کمبود اکسیژن، گاز و آب در ماه‌های اخیر باعث شده تا برخی واحدهای پتروشیمی، از جمله پتروشیمی سبلان، زیر ظرفیت اسمی فعالیت کنند. مدیرعامل این شرکت با اشاره به کاهش تولید به ۵۰ درصد ظرفیت، هشدار داد که ادامه این روند به ضرر اقتصادی و کاهش بهره‌وری صنعت پتروشیمی منجر خواهد شد.
کارشناسان معتقدند مدیریت یکپارچه تخصیص منابع و اولویت‌بندی واحدهای تولیدی بر اساس سودآوری و ارزش افزوده می‌تواند راه‌حلی برای خروج از این بحران باشد. همچنین، افزایش هماهنگی بین وزارت نفت، سازمان صنعت و معدن و شرکت‌های پتروشیمی برای توزیع عادلانه‌تر اکسیژن و گاز ضروری به نظر می‌رسد.
در صورت عدم رسیدگی به این چالش، صادرات محصولات پتروشیمی و درآمدهای ارزی کشور تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.
به گزارش عصراقتصاد، در همین رابطه رضا کریمی، اعلام کرد که این شرکت در دو سال اخیر به دلیل ناترازی در تأمین خوراک گازی، اکسیژن و آب، زیر ظرفیت اسمی خود فعالیت داشته است. وی افزود: از نظر فنی، پتروشیمی سبلان قابلیت کار حتی بالای ۱۰۰ درصد ظرفیت اسمی را دارد. در مقطعی که اکسیژن کافی داشتیم، تولید به ۱۰۷ درصد رسید، اما اکنون با کمبود مواجه هستیم.
رقابت بر سر اکسیژن؛ مشکل اصلی تولید متانول
به گفته کریمی، با راه‌اندازی واحدهای متانولی جدید مانند پتروشیمی دماوند و تخصیص اکسیژن به آن‌ها، سهمیه پتروشیمی سبلان کاهش یافته است. وی تصریح کرد: برای واحدهای تولید متانول، سوددهی در گرو کارکرد حداقل ۹۴ درصدی ظرفیت است. اما با افزایش قیمت گاز و کاهش قیمت جهانی متانول، تولید زیر ظرفیت به ضرر مالی شرکت منجر شده است.
پروژه جدید در آستانه بهره‌برداری، اما چالش اکسیژن باقی است
مدیرعامل پتروشیمی سبلان از پیشرفت ۹۰ درصدی یک پروژه جدید خبر داد که قرار است طی ۶ تا ۷ ماه آینده به بهره‌برداری برسد، اما مشکل اکسیژن همچنان پابرجاست. وی گفت: واحد جدید ما به ۶۵ هزار نرمال مترمکعب اکسیژن در روز نیاز دارد، اما تنها ۵۸ هزار نرمال مترمکعب دریافت می‌کند. این رقم در ماه‌های گذشته حتی کمتر بود.
انتقاد از تخصیص نامتوازن منابع
کریمی با اشاره به کمک مالی این شرکت به راه‌اندازی واحدهای پتروشیمی دماوند، از اختصاص اکسیژن تولیدی به سایر واحدها انتقاد کرد و خواستار حل فوری این مشکل شد. وی همچنین به قطع گاز در فصل زمستان و کمبود آب در تابستان اشاره کرد و گفت: واحدهای هم‌گروه ما مانند کیمیای پارس خاورمیانه نیز زیر ظرفیت کار می‌کنند. اگر اکسیژن مازاد در میدان گازی مبین وجود دارد، باید با راهکارهای فنی به واحدهای ما منتقل شود.
با توجه به وابستگی تولید پتروشیمی‌ها به منابعی مانند گاز و اکسیژن، به نظر می‌رسد مدیریت یکپارچه تخصیص منابع و هماهنگی بین واحدهای صنعتی ضروری است تا از ضررهای مالی بیشتر جلوگیری شود.
