واحد کلیه بر آیفون
راضیه حسینی
در کشورهای مختلف با پول چند ساعت کار می‌توان آیفون ۱۷ خرید؟
«در برزیل و ترکیه، هزینه یک مدل پایه ۱۴۸۰ تا ۱۸۸۰ دلار است که معادل ۴۰۹ تا ۴۶۱ ساعت کار بر اساس متوسط دستمزد ساعتی است. در ایالات متحده، اما این میزان ۲۱ ساعت و در سوئیس، حتی از این هم کمتر است.»
در ایران به علل مختلف، از جمله، دوبرابر شدن هر چیز خارجی بدون علت مشخص، قیمت آیفون ۱۷ از استاندارد جهانی بالاتر هم هست، و باتوجه‌به حقوق پایه‌ی یک کارگر، اگر فرد موردنظر هیچ‌چیز نخورد، هیچ حرکت اضافه‌ای انجام ندهد، حتی در نفس‌کشیدن هم صرفه‌جویی کند و کارتن‌خواب شود، باز هم بالای یکی دو سال طول می‌کشد تا بتواند یک آیفون ۱۷ بخرد. در واقع هروقت پولش جور می‌شود و به بازار می‌رود با افزایش قیمت، که در کشور ما کاملاً طبیعی است، مواجه می‌شود و دوباره به پس‌انداز ادامه می‌دهد.
با این اوصاف، مردم کشور ما واحدی به نام کلیه بر آیفون ابداع کرده‌اند و می‌توانند بدون صرف زمان زیاد و سختی فراوان، فقط و فقط با دادن یک کلیه صاحب آیفون شوند!
این‌که هنوز واحدهای دیگری مثل قلب، چشم، کبد، جزایر لانگرهانس و… به کلیه اضافه نشده است، به علت نبود امکانات مناسب بدن است. به نظرمان اگر از هرکدام‌شان دو تا و از چشم چهارتا در بدن بود، درست‌وحسابی می‌شد ازشان استفاده کرد. نه‌تنها آیفون، بلکه مشکلات جدی‌تر و لازم‌تری قابل‌حل بود.
مثلاً در هرزمان صاحب‌خانه می‌خواست کارگری را بیرون کند، وی می‌توانست یکی از اعضای جفتی بدنش را بفروشد و یک سال دیگر سقفی بالای سر داشته باشد.
اگر این اعضا توانایی تکثیر داشتند و مثل دم مارمولک هروقت از جا کنده می‌شدند دوباره برمی‌گشتند که نورعلی‌نور می‌شد. شما فکر کنید هر بار یک کلیه برای کاری فروخته می‌شد، بعد از مدتی یکی دیگر جایش درمی‌آمد.
این‌طوری دیگر مسئولان مدام نگران حقوق بازنشستگان، معلمان و کارگران نبودند و مدام لازم نبود، کالابرگ و یارانه بدهند. مردم خودشان از پس هزینه‌ها برمی‌آمدند و مسئولان هم راحت به کارهای مهم و حیاتی دیگرشان می‌پرداختند!
به نظرمان قلب می‌توانست عضوی مهم باشد و شاید حتی جای یک‌خانه‌ی کوچک یا خودروی خوب را می‌گرفت. اگر فقط زاپاسش در بدن بود، یا به‌سرعت درمی‌آمد!
