فوت و فس

راضیه حسینی

فقط که عیدی نیست. حقوق کارگران به این مبلغ اضافه می‌شود. تازه یارانه هم هست. همۀ این‌ها را که با هم جمع کنید طلای بیشتری می‌شود. حالا درست است یارانه به اندازۀ یک فوت طلا در پلاستیک فریزر ارزش دارد، ولی بالاخره از هیچ بهتر است!

مسئولان عزیز، پیشنهاد می‌کنیم از همین‌الان به فکر واحدهای خیلی کوچک‌تر برای اندازه‌گیری طلا باشید. واحدهایی که از گرم و سوت و… بگذرند. بهتر است آینده‌نگر باشید. بعید نیست سال بعد عیدی کارگران با مقیاس‌های حال حاضر طلا قابل اندازه‌گیری نباشد، آن وقت می‌خواهید چه کنید؟ سراغ نقره و مس و تیتانیوم بروید؟ یا این‌که واحد جدیدی به طلا اضافه کنید؟ معلوم است که دومی بهتر است.

در هر صورت نام این فلز باارزش را دارد و مردم دل‌خوش می‌شوند که با عیدی‌شان می‌توانند مقداری طلا بخرند، هرچند کم.

به نظرمان بهتر است از واحد «فوت» استفاده کنید.  فوت در پلاستیک فریزر. مثلاً حقوق کارگران سال بعد می‌تواند سه واحد فوت در پلاستیک باشد! با این شیوه فعلاً می‌توانید پیش بروید تا فوت هم تمام شود. بعد باید بروید سراغ واحد کوچک‌تر. شاید بتوانید روی «فِس» کار کنید.

البته متذکر شوید این فس از سوراخ بینی خارج می‌شود. چند سالی فس بر بینی را ادامه دهید. برای بعد هم خدا بزرگ است. شما ثابت کرده‌اید هرگز عقب نمی‌نشینید و راهی برای اضافه‌شدن حقوق انتخاب نمی‌کنید. بلکه تا کار و کارگری هست به ساخت واحدهای جدید  طلا اقدام می‌کنید و نمی‌گذارید این روند متوقف شود.

شما طرف‌دار «یا راهی خواهیم ساخت، یا راهی خواهیم یافت» نیستید. شما اعتقاد دارید «فقط یک راه وجود دارد» آن هم همان است که از ابتدا رفته‌اید.

باقی همه بیراهه است. شما هیچ‌وقت به مسیریاب‌ها و نقشه‌ها اعتقادی نداشته‌اید، همان که از اول رفته‌اید درست است، حالا می‌خواهد دور باشد، عجیب‌وغریب و برهوت باشد، تابلوی «برگردید این مسیر اشتباه است» داشته باشد، اصلاً راه را بسته باشند، مهم نیست. شما هرطور شده به همان راه ادامه می‌دهید. شوخی که نیست. شما مسئول هستید. یک مسئول ثابت‌قدم!