مسئول، مجبور است (طنز)
راضیه حسینی
سخنگوی انجمن واردکنندگان موبایل: «می‌گویند چون آیفون آمریکایی است باید با عدم وارداتش به آمریکا ضربه بزنیم.»
اگر همین‌طور ادامه بدهیم می‌توانیم آمریکا را دچار بحران جدی کنیم. آن‌وقت مسئولان با گوشی آیفون توییت می‌زنند: «احسنت به مقاومت شما مردم. حیف که ما در همراهی شما ناتوانیم. کاش مثل شما معمولی بودیم و قدرت‌مند. اما متأسفانه مسئولیم و ناتوان.»
حق دارید. خیلی برای‌تان سخت است. در واقع ما کار خاصی انجام نمی‌دهیم؛ چون اگر همه کالاهای خارجی در ایران اجازه فروش داشتند هم نمی‌توانستیم بخریم. اصلاً همین فردا گوشی آیفون در همه استان‌های ایران نمایندگی بزند. خب که چه؟ ما باز هم مجبوریم به سیاست تحریم‌مان ادامه دهیم.
یا همه سیسمونی‌های معروف دنیا در ایران شعبه بزنند. ما باز هم مجبوریم کالای ارزان (به نسبت خارجی) داخلی بخریم. برای همین به شما حق می‌دهیم. آدم وقتی پول خرید جنس خارجی داشته باشد و نتواند بخرد، خیلی سخت است. کلاً آدم که پول زیاد داشته باشد و نتواند آن‌طور که دلش میخواهد خرج کند خیلی اذیت می‌شود.
دل‌مان برای شما می‌سوزد. نمی‌توانید یک تک‌پا بروید ترکیه و خرید کنید. ما معمولی‌ها یک‌جوری نگاه‌تان می‌کنیم، انگار دست کرده‌اید و از جیب ما پول خریدهای‌تان را برداشته‌اید. شما به بزرگواری خودتان ببخشید. نه که از این سیسمونی خارجی‌ها ندیده‌ایم، حسودی‌مان می‌شود.
یک جوری توییت زدن مسئول با گوشی آیفون را بزرگ می‌کنیم که انگار جنایت کرده. باز هم شما ببخشید. معنی ممنوعیت را هنوز خوب نفهمیده‌ایم. آن‌قدر کودنیم که فکر می‌کنیم وقتی یک مسئول گفته دیگر گوشی آیفون نباید وارد شود، پس خودش هم نباید آیفون داشته باشد. مثل این‌که انتظار داریم وقتی واردات لوازم خانگی خارجی ممنوع شد، مسئول بیچاره هم در خانه‌اش یخچال ایرانی داشته باشد.
این‌ها همه عقاید یک‌سری آدم با سطح فکر پایین است. هنوز به درک و شعور کافی نرسیده‌ایم که مسئول، حساب‌ش از مردم عادی جداست.
مسئول با این‌که از داشتن گوشی آیفون دارد زجر می‌کشد، ولی مجبور است. هر بار که خودروی لوکس خارجی سوار می‌شود تا خود مقصد، اشک می‌ریزد، ولی به‌خاطر پرستیژ مدیریتی، مجبور است. هیچ‌وقت دلش نمی‌خواهد سیسمونی نوه‌اش را از ترکیه بخرند. ولی چه کند که دست‌ش بسته و مجبور است.
مسئولان خیلی تحت فشارند. خیلی سختی می‌کشند و با این حال هیچ اعتراضی نمی‌کنند. امیدواریم بتوانیم روزی تمام زحمات‌شان را جبران کنیم.
