از کانتینر مستأجران تا کانتینر مسئولان

راضیه حسینی

این افراد احتمالاً همان‌هایی هستند که به قول جناب نماینده‌ی مجلس، ثروت بالقوه دارند، ولی هنوز نتوانسته‌اند بالفعل کنند. در اصل در به در دنبال ثروت مخصوص به خودشان می‌گردند، حتی دستگاه ثروت یاب هم پیدا کرده‌اند، اما همیشه آدرس را اشتباه می‌گوید و مدام وقتی به جیب برخی مسئولان نزدیک می‌شود جیغ و دادش هوا می‌رود.

احتمالاً این دستگاه هم از آن مدل‌های بنجل چینی است که با کلی قیمت به عنوان جنس درجه یک در بازار فروخته می‌شود و پولش می‌رود در جیب آن‌هایی که ثروت خود را پیدا کرده و حسابی بالفعلش کرده‌اند.

در واقع هوش و توانایی همه‌ی افراد یک جامعه که نمی‌تواند یکسان باشد، تعداد زیادی از مردم  تا قیامت دنبال پول و ثروت خودشان می‌گردند و هیچ وقت یادشان نمی‌آید کجا گذاشته‌اند.

آخرش هم از دنیا می‌روند و این راز برای همیشه سر به مهر باقی می‌ماند. این افراد اگر پول اجاره خانه ندارند، اگر مجبور شده‌اند اثاثیه‌ی منزل‌شان را در یک کانتینر جا دهند و آواره‌ی خانه‌ی فک و فامیل شوند، تقصیر خودشان است.

می‌خواستند حواس‌شان را جمع کنند ببیند ثروت را کجا گذاشته‌اند. این دیگر ربطی به مسئولان ندارد. اگر مسئولی دقیقاً هم‌زمان با خانواده‌ای که مشغول جا دادن وسایل در کانتینری خارج از شهر است، در حال چیدن اثاثیه در پنت هاوسی بالای شهر باشد، تنها دلیلش هوش زیاد وی در پیدا کردن ثروت است.

اصلاً هیچ ربطی به تبعیض، خط فقر و شکاف، یا بهتر بگوییم پارگی وسیع طبقاتی ندارد. فقط و فقط به ‌خاطر این است که ما، مسئولان نخبه‌ای داریم و کاش کمی ازشان یاد بگیریم. کاش به ما هم از راز موفقیت‌شان می‌گفتند.

درست است که باز هم نمی‌توانستیم به گرد پای‌شان برسیم، ولی تحت تعلیمات ارزشمندشان شاید می‌توانستیم کمی از جایی نزدیک به هسته‌ی زمین تکان بخوریم و بالاتر بیاییم.

کاش یک روز بفهمیم چطور بعضی‌ها به جا دادن وسایل خانه در یک کانتینر می‌رسند، و برخی به تحویل کلی کانتینر پر، از گمرک.