هر که تاکسی اینترنتی خواهد جور تأمین اجتماعی کشد
راضیه حسینی
«زیر پوست طرح جدید تأمین اجتماعی/ از جریمه و قطع مستمری و کاهش درآمد رانندگان تاکسی‌های اینترنتی تا افزایش هزینه‌های سفر.
در طرح تأمین اجتماعی برای بیمه اجباری رانندگان تاکسی‌های آنلاین، شرکت‌ها موظفند ۴ درصد به کرایه هر سفر اضافه و به‌عنوان حق بیمه، به‌حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز کنند.»
دیگر وقتش رسیده بود. به رانندگان تاکسی‌های اینترنتی زیادی خوش می‌گذشت و این یعنی یک جای کار می‌لنگد. چه معنی دارد هر فردی با هر شغلی، حتی استاد دانشگاه، بتواند به‌راحتی یک شغل دیگر داشته باشد، بدون این‌که از هفت خوانی بگذارد، اداره‌‌ای، ارگانی، جایی یقه‌اش را بگیرند، چندین ماه دوندگی کند، شب‌ها بی‌خوابی بکشد، به مرز سکته برسد، و سر آخر شاید به نتیجه برسد.
تا حالا هم زیادی خوش گذشته بود. هم به رانندگان، هم مسافران. اما از این به بعد همه چیز سر جای خود قرار می‌گیرد. بازنشستگانی که نمی‌خواهند در لیست بیمه‌ی تاکسی‌های اینترنتی قرار بگیرند زیر ذره‌بین تأمین اجتماعی شناسایی می‌شوند، و باید بدانند برای حل مشکل. تمام افرادی که نمی‌خواهند در لیست بیمه قرار بگیرند گرفتار پروسه‌ای می‌شوند که شروعش معلوم و انتهایش نامعلوم است.
مسافرانی که تابه‌حال با قیمت‌هایی نه‌چندان ارزان کنار می‌آمدند هم، از این به بعد یا باید قید تاکسی اینترنتی را بزنند، یا دست در جیب کنند و هزینه‌ی بیمه‌ی رانندگان را به تأمین اجتماعی بدهند.
شاید بپرسید تأمین اجتماعی این وسط چه‌کاره است؟ وسیله است. وسیله‌ای برای کاری مثلاً خیر. پول را از جیب مردم برمی‌دارد و رانندگان را بیمه می‌کند، حتی اگر نخواهند. این‌جا نمی‌خواهم و نمی‌شود و نباید نداریم. مگر می‌شود بدون هیچ دست‌انداز و مشکلی از شغلی به این جذابی استفاده کرد و راحت و بی‌دردسر پول درآورد؟ کارمند، پرستار، استاد، بازنشسته همگی داشتند زیادی تفریح می‌کردند و قدر این نعمت را نمی‌دانستند!
مگر می‌شود به‌عنوان مسافر بدون دغدغه‌ی کم‌آوردن پول، بدون درشت‌شدن چشم به قاعده‌ی گردو از دیدن قیمت، راحت در تاکسی اینترنتی نشست و به مقصد رسید؟
از قدیم هم گفته‌اند «هرکه طاووس خواهد جور هندوستان کشد.»
الان هم همین است «هر که تاکسی اینترنتی خواهد جور تأمین اجتماعی کشد.»
