یک فعال حوزه تولید آهن و میلگرد مطرح کرد؛ فشاره تعرفه های نامعقول صادراتی بر انبوه سازی مسکن

یک فعال خوزه تولید آهن و میلگرد با اشاره به این که بخش خصوصی صنعت تولید فولاد و میلگرد در این ایام روزهای سختی را سپری می کند: گفت: با مصوبات جدید در حوزه تولید مواد اولیه مانند شمش و همچنین تعرفه گذاری های نامعقول برای صادرات، نه تنها پروژه های انبوه سازی مسکن از سوی دولت با کمبود این محصول روبرو می شود بلکه مقوله صادرات نیز از ناحیه این مصوبه ها آسیب می بند.

به گزارش خبرنگار عصراقتصاد، حسن درویش زید آبادی در جمع خبرنگاران گفت: صنایع فلزی ایران در عین آنکه به شکلی عیان از بابت مناقشات سیاسی موجود در بین بسیاری از کشور های جهان از یک سو و بی قاعدگی و عدم برنامه ریزی موجه و معقولانه متولیان حاکمیتی از سوی دیگر، در تنگناهای شدید و گاه بسیار خطرناکی قرار گرفته، توان تولید میلگرد برای اجرای پروژه های انبوه سازی مسکن برای اقشار کم درآمد تر  را از دست می دهد.

مدیر عامل “مجتمع ذوب آهن و تولید میلگرد سیرجان حدید جنوب” پیرامون مشکلاتی که در حوزه تولید میلگرد وجود دارد و چالش هایی که تولیدکنندگان واقعی این بخش با آن روبرو هستند گفت: چالش های صنعت میلگرد پروژه های دولتی را نیز با مشکل روبرو می کند.

وی با بیان اینکه اکنون فعالان در این صنعت بطور کلی گرفتار بی ثباتی بازار هستند افزود: این مسئله امنیت سرمایه گذاری و کار در بخش تولید میلگرد را بشدت  به خطر انداخته است.

تشتت موجود بر بازار مواد اولیه که خود بی آنکه مستقیما تاثیری از بی ثباتی نرخ ارز داشتته باشد، همواره گرفتار بالا و پایین شدن نرخ روز ارز است.

این در حالی است که تقریبا از صفر تا صد این صنعت بومی است و پس از دهها سال تجربه و بودن کارخانه های بزرگ ذوب آهن و تولید فولاد  می تواند برای خود یک برند بزرگ صنعتی در جهان باشد اما اینطور نیست.

درویش زید آبادی علت این مشکلات را متعدد دانست و گفت: محض نمونه می توانم بگویم که تهیه مواد اولیه که تا همین چندی پیش راه و روش و  سهولت معمول خود را داشت با مصوبه های جدیدی که خریدار را با بورس کالا مواجه می کند بسیار مشکل ساز شده است.

حاشیه سودی که به ضرر ختم شده است

وی در خصوص کاهش حاشیه سود مجتمع صنعتی تحت مدیریتش نیز اظهار کرد: با وضع این قوانین جدید،به گمان دست اندرکاران این صنعت، حاشیه سود نه تنها کمتر شده بلکه چه بسا دیگر سود قابل اعتنایی باقی نمی ماند و کارگاه های تولیدی ضرر ده می شوند.

یعنی وقتی تامین ماده اولیه تولید ما به یکباره چنین هزینه های سنگینی را به ما تحمیل می کند محصول نهایی نه تنها برای صادرات بلکه برای مصرف داخل نیز با چالش مواجه می شود.

تولید میلگرد هم اکنون عملا در چنگال سوداگران شبه دولتی افتاده است و ما که تا چندی پیش شمش مورد نیاز خط تولید خود را از همین شهرستانهای اطراف خود می خریدیم اینک باید سیکل خسته کننده و پرهزینه و زمانبر بورس کالا را متحمل شویم و از مناطق دور این شمش ها را به کارخانه خود بیاوریم.

باید به یاد داشته باشیم که تکیه بر ظرفیت های بسیار مطلوب  کشور در تمامی زمینه های موجود در این صنعت، اعم از مواد اولیه، کارخانه های متعدد، نیروی کار ماهر و سرفصل های بسیار مهم دیگر تحت تاثیر قوانین خلق الساعه و ناموجهی از این دست  قرار گرفته است.

نه فقط ما بلکه دیگر همکاران ما در این صنعت هرگز توان پرداخت نقدی و آنی وجوه مواد اولیه در بورس کالا را ندارند.صنعتگر وتولید کننده میلگرد را با بورس کالا مواجه کرده اند و این در حالیست که  از ما از همان درب کارخانه شمش، وجه نقد طلب می کند که اساسا سرمایه در گردش ما چنین توانی را ندارد و هیچوقت هم نداشته و از قدیم مبنا بر رفتار و عملکرد موجه بازار قرار گرفته بود، اما اینک این سرفصل ها عملا رنگ باخته است و تولید کننده نمی تواند با این روش به تولید خود ادامه دهد.

زید آبادی همچنین در مورد این پرسش که آیا موسسات مالی مانند بانک ها نمی توانند این مشکل را مرتفع کنند، نیز گفت:خیر.چون اصولا بانک ها در شرایطی حاضرند تسهیلات خود را به ما اختصاص دهند که مطمئن باشند وجوهشان با حاشیه سودشان سر وقت و تمام و کمال به آنها بر می گردد.

اصولا در همه جای جهان سرمایه گذار وقتی حاضر به سرمایه گذاری می شود که از امنیت اقتصادی کار خود مطمئن باشد.تسهیلات دهنده ای مانند بانک که می بیند من تولید کننده نمی توانم در آن بازه زمانی معمول تعیین شده بانکی، پولش را به او برگردانم هیچگاه تسهیلاتی برای من قائل نمی شود.

ساخت مسکن توسط دولت با کسری میلگرد

زید آبادی با اشاره به اینکه در همه جای دنیا دولت ها بستر ساز و حامی بخش خصوص هستند و از نماینگان آنها برای تدوین قوانین مشورت می گیرند نیز تصریح کرد:این یک روش جاری و کاملا موجه است که بخش خصوصی خود در جریان مستقیم وضع تصمیمات جدید قرار می گیرد.

تا زمانی که ما از مشکلات موجود با خبر نباشیم نمی توانیم قوانینی وضع کنیم که صنعت تولید میلگرد را از قید وبندهای ضد تولید  موجود رهایی دهد.

باید فعالان بخش خصوصی را به طریقی کاملا جدی وارد شور و مشورت کنند وسپس تصمیات نهایی را اتخاذ کنند.سیاست های اقتصادی زمانی مطلوب و منشا اثر خواهند بود که نیازها و ضروریات بخش خصوصی در آن کاملا رصد شده باشد.

وی با تاکید  بر سقف تولید حداکثری فعلی میلگرد در کشور گفت:هم اکنون ظرفیت تولید میلگرد در کشور حدودا ۳۰ میلیون تن در سال است که نیمی از آن به مصرف داخل می رسد و نیم دیگر آن صادر می شود.

وقتی تولید با مخاطره روبرو شود میزان تولید هم پایین می آید و طبعا از آنجا که نیاز داخلی از صادرات مهم تر است،حوزه صادرات هم با کسری و کاهش روبرو می شود و به همان میزان ارز آوری کمتر می شود که در شرایط فعلی اقتصادی به هیچ وجه به نفع کشور نخواهد بود.

بدین ترتیب محورهای بسیار مهمی که رهبر معظم انقلاب همواره بر آن تاکید داشته اند نیز از این ناحیه متاثر می شود. تولید، خلق ارزش افزوده و اشتغال کاهش پیدا می کند و بعد از آن بحران های بعدی یکی یکی سر باز می کند.