مهم رنگ های‌لایت‌هاست

راضیه حسینی

«مسکن حمایتی کارگران طبق برنامه هفتم پیش رفت، دولت باید در طول پنج سال آینده، در مجموع ۳۳۰ هزار هکتار زمین را برای ساخت مسکن واگذار کند.»

این برنامه چند حالت دارد.

حالت اول:

برنامۀ هفتم تبدیل به برنامۀ هفتاد و هفتم می‌شود و کماکان باید در طول پنج سال ۳۳۰ هزار هکتار زمین برای ساخت مسکن واگذار شود. در این حالت درست است که مسئولان هیچ کاری انجام نداده و احتمالاً نخواهند داد، ولی نشان می‌دهند که بی‌تفاوت هم نیستند و در هر برنامه، قسمتی را برای مسکن کارگران اختصاص می‌دهند، تا ثابت کنند همواره کارگران برای‌شان اهمیت ویژه‌ای دارند. مثل قول بالارفتن حقوق، وعده‌ی بهترشدن شرایط زندگی و…

اگر ملاک اهمیت به کارگران، تعداد وعده‌های مسئولان به آنها باشد، باید بگوییم این قشر در صدر موارد مهم و های‌لایت شده مسئولان قرار دارند. هر بار و در هر دولت هم رنگ های‌لایت عوض می‌شود که در نوع خود تغییر مثبتی به‌حساب می‌آید و باعث می‌شود چشم مسئولان به رنگ تکراری عادت نکند.

حالت دوم:

دیگر در هیچ برنامه‌ای خبری از مسکن حمایتی نخواهد بود و این اتفاق به فراموشی سپرده خواهد شد، طوری که اگر از یک مسئول بپرسید وعده‌ی مسکن حمایتی چه شد؟ اصلاً نمی‌داند دربارۀ چه صحبت می‌کنید. البته این حالت در کشور ما بسیار نادر است، ولی گاهی پیش می‌آید. هرچند با ظهور و ورود رسانه‌های مجازی،  انتشار فیلم‌ها، عکس‌ها و… این حالت رو به انقراض رفته است؛ ولی با ورود هوش مصنوعی ممکن است دوباره رونق بگیرد. مسئولان با خیال راحت هر چه فیلم و عکس از وعده و قول‌های‌شان پخش می‌شود را به هوش مصنوعی نسبت می‌دهند و تکذیب می‌کنند. تا جایی هم این کار را انجام می‌دهند که ربات بدبخت ارور ۴۰۴ می‌دهد و برای مدتی به تعطیلات می‌رود.

حالت سوم:

حالتی هم بین یک و دو وجود دارد. مسئولان کلاً صورت‌مسئله را تغییر می‌دهند. یعنی تکذیبی در کار نیست، انتقالی هم به برنامه‌های بعدی صورت نمی‌گیرد، بلکه مفهوم کلاً تغییر می‌کند. مثلاً می‌گویند: «منظورمان این بود که زمین را برای کارگران پیدا می‌کنیم لوکیشنش را می‌فرستیم و باقی کار خرید زمین و ساخت خانه، با خودشان است.» این یکی از همه جذاب‌تر است.