وحید حاج سعیدی
این روزها که تاب آوری ریال با لشکری از صفرهای بی شمار که سبیل به سبیل کنار هم سنگر گرفته اند در برابر هیولای بی شاخ و دم دلار به پائین ترین مقدار خود رسیده است و صفرهای پول ملی شرمسارانه در حال جار زدن بی مقداری خود هستند، دولتمردان، کارشناسان و فعالان اقتصادی، دستگاه های عریض و طویل قضایی، اجرایی، قانونگذاری، تصمیم سازی و … در حال برنامه ریزی برای بازگرداندن آب رفته به جوی هستند.
آنها با ارائه برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت و صدور بخشنامه های تسکینی، باز و بسته کردن صرافی های مرتبط با رمز ارز، یافتن پروسیجرها و درمان های مقطعی نظیر جراحی اقتصادی و امثالهم در صدد حفظ ارزش پول ملی و پیشگیری از پیشروی نرخ ارز و طلا و تورم و گرانی کالاهای اساسی و … هستند.
هر چند لابلا در راستای کنترل و کاهش ناترازی انرژی، مقابله با قاچاقچیان ساختارمند سوخت، دلالان ارزی، اختلاس های ریز و درشت و سایر مشکلات حوزه اقتصاد هم تلاش می کنند و همزمان خواستار همکاری مردم در زمینه های اقتصادی هستند.
فی المثل همتی معتقد است هر کس برآوردی از -اعداد مربوط به ارزهای در اختیار مردم در صندوق‌های امانات بانک‌ها- دارد که این برآوردها بین ۱۰ تا ۵۰ میلیارد دلار متغیر است اما با توجه به سرقتی که از یکی از صندوق‌های امانت بانک ملی و یکی از بانک‌های خصوصی شد می‌توان گفت که مجموع ارزهای در اختیار مردم -مستثنی طلا و جواهرات- بین ۲۰ تا ۴۰ میلیارد دلار است که رقم بزرگی است و تأمین مالی خوبی برای اقتصاد کشور است باید به نحوی این ارزها را بیرون بیاوریم و مردم از این حالت رکود خارج کنند و در خدمت اقتصاد کشور قرار دهند.
یادمان نرود فراتر از این مبالغ و گنج های به امانت گذاشته در صندوق امانات، بی تردید حجم عظیمی از منابع را مردم در خانه ها نگهداری می کنند و حجم دیگری را در خارج از مرزها سرمایه گذاری کرده اند.
اما آنچه در این میان عیان است بی اعتمادی مردم به برنامه های اقتصادی دولت هاست و ربطی به جناح های مختلف ندارد. امروزه با وجود ضرر و زیان هنگفت صنایع از قطعی برق و گاز عده ای حتی حاضر به کم کردن دو درجه گاز منازل خود نیستند و حتی عده ای در دهن کجی اقدام به افزایش مصرف نیز می کنند؛
هر چند آنها اکثریت مردم نیستند ولی چندان کم شمار هم نیستند. آنها از بازگردانی و بازیافت وعده های تکراری خسته اند و به بهبود کیفیت زندگی و رونق سفره شان از قِبَل برنامه های اقتصادی دولتی امیدی ندارند.
لازمه تعامل مردم با برنامه های اقتصادی ایجاد حس اعتماد در مردم است. و این حس اعتماد تنها زمانی شکل می گیرد که اقتصاد با جیب، سفره و یخچال مردم همخوانی داشته باشد.
در شرایط موجود تنها سیگنال فروشان و فروشندگان پکیج های انگیزشی هستند که خر خود را دوسره کرایه می دهند و با وعده های کسب درآمد های دلاری و خرید خانه و بنز در آن سوی آب ها مردم را سرکیسه می کنند و یک عده را هم به خاک سیاه می نشانند.
به قولی تنها کسی که با بالن آرزوها به آرزوهایش رسید، وارد کننده این بالن ها از چین بود! اعتماد مردم به حکمرانی اقتصادی را برگردانیم.
