راضیه حسینی
«هوای پاک نوار شمالی کشور به‌شدت آلوده شده است. پدیده‌ای که پیش‌تر «مه پاییزی» دل‌انگیز بود، اکنون به مه‌دود خاکستری تبدیل شده است.
بنا به گزارش‌های رسمی، شاخص آلودگی در شهرهای آمل، چالوس، ساری و رشت طی روزهای اخیر بین ۱۰۶ تا ۱۸۹ نوسان داشته که برای گروه‌های حساس خطرناک محسوب می‌شود»
حالا دیگر می‌توانیم با خیال راحت یک کشور آلوده و دودی داشته باشیم که همه جایش مثل هم است و دیگر فرقی ندارد کدام طرف برویم. مسافران عزیزی که هر هفته شلوارک پوش عازم شمال می‌شدید، تا از هوای پاک و آسمان آبی‌اش لذت ببرید، باید خدمت‌تان عرض کنیم که دیگر عشق و حال با هوای سالم، تمام شد. شلوارک‌ها را بپوشید و در شهر خودتان یک دوری بزنید.
البته مسافران که درهرصورت کار خودشان را می‌کنند. آسمان نبود، بالاخره جنگل و دریا که به لطف مسئولان هنوز هست. یعنی مانده تا خبر بدهند «خشکسالی به شمال رسید و کل درختان جنگل‌ها خشک شد. رودخانه‌ها خشکید و زمین‌ها ترک خورد.»
مانده تا شمال و جنوب‌مان یک شود. مانده تا کویر و جنگل‌مان یک‌رنگ شود. مثل آسمان‌مان که دیگر همه‌جا یک‌رنگ شده است و خیال مسئولان از این بابت که تبعیضی در کار نیست، راحت شد.
به دل‌تان بد راه ندهید. درست است که در شمال هم شاخص آلودگی بالا رفته است و گروه‌های حساس آخرین سنگر خود را هم ازدست‌داده‌اند، درست است که مازوت‌سوزی نیروگاه نکا همچنان ادامه خواهد داشت و کسی کوچک‌ترین اهمیتی به آن نخواهد داد. درست است که مسئولان وقت ندارند به مشکل آلودگی هوای شمال هم فکر کنند و اصلاً اهمیتی به آن نمی‌دهند، ولی ما ثابت کرده‌ایم می‌توانیم دوام بیاوریم.
این که مشکلی نیست. ما با گرانی، تورم، قطعی آب و برق و شاید به‌زودی گاز کنار می‌آییم و عادت می‌کنیم. به این یکی هم عادت خواهیم کرد. فقط کافی است چند ماهی بگذرد، خواهید دید چطور دیگر یادمان نمی‌اید آسمان آبی چه شکلی بود و فکر می‌کنیم از اول آسمان کل ایران همین رنگی بود!
