو می‌کنیم هیچ‌وقت در تهران و هیچ شهر دیگری زلزله نیاید و مسئولان مجبور به توضیح نشوند!
