میدانیم که حمایت از کالای ایرانی خوب است
سیف الله یزدانی
با تعیین نام “سال حمایت از کالای ایرانی”برای سال ۱۳۹۷ و به دنبال آن تشریح الزامات و نتایج چنین اقدامی برای اقتصاد ملی ایران توسط مقام معظم رهبری در سخنرانی سالیانه در مشهد مقدس، تقریبا زاویه ناشناخته ای درمورد ضرورت امر باقی نمانده است.
ناگفته نماند که موضوع حمایت از تولیدات و خدمات ایرانی در ادبیات اقتصادی کشور پیشنه ۲۵۰ ساله دارد و در این مدت بسیاری از دولت ها یا عامدانه به اقدامات شکلی و عوام گرایانه بسنده کردند و درعمل وابستگی مصرف کشور را به کالاهاو خدمات خارجی مانند دوره پهلوی اول ، بخصوص غربی را، تشدید کرده اند و یا فرصت محدود و ساختارهای اقتصادی کشور، قبل از آنکه تلاش ها به بار بنشیند و برنا شود، آنرا ناکام کرده است، مانند دولت دکتر محمد مصدق!
بعد از انقلاب هم این امر بصورت افراطی با هدف گذاری تولید همه نیازهای کشور درداخل و خودکفایی صددرصدی، خود زمینه عدم تحقق حمایت از کالاهای ایرانی را رقم زده ایم. که موضوع افراط و تفریط و اتلاف منابع در این خصوص بحث جداگانه ای می طلبد.
در طی ۱۰۰ سال اخیر همیشه سعی شده است که حمایت از کالاهای ایرانی بصورت دستوری و ازبالابه پایین دنبال شود و در حالیکه همه مولفه های فرهنگی حاکی از ترغیب عمومی به مصرف کالاهای غیر ایرانی است، بخش از دارایی های ملی مصروف تحقق شعاری شده است که بسترسازی های مردمی برای اقبال به چنین راهبردهای صورت نگرفته است.
گذر و گشت و گذاری در شهرک های صنعتی و حتی شبکه های زنجیره ای تخصصی و تعطیل شده توزیع محصولات ایرانی (مانند شیلات و کفش ملی، خزرخز و کفش بلا و وین و…)بخوبی گسستگی کالای ایرانی با الگوی مصرف مردم را نشان می دهد و در حالی که همه می دانیم که حمایت از تولیدات ایرانی خوب است، اما در حد مردم ضعیف البنیه مالی هم البسه “تاناکورایی” رونق بازار بهتری دارند.
ما نه تنها امروز بخوبی می دانیم که کالای وطنی باید حمایت شود، بلکه از زمانی که ماشین بخار جیمز وات موتور محرک کشتی و راه اهن شد و سرعت تجارت در دنیا را چندین برا بر افزایش داد، کریم خان زندمان کالاهای انگلیسی را پس فرستاد.
ما زمانیکه علما و تجار اصفهانی در حمایت از کالای وطنی هم عهد شدند، این را دانسته بودیم
وقتی میرزای بزرگ توتون و تنباکو را تحریم کرد براساس همین دانسته ها بدو لبیک گفتیم.
ما حتی شعارهای عوام فریبانه پهلوی اول را در حمایت از کالای ایرانی عملی کردیم.
ما در نهضت ملی شدن نفت با صنعت و مصرفمان حامی کالاهای وطنی بودیم.
ما در انقلاب اسلامی همراه با ارزش های انسانی و اسلامی بدنبال نفی الگوی مصرف غربی و صنعت مونتاژ بودیم
ما در ۸ سال دفاع مقدس و اعلام محاصره اقتصادی ایران ، جنگ و معیشت مردم را تا حدی که توانستیم با تکیه بر توان داخلی اداره کردیم.
رهبر انقلاب در این نام گذاری تکلیف مالایطاق و بیگانه با فرهنگ ملی را مطرح نکرده است و نیاز چندانی هم برای تفهیم به ملت ندارد.
اما….
اززمان کریم خان زند تا حالاهنوز نمی دانیم که چگونه مثل کره و ژاپن و ترکیه، این باور ملی را به فرآیند اجرایی تبدیل کنیم.
حمایت از کالای ایرانی یک خلق و خوی و منش فردی محض نیست که با سخنرانی و ایجاد شوق بدنبال عملی شدنش باشیم.
ملت سرفراز ما حق دارند بهترین کالاهای دنیا را با مناسبترین قیمت ها مصرف کند، اما آیا در حمایت از کالاهای ایرانی ، بهترین ها را در اختیارش خواهیم گذاشت؟
آیا تولیدکننده و صنعتگر ایرانی، اگر دلش هم بخواهد ، درشرایط فعلی دیوانسالاری و ساختار اقتصادی ، میتواند بهترین ها را به ملتش تقدیم کند؟
پاسخ عملی به این دوسوال محوری ، سرمشق مسئولین سه قوه و تشکل های صنفی و اقتصادی کشور از همین اول سال است.
امیدواریم که بخش های سه گانه دولتی،خصوصی و تعاونی در سال جدید هم به نام گذاری فعالیت های یومیه و روتین بنام “حمایت از کالای ایرانی” مشغول نشوند.
حمایت از کالای ایرانی یک راهبرد ملی است و اقدامات ملی هم می خواهد!
