«عصراقتصاد» بررسی می کند؛ صنعت، ناجی کشاورزی

گروه صنعت، معدن و تجارت- پدیده انتقال سرمایه از شهر به روستا به خوبی با توصیف برودل از «سرمایه داری از بیرون» که توسط سرمایه شهری رهبری می‌شود در برابر تئوری «سرمایه داری از درون» به رهبری طبقات روستایی که لنین توضیح داد، قابلیت مقایسه دارد.

حتی می‌توان آن را مسیر «گذار تجارت کشاورزی» نامید که از طریق آن سرمایه تجاری کشاورزی شهری به کمک انعقاد قراردادهای زراعی، نقش مسلط را در غلبه بر محدودیت‌های خرده مالکان برای تغییر کشاورزی چین در راستای خطوط سرمایه داری ایفا می‌کند.

شاورزی صنعتی نوعی از روش تولید در کشاورزی است که در آن سعی می شود با بکارگیری تکنولوژی های جدید و استفاده بیشتر از سرمایه، میزان هدر رفت منابع به حداقل کاهش پیدا کند. در این روش در روال کاشت، داشت و برداشت سعی می شود از ماشین آلات بیشتر از نیروی انسانی استفاده شود و میزان دخالت نیروی یدی به حداقل ممکن کاهش پیدا کند.

در کشاورزی صنعتی سعی می شود با بکارگیری روش های مناسب با توجه به آب و هوای منطقه میزان استفاده از مواد شیمیایی مثل کودهای شیمیایی و آفت کش ها به حداقل ممکن کاهش پیدا کند و حتی المقدور محصولات خوراکی به شکل ارگانیک و طبیعی تولید شود تا هم باعث فرسایش خاک نشود و هم سلامتی انسان ها در بلند مدت با مخاطره مواجه نشود.

کشاورزی صنعتی برای بالا بردن بهره وری و استفاده از تمام ظرفیت ها به صورت متمرکز سازماندهی می شود. در این روش سعی می شود تا برخلاف روش های سنتی از منابع موجود به شکل شایسته و بهینه استفاده شود.

در مجتمع های متمرکزی که برای این کار طراحی می شود اگر هدف تولید علوفه های دامی باشد سعی می شود تا در کنار تولید علوفه مراکز نگهداری دام و طیور هم طراحی شود تا با یک میانبر ساده بتوان گیاهان علوفه ای ارگانیک را بطور مستقیم به مراکز جانبی نگهداری دام منتقل کرده و محصول نهایی که گوشت یا شیر باشد به بازار عرضه شود.

 این مراکز نگهداری دام می تواند با هدف تولید گوشت یا شیر به وجود بیاید که هر کدام می توانند کارکرد متناسب با هدف خود را داشته باشند یا ممکن است که این کشاورزی صنعتی به صورت مجتمع های بزرگ کشت و صنعت شکل بگیرد مثل کارخانجات تولید قند و شکر در کنار زمین هایی به  صورت صنعتی برای تولید چغندر و نیشکر سازماندهی می شوند یا مزارع صنعتی مرکبات که در کنار آن می توان کارخانجات بزرگ کنسرو سازی احداث کرد.

بطور کلی در کشاورزی صنعتی سعی می شود تا تولید از روش سنتی خارج شده و با استفاده از تکنولوژی جدید میزان تولید و کیفیت آن ارتقاء پیدا کند.

تا هم بتوان نیاز های غذایی جوامع بزرگ را تأمین کرد و هم قیمت تمام شده آن به نحو چشم گیری کاهش پیدا کند.

کشاورزی صنعتی برای ارتقاء بهره وری و بالا بردن میزان باروری زمین ها و پایدار کردن انرژی آن ها در قدم اول اقدام به از میان برداشتن گیاهان خودرو وحشی می کند تا بتواند ار هدر رفتن بنیه و قوت زمین ها جلوگیری کند.

سپس در مرحله بعد از تغذیه حیوانات از محصولات کشاورزی جلوگیری می نماید تا با این کار از هدر رفتن منابع جلوگیری کند و اگر هدف از صنعتی کردن زمین های کشاورزی تولید علوفه های دامی باشد چهارپایان و دام ها در مکان های بسته در کنار این زمین ها به صورت مجزا نگهداری می شوند تا تولیدات علوفه ای به عنوان مواد غذایی در اختیار آن ها قرار داده شود.

در کشاورزی صنعتی برخلاف کشاورزی سنتی سعی می شود حتی الامکان از منابع آب به شکل درست و معقول استفاده شود تا از هدر رفتن آن جلوگیری شود. در کشاورزی سنتی معمولاً آبی که برای آبیاری زمین هدایت می شود به شکل معقولی مدیریت نمی شود و میزان هدر رفت آب بسیار بالا می باشد.

ولی در کشاورزی صنعتی سعی می شود تا با استفاده از روش های جدید آبیاری، مثل آبیاری بارانی یا قطره ای هم گیاه به حد کافی آب مورد نیاز خود را دریافت کند و هم آب به شکل شایسته ای در سطح زمین زراعی مدیریت و تقسیم شود.

 آبیاری بارانی و قطره ای علاوه بر آنکه به گیاه و کشاورز کمک می کند تا در مصرف آب صرفه جویی کنند، از غرقاب شدن زمین و از بین رفتن ریشه گیاهان هم جلوگیری می کند.

همچنین در یک دشت بزرگ اگر سیستم آبیاری تمام مزارع به صورت بارانی باشد ممکن است باعث مرطوب و مناسب شدن هوای منطقه گردد. با استفاده از سیستم های آبیاری جدید در کشاورزی می توان مقدار زمین های بیشتری را با یک مقدار معین آب سیراب نمود و به طبع با این روش میزان تولید محصولات غذایی بیشتر شده و به امنیت غذایی مردم جهان کمک شایان توجهی خواهد کرد.

 هرچند آبیاری در کشاورزی صنعتی بهینه می شود ولی به دلیل آنکه از سموم و مواد شیمیایی به صورت گسترده استفاده می شود این نوع آبیاری باعث شستشوی این مواد از سطح گیاه و خاک شده و باعث انتقال آن به آب های زیر زمینی می شود که می تواند برای طبیعت در بلند مدت خطرناک باشد.