ترجمه: محمود نواب مطلق
یک آزمایشگاه در آمریکا توانست برای نخستین بار از روش همجوشی هسته‌ای ( فیوژن) انرژی‌‌ای تولید کند که بسیار بیشتر از انرژی مصرف‌شده برای تولید آن است.
آزمایشگاهی دولتی در آمریکا ضمن اظهار خرسندی از این موفقیت روز سه شنبه ۱۷ اوت (۲۶ مرداد)، تولید انرژی حاصل از همجوشی هسته‌ای را «پیشرفت تاریخی» نامید و میزان تولید انرژی حاصل این فرآیند را بسیار بیشتر از گذشته دانست.
بر اساس توضیحاتی که طی اطلاعیه ای منتشر شد، این آزمایش در ۸ اوت (۱۷ مرداد) در آزمایشگاه ملی تاسیسات احتراق (NIF) در کالیفرنیا انجام شد.
در این آزمایش «نور لیزر به صورت متمرکز بر روی یک ساچمه سربی به اندازه ساچمه تفنگ ساچمه‌ای» تابانده شد.
«حاصل این کار تولید نقطه‌ای گرم به قطر یک موشد. میزان انرژی حاصل این همجوشی هسته‌ای ۱۰ کادریلیون وات در۱۰۰ تریلیونیوم ثانیه بود.» این میزان از انرژی ۸ برابر میزان تولیدشده در آزمایشهای گذشته در بهار بود.
انرژی حاصل از همجوشی هسته‌ای به عقیده بانیان و طرفداران آن می تواند به دلیل تولید ضایعات اندک و عاری بودن از گازهای گلخانه‌ای به نوعی انرژی فردا محسوب شود.
روش همجوشی هسته‌ای متفاوت از شکافت هسته‌ای
این نوع تولید انرژی از روش مرسوم فعلی در مراکز هسته‌ای یعنی شکافت هسته‌ای متفاوت است. در شکافت هسته‌ای برای تولید انرژی پیوندهای هسته‌های سنگین اتمی را می‌شکنند. در روش همجوشی هسته‌ای کاملا بر عکس است.
در این روش دو هسته سبک اتمی با هم ممزوج می شوند تا یک هسته سنگین حاصل شود. دو ایزوتوپ هیدروژن یک اتم هلیم تولید می‌کنند. این عمل در ستارگان از جمله خورشید خودمان نیز رخ می‌دهد.
در بخش دیگری از اطلاعیه آزمایشگاه آمده است: «این پیشرفت تاریخی پژوهشگران را در آستانه تولید سوخت قرار داده است و این بدان معناست که انرژی تولیدی از این فرآیند بسیار بیشتر از انرژی مصرف‌شده برای انجام این فرآیند است.
تلاش برای فراهم آوردن مقدمات لازم برای تکرار این آزمایش ادامه دارد و البته این امر به ماه‌ها زمان نیاز دارد و نتایج تمامی این تلاش‌ها در یک نشریه علمی به چاپ خواهد رسید. »
تحقیقات در زمینه همجوشی هسته‌ای به وسیله حبس اینرسی
کیم بودیل، مدیر آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور، وابسته به آزمایشگاه (NIF) در این خصوص می‌گوید:« برای تحقیقات در زمینه همجوشی هسته‌ای به وسیله حبس اینرسی، نتایج حاصل از این آزمایش یک پیشرفت تاریخی محسوب می شود.»
پرفسور استیون رز از مدیران مرکز تحقیقات هسته‌ای دانشگاه امپریال کالج لندن نیز در این خصوص معتقد است: «کارکنان آزمایشگاه ملی احتراق (NIF) تلاش خارق‌العاده‌ای کرده‌اند.
این مهمترین پیشرفت علمی در زمینه همجوشی اینرسی از سال ۱۹۷۲(۱۳۵۱) سال شروع این تحقیقات محسوب میشود.»
ژرمی شیتندن، یکی دیگر از مدیران همین مرکز در لندن، نیز در این خصوص بر این باور است که «از این انرژی می‌توان برای تولید انرژی الکتریکی تجدیدپذیر استفاده کرد که البته این کار نیز فرآیندهای طولانی خاص خود را دارد و نیازمند تلاش برای پشت سر گذاشتن موانع فنی بسیار حاصل از این امر خواهد بود.»
منبع: لوموند به نقل از خبرگزاری فرانسه
