ژن خوب یا پشت بازو؟ (طنز)
راضیه حسینی
«حقوق عجیب بادیگاردها؛ ساعتی بین هفتصد تا چند ده میلیون تومان»
لااقل یک هیکلی دارند که بهش بنازند و بگویند داریم نان پشت بازو و سیکس‌پک‌مان را می‌خوریم. برای بعضی از حقوق نجومی‌بگیرها باید چه بگوییم؟ دقیقاً نان کدام قابلیت‌شان را می‌خورند؟ مدیریت قوی؟ مدرک بین‌المللی؟ هوش استثنایی؟ یا ژن قوی؟
ژن قوی که داشته باشی می‌توانی بادیگارد، با هر هیکل و تیپی که دلت بخواهد استخدام کنی. می‌توانی آدم بخری، بفروشی. اصلاً می‌توانی هر وقت دلت خواست جهت تنوع خودت را هم بخری. بعد با خودت چانه بزنی که گران است و کمی ارزان‌تر. بعد خودت به خودت بگوید نه، امکان ندارد کارخانه از این ژن فقط دو، سه تا ساخته و یکی را برای نمونه در موزه ژن‌های برتر نگه‌داشته. ژن که مثل هیکل، راحت گنده نمی‌شود. کمیاب است و گاهی هم نایاب.
بالاخره هرکسی یک قابلیتی دارد که با آن می‌تواند پول دربیاورد. حالا یکی هیکل گنده دارد و آن یکی ژن تپل. کسی که گوهری مثل ژن خوب در وجودش باشد، اصلاً لازم نیست کاری کند. حتی اگر هیکلش در یک لنگه کفش بادیگار جا شود هم مهم نیست.
حتی اگر بعد از بالا رفتن از چهار پله به نفس نفس بیفتد مهم نیست، یکی از این ژن معمولی‌ها را استخدام می‌کند تا کولش کند و ببرد بالا. درست است که معمولی‌ها هیکل بادیگاردی ندارند، ولی زورشان خیلی زیاد است.
مثلاً می‌توانند یک یخچال را در کولاک و برف وسط کوه و صخره حمل کنند. درست است گاهی هم وسط راه کم می‌آورند، ولی چه کسی اهمیت می‌دهد یک آدم معمولی کمتر، سر ژن بالاها سلامت.
این افراد خاص حتی ممکن است فقط از عهده انجام چهار عمل اصلی ریاضی، آن هم با ماشین حساب برآیند. ولی باز هم مهم نیست، یکی از معمولی‌ها را استخدام می‌کنند تا برایشان حساب کتاب کند.
حتی اگر کلاً چیزی نفهمند باز هم مهم نیست. معمولی‌ها جای‌شان می‌فهمند، ولی چیزی نمی‌گویند.
البته ما اصلاً از این ژن‌های خاص نداریم. همه یک جور هستیم. چه کارگری که چشم به دهان مسئولان است و از شنیدن خبر «تعیین حداقل دستمزد برای سال آینده» کلی خوشحال می‌شود، و چه مسئولی که حقوق خودش هم خیلی بیشتر از این کارگر نیست.
ما اصلاً حقوق نجومی‌بگیر بین مسئولان نداریم. ژن خوب نداریم. این‌ها که گفتیم همه مال آن‌ورآبی‌هاست. این‌جا فقط یک سری بادیگارد داریم که پول مفت می‌گیرند.
