فردای بهتر با درخت بیشتر!
خدا با از بانیان تکنولوژی نگذرد که توربو شارژ یا همان تخت گاز در حال از بین بردن نوستالژی های ما هستند و نسل امروز با خیلی از ابزار آلات، وسایل، مشاغل، لوازم و ادوات بیگانه شده است. مثل آفتابه های نوستالژیک سبز و قرمز و … که جای خودش را به شیلنگ های پلاستیکی و فلزی داده است.
یا همین گچ های سیاه و سفید و رنگی مدرسه که وقتی معلم به ما می گفت: « برو از دفتر گچ بیار» بال در می آوردیم. اصلاً میز اول می نشستیم برای برآورده شدن همین آرزوهای کوچک…
کرسی، اطو ذغالی، واکمن، دوربین عکاسی، ضبط صوت، گرامافون، چراغ گرد سوز، پاکت نامه و تمبر، تلفن با شماره گیر گرد و خیلی از چیزهای دیگر جای خود را به وسایل جدید داده اند و باید نشانی آنها را در موزه ها جست!
اما با وجود پیشرفت تکنولوژی در عرصه های مختلف و تغییرات گسترده برخی از این وسایل کماکان در صدر رنکینگ بهره وری و مصرف قرار دارند و روز به روز هم بر تعداد تولید کنندگان و مصرف کنندگان آن هم افزوده می شود. «ذغال» یکی از این موارد نادر است که با وجود ابداع و کشف انواع و اقسام سوخت های فسیلی و غیر فسیلی و هسته ای کماکان خواهان و هواداران فراوانی دارد و انواع و اقسام آن با برند های در حال تولید و عرضه است. از ذغال لیمو، بلوط، پسته ، نارگیل، ریشه گرفته تا ذغال کبابی ، چینی، جهرم، دیر سوز، عطری و …
یعنی اگر رکورد مصرف برق هفته گذشته در کشور شکسته شد، رکورد مصرف ذغال سال های پیش شکسته شده بود و نقداً بر اساس آمار روزانه ۲۰۰ تن ذغال در قهوه خانه های تهران دود می شود. در برخی شهر ها در یک مسیر دو کیلومتری ۲۰ قهوه خانه بر پایه ذغال وجود دارد و در این دو کیلومتر دریغ از یک کتابفروشی یا دکه روزنامه؟!
در واقع هیچگاه خود ذغال و سلسله ذغالیان هیچگاه فکر نمی کردند در کوران تکنولوژی و کشف انواع و اقسام انرژی های نوین، باز هم خودی نشان بدهند و از صفحه روزگار محو نشوند، فلذا لزوم برنامه ریزی گسترده و جامع در خصوص استفاده بهینه از همه زوایای صنعت ذغال بیش از پیش ضروری به نظر می رسد. لهذا چند پیشنهاد کاربردی و عملی در این خصوص ارائه می شود:
الف) راه اندازی دانشکده ذغال: بدون شک تحقیق و بررسی عوامل تاثیر گذار بر رشد، توسعه و حفظ صنعت ذغال در دانشکده ها و مجامع علمی می تواند این صنعت را به یک صنعت جهانی پویا مبدل کند. همچنین با بررسی نقش ذغال در ادبیات، صنایع غذایی ، صنایع دودی، دود های بهداشتی نظیر اسپند و … می توان به افق های روشن تری در این زمینه دست یافت.
ب) تشویق به درختکاری: بی هیچ تردید امروزه صنعت جنگلداری ما با مخاطرات فراوان دست و پنجه نرم می کند و ترغیب خلق الله نیز به درختکاری کار حضرت فیل است. فلذا پیشنهاد می شود با راه اندازی کمپین «نهال امرزو، ذغال فردا» جماعت کثیری را به سمت درختکاری سوق دهیم. بالاخره این لابلا ممکن است چهار تا درخت از درخت های کاشته شده توسط این دوستان تبدیل به ذغال نشود!
پ) ایجاد اشتغال: تلاش در جهت جهانی کردن فرهنگ استفاده از ذغال، ترویج فرهنگ مصرف غذاهای کبابی، همگانی کردن فرهنگ ضدعفونی منازل با اسپند، کاشت ، داشت و برداشت درختانی که ذغال خوب تولید می کنند، توسعه صنایع تبدیلی و وابسته و … می تواند همه ساله منجر به ایجاد شغل به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای جمع کثیری از جوانان بیکار شود!
ت) فردای بهتر: هر چند به گفته عزیزان دودی چون دود قلیان از لای آب و شیر و دوغ سایر نوشیدنی های متعارف و غیر متعارف عبور می کند، به هیچ عنوان مضر نیست و سرطانزایی آن به طور کامل مرتفع می گردد، باز هم جهت احتیاط توصیه می شود دوستان وزارت بهداشت با نصب بنر هایی نظیر « فردایی بهتر؛ با یک پُک کمتر» مراقب سلامت نسل های بعدی باشند!
