چرایی پولشویی در صنعت خودرو در آمریکا و کانادا
مهرداد حاجی زاده فلاح، تحلیلگر مسائل اقتصادی
اگر با ۱۰۰۰۰ دلار پول نقد وارد بانک خود شوید و بخواهید آن را واریز کنید، بانک باید آن تراکنش را به مرکز تحلیل تراکنشهای مالی و گزارشهای کانادا (FINTRAC) گزارش کند. اگر فلزات یا سنگ های گرانبها را با این مقدار پول نقد خریداری میکنید، فروشگاه باید آن را نیز گزارش دهد.
همین امر در مورد حسابداران، دلالان املاک، نمایندگان، توسعه دهندگان، کازینوها، فروشندگان اوراق بهادار، شرکتهای بیمه عمر، و مشاغل خدمات پولی صدق می کند.
اگر برای انجام تجارت در هر یک از این مؤسسات، یک کیسه پول نقد کنار بگذارید، یک نوع ردیابی کاغذی شروع میشود تا مشخص شود که آیا پول نقد به طور قانونی به دست آمده است یا خیر؟
اما این روند در خصوص نمایندگی های خودرو، رعایت نمیشود.
کانادا مشکل پولشویی دارد به طوری که هیچ کجای دنیا به اندازه بریتیش کلمبیا درگیر این موضوعات نیست. اگرچه کلاهبرداریهای متعددی برای پاک کردن پول نقد به دست آمده از طریق فعالیتهای غیرقانونی انجام میشود اما در میان تمامی بازارها، دنیای خودروهای گران قیمت بسیار مورد علاقه کسانی است که به دنبال شستوشوی پولهای کثیف خود هستند.
در ماه مه ۲۰۱۹، دولت ایالتی بریتیش کلمبیا یافتههای خود را در گزارشی منتشر کرد که توسط پیتر آلمان، وکیل و رئیس مرکز بینالمللی اصلاحات حقوق کیفری، انجام شده بود. در گزارش او به پنج دسته از جرائم سازمان یافته اشاره میشود که برای پولشویی از بازار خودرو استفاده می کنند:
۱.شستوشوی داخلی و بینالمللی از طریق وسایل نقلیه : خودروها هم در داخل و هم در سطح بینالمللی به عنوان مجرای پولشویی استفاده می شوند. بسیاری از خودروهای دزدیده شده هرگز بازیابی نمیشوند و نظارت کافی بر روی خودروهای صادر شده وجود ندارد.
۲.وسایل نقلیه جرم و جنایت: مجرمان سطح بالا مانند اتومبیلهای سطح بالا و لوکس با پول نقد کثیف خریداری میشوند یا اجاره داده میشوند و به این طریق، مجریان قانون کار سختتری برای توقیف آنها دارند.
۳. پولشویی: بسیاری از دلالان از خرید نقدی – حتی صدها هزار دلار – خوشحال میشوند که در کانالهای مالی مناسب واریز میشود و منبع پول را استتار میکنند. آلمانی میگوید صنعت انگیزهای برای تنظیم این روش فروش ندارد.
۴.وسایل نقلیه صادراتی در بازار خاکستری: وسایل نقلیه لوکس حتی در بازارهای خارج از کشور قیمتهای بالاتری دارند و مقررات کمی در مورد فروش مجدد وجود دارد. بخش واقعا کثیف اینجاست.
هنگام خرید برای فروش مجدد، می توانید برای بازپرداخت مالیات فروش استانی درخواست دهید.
بریتیش کلمبیا مجبور شد کارکنان بیشتری را برای رسیدگی به این تخفیفات تقلبی استخدام کند، که در زمان انتشار این گزارش در سال ۲۰۱۹، معادل ۵۵ میلیون دلار تخفیف برای صادرکنندگان مجرم برای استان هزینه داشت.
۵. فروشندگان مستقل خودروهای لوکس : فروشندگان منتخب وسایل نقلیه لوکس اغلب به دلیل تمایل آنها برای برخورد با افراد درگیر در جنایات سازمان یافته مورد توجه قرار میگیرند، که بسیاری از آنها به دلیل سوابق جنایی جدی، معمولاً به دلیل جرائم مرتبط با قاچاق مواد مخدر، برای پلیس شناخته شدهاند.
کری اسمیت، کارآگاه پلیس منطقهای هالتون که رهبری تحقیقات تقلب در GST با نام پروژه فانتوم – یکی از بزرگترین تحقیقات در تاریخ کانادا را برعهده داشت. آنها بیش از ۵۰ میلیون دلار کلاهبرداری در سه بخش و بالغ بر۲۰ میلیوندلاراز این ارقام تنها در انتاریو پیدا کردند.
اسمیت میگوید در مورد روشهای درگیر شدن صنعت خودرو در شیوههای مشکوک، چه از طریق نقض قوانین، تفسیر یا خلعهای قانونی، شاهد تغییرات بسیار کمی هستیم. البته او خاطرنشان میکند که تنها دلیل تغییر نکردن روندها این است که کانادا منطقهای امن برای فروشندگان است و دولتها نمی توانند یا نمی خواهند به آن رسیدگی کنند، زیرا به هر شکل جرایم سازمانیافته میلیونها دلار را از طریق خرید خودرو به اقتصاد سرازیر میکند.
نحوه تشخیص پولشویی در فروش خودرو
بر کسی پوشیده نیست که می توان از اتومبیلها، قایقهای تفریحی و هواپیماهای گران قیمت برای پنهان کردن وجوه غیرقانونی استفاده کرد.
در ژوئیه ۲۰۲۱، بریتانیا تحریمهای ضد فسادی را علیه اوبیانگ مانگو معاون رئیس جمهوری گینه استوایی اعمال کرد. او متهم به سرقت وجوه دولتی و پولشویی از طریق کالاها و وسایل نقلیه لوکس بود.
این اولین بار نبود که معاون رئیس جمهوری با تحریم مواجه میشد. در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، دادستانهای اروپایی داراییهای او شامل ۲۶ سوپراسپرت – فراری، بنتلی و لامبورگینی – به ارزش ۲۷ میلیون دلار را مصادره کردند. اما چرا آقای اوبیانگ مانگو اتومبیلها را برای پنهان کردن سرمایه خود انتخاب کرد؟
بر اساس مقررات AML، هر کسی که در فروش خودرو دخالت داشته باشد، در صورت عدم شناسایی پولشویی، با جریمههای قابل توجهی و حتی پیگرد کیفری روبرو خواهد شد.
این مساله شامل شرکتهای حقوقی، بانکها و همچنین فروشندگان وسایل نقلیه میشود که میتوانند هر فرد یا کسبوکاری باشند که وسایل نقلیه را تجارت میکنند یا به عنوان واسطه در خرید یا فروش آنها عمل میکنند.
فروشندگان می توانند از نظر انطباق با AML در دسته های مختلفی قرار گیرند. بسته به اندازه و موقعیت مکانی آنها را میتوان به عنوان مؤسسات مالی، مشاغل غیر مالی، و فروشندگان با ارزش بالا طبقهبندی کرد.
فروشندگان با ارزش بالا یک فروشنده با ارزش بالا، هر تجارت یا تاجر انحصاری است که پرداخت های نقدی بالاتر از یک آستانه خاص را می پذیرد یا انجام میدهد. از جمله کشورهایی که این دستهبندی از فروشندگان خودرو را اتخاذ میکنند، بریتانیا و استرالیا هستند.
مؤسسات مالی غیر بانکی (ایالات متحده). هر تجارتی که در زمینه فروش اتومبیل، هواپیما یا قایق فعالیت میکند به عنوان مؤسسات مالی غیربانکی طبقهبندی میشود . این بدان معناست که آنها باید الزامات انطباق AML را همتراز بانکها دنبال کنند.
مشاغل غیر مالی (اروپا). افرادی که کالاها را تجارت میکنند متعلق به «کسب و کارهای غیر مالی» هستند و در صورت دریافت پرداختهای نقدی بیش از ۱۰۰۰۰ یورو باید از دستورالعملهای اروپایی ضد پولشویی پیروی کنند.
همه این دستهها باید الزامات AML، از جمله بررسی دقیق مشتری، گزارش فعالیتهای مشکوک، و نگهداری سوابق را رعایت کنند. با این حال، میزان انطباق AML آنها ممکن است متفاوت باشد.
چرا حمل و نقل لوکس مجرمان را جذب می کند؟
چندین سال پیش، تاجر مالزیایی، جو لو، ۲۵۰ میلیون دلار برای یک قایق تفریحی خرج کرد. اما مشخص شد که این پول از صندوق رفاه مالزی به سرقت رفته است. لو مخفی شد و اکنون همان قایق تفریحی به قیمت ۱۰۰ میلیون دلار کمتر از مبلغی که برای آن پرداخت کرده به فروش میرسد.
اما چرا قایقهای تفریحی را برای پولشویی انتخاب میکنیم؟ ما عواملی را که خرید وسیله نقلیه را برای مجرمان جذاب میکند، بررسی میکنیم:
امکان شستوشوی مبالغ هنگفت. از آنجایی که قیمت وسایل نقلیه لوکس بالا است، مجرمان میتوانند در یک معامله، مبالغ قابل توجهی را قانونی کنند.
ضعف نظارت نظارتی نمایندگیها نسبت به بانکها و شرکتهای سرمایهگذاری کمتر تحت نظارت هستند. به عنوان مثال، الزامات AML کانادا حتی به نمایندگیهای خودرو اشارهای نمیکند.
آگاهی کم از الزامات AML در میان فروشندگان. به گفته سازمان شفافیت بینالملل، فروشندگان با ارزش بالا در مورد پیروی از الزامات AML سوابق ضعیفی دارند. به عنوان مثال، آنها به ندرت با مجریان قانون تماس میگیرند، حتی اگر به پولشویی مشکوک باشند.
روند پولشویی از طریق فروش وسایل نقلیه گاهی اوقات میتواند کاملاً ساده باشد: مجرمان به سادگی یک قایق تفریحی را با بودجه غیرقانونی در حوزه قضایی با کنترل ضعیف AML خریداری میکنند و آن را به عنوان دارایی قانونی در کشور دیگری میفروشند.
طرح فوق ساده است، اما سازمانهای جنایی از روشهایی برای افزایش پیچیدگی و ماندن در زیر نظر مجریان قانون استفاده میکنند. به عنوان مثال، آنها میتوانند از شرکتهای قبلی برای پنهان کردن خریدار واقعی یک وسیله نقلیه استفاده کنند یا سعی کنند با پرداخت از طریق پول نقد، برنامههای تلفن همراه و کارتهای پیش پرداخت، از سیستمهای بانکی منظم جلوگیری کنند.
مجرمان همچنین میتوانند وسایل نقلیه را برای پولشویی معامله کنند. نحوه کار به این صورت است: تصور کنید دو نمایندگی A و B. نمایندگی A وانمود میکند که وسایل نقلیه را از نمایندگی B خریداری میکند. در واقعیت، هر دو نمایندگی برای ساخت اسناد فروش جعلی تبانی میکنند و حتی ممکن است خودرو را تحویل ندهند. در همین حال، وجوه غیرقانونی که به عنوان پرداخت برای خودروها پنهان شده است، مشروع جلوه داده میشود.
یکی دیگر از روشهای پولشویی زمانی است که مجرمان وانمود میکنند که یک وسیله نقلیه میخرند و روی آن سپرده میگذارند. سپس، آنها از معامله خارج میشوند و میخواهند سپرده خود را پس بگیرند. به این ترتیب آنها پول غیرقانونی را به بازپرداخت قانونی تبدیل میکنند که در مورد زیر توضیح داده شده است.
یک فروشنده مواد مخدر برای خرید یک پورتوفینو به قیمت ۲۱۵۰۰۰ دلار به یک فروشنده فراری میآید. او ۹۹۰۰ دلار پول نقد میگذارد و قول میدهد که با چکی برای تکمیل فروش، کار تمام شود. اما بعدا میگوید نظرش عوض شده ضمناً نمایندگی قبلاً وجه نقد را به حساب بانکی خود واریز کرده است و در عوض باید چک شرکتی را به خریدار بدهد. فروشنده مواد مخدر همین حقه را با فروشندگان دیگر بازی میکند و درآمدهای غیرقانونی را به چکهای شرکتی قانونی تبدیل میکند.