یا مشکلی خواهم یافت یا مشکلی خواهم ساخت
زارع‌پور، وزیر ارتباطات: «اگر مشکلی در شبکه و اینترنت وجود نداشته باشد، وجود ما در وزارت ارتباطات اضافه است.»
راضیه حسینی
پس برای همین است که ما در همه‌ی زمینه‌ها مشکل داریم. در واقع اگر مشکل نباشد، مسئول هم نیست. نبود مسئول هم که امکان‌پذیر نیست.
احتمالاً مسئولان یک قانون نانوشته دارند که می‌گوید: «یا مشکلی خواهم یافت، یا مشکلی خواهم ساخت.» از آن‌جایی که اگر مشکل به دست آمده حل شود، لزوم وجود مسئول مربوطه زیر سؤال خواهد رفت و وی دچار ابهامات فلسفی‌ای خواهد شد، مثل «من کجام؟» «این‌جا کجاست؟» «ما چرا این‌جاییم؟» «اصلاً آدمیزاد چطور بدون مشکل به وجود اومد؟» سعی می‌کنند تا حد توان مشکلی را حل نکنند.
حتی اگر کسی به صورت اتفاقی دستش بخورد ومشکل حل شود، با او برخورد جدی به عمل می‌آورند و تا مشکل را سر جایش برنگرداند ولش نمی‌کنند.
در این راستا اگر خودرویی از کارخانه‌های خودروسازی بیرون بیاید که همه‌ی استانداردهای لازم را دارا باشد و هنگام تصادف تبدیل به کمپوست نشود، دیگر لزومی ندارد مسئولی در این حوزه وجود داشته باشد. هر چه خودرو بی‌کیفیت‌تر وجود مسئول لازم‌تر.
یا وقتی سؤالات آزمون‌های کشوری لو نروند و اصلاً قبل از این‌که طراح انتخاب شود و به سؤالات فکر کند، سؤال و جواب منتشر شود، دیگر چه دلیلی برای وجود مسئول در سازمان سنجش وجود دارد؟
با توجه به این منطق متوجه می‌شویم که مشکلات در زمینه‌ی اینترنت، مسکن، رفاه، آب، برق، راه، و… همگی طبیعی‌اند و اصلاً باید باشند. اگر در کشورهای دیگر وجود ندارد این مشکل خودشان است. مسئولان آنها به بردن نان حلال به خانه اعتقادی ندارند و برای همین اصلاً برای‌شان مهم نیست که زمان مسئولیت هیچ مشکلی را حل نکنند.
همین‌طور بی‌خود و بی‌جهت مسئولیت قبول می‌کنند و چند سالی ول می‌چرخند و پول به جیب می‌زنند. از سر بیکاری هم گاهی اعلام می‌کنند فلان وضعیت را بهتر از قبل کرده‌اند و مثلاً باعث شده‌اند زندگی مردم عالی‌تر شود.
اصلاً مردمی که با مشکل دست و پنجه نرم نکنند هیچ لذتی از زندگی نخواهند برد. مسئولان خارجی هنوز هم یاد نگرفته‌اند چطور باید کشورداری کرد و چطور از مشکل، فرصت ساخت.
