راضیه حسینی
احتمالاً مسئولان نگاهی به ملت انداختند و دیدند مثل اینکه مردم بدون گوشت قرمز هم زنده میمانند، پس چه کاری است بیخودی دلار نیمایی را حرام کنیم؟ بهتر است صرف موارد مهم دیگری شود.
در واقع میتوانیم گوشت قرمز را در لیست کالاهای لوکس، که شامل دلار نیمایی نمیشوند، قرار دهیم.
اصلاً فکر نکنید مثل گذشته این دلار به کالاهایی که برخی مسئولان میخواستند وارد کنند تعلق میگیرد. به هیچ وجه این طور نیست که با آن دسته بیل و ناخنگیروارد کنند. کاملاً حساب و کتاب دارد و فقط صرف کالاهایی میشود که اگر به دست مردم نرسد واقعاً میمیرند.
در واقع میتوانیم کالاهای اساسی و غیر اساسی را به دو دسته تقسیم و تعریف کنیم. کالاهای اساسی یعنی آن دسته از اقلامی که اگر نباشند، مردم هم نیستند، و کالاهای غیر اسای یعنی آنهایی که نبودشان کسی را نمیکشد.
البته تشخیص اینکه چه کالایی باعث حیات و نبود کدام باعث ممات مردم میشود، با مسئولان است. مثلاً ممکن است در برههای مسئولی تشخیص بدهد سیم بوکسل خیلی حیاتی است و اگر نباشد مردم دسته دسته میمیرند؛ یا وقتی دیگر اعلام کنند انسولین و چند داروی دیگر کاملاً غیر ضروری هستند و اصلاً برای ملت ضرر هم دارند.
بهتر است مردم یاد بگیرند به صورت طبیعی بدن خود را سالم نگه دارند. شاید واژهای به نام داروی لوکس هم به فرهنگ لغات مسئولان اضافه شود. مثلاً از این به بعد هر دارویی غیر از «استامینوفن» و «قرص سرماخورگی» لوکس به حساب بیاید.
همانطور که یک زمانی داشتن ماشین شاسی بلند و خانهی بزرگ نماد لوکسبودن بود، امروز هم داشتن فریزری که موجودیاش از چند بسته نان بیشتر باشد و یخچالی که رنگ میوه را به خود ببیند لوکس بودن است.
بالاخره با پیشرفت علم و تکنولوژی همه چیز تغییر میکند. در جایی ازدنیا رباتها وارد میشوند، مردم برای سفر به فضا برنامهریزی میکنند؛ در کشور ما هم معنی یک کلمه عوض میشود.
شاید در آینده معانی زیادتری هم عوض شد. فعلاً همین یکی را داشته باشید، تا پیشرفتهای بعدی.