سبدهای صد و چهل‌درصدی
راضیه حسینی
عضو کمیسیون عمران مجلس: «اجاره‌ها تا ۷۰ درصد سبد خانوار را می‌بلعد / شورای عالی مسکن باید فوراً تشکیل شود.»
چند وقت پیش خبری دیگر حاکی از این بود که هفتاد درصد دستمزد خانواده چهارنفره صرف خوراک می‌شود. هفتاد درصد هم که صرف اجاره‌خانه می‌شود، تا همین‌الان صد و چهل درصد از سبد خانوار مصرف شده است.
یعنی هر خانواده علاوه بر سبد خودش، باید چهل درصد از یک سبد دیگر هم، که نمی‌دانیم کجاست و چطور می‌شود به دستش آورد، بردارد. این در حالی است که خانواده‌ی موردنظر هیچ هزینه‌ی دیگری نداشته باشند.
موجوداتی با سپر ایمنی باشند که هیچ درد و مرضی به آن‌ها نفوذ نمی‌کند و اصلاً نیاز به درمان ندارند، همین‌طور افرادی فراطبیعی باشند که پوست بدن‌شان خودبه‌خود لباس تولید می‌کند و نیاز به هیچ پوشاکی هم ندارند. برای درس‌ومشق بچه‌ها هم از برگ درختان و مرکب طبیعی استفاده می‌کنند.
مدرسه‌ها هم همگی رایگان هستند و برای رفت‌وآمد، از جاروی هری پاتر استفاده می‌کنند. اگر یکی از این شرایط نباشد، احتمالاً یک و نیم سبد فرضی دیگر به آن چهل درصد باید اضافه شود!
ما که هنوز نفهمیده‌ایم این سبدهای فرضی کجا هستند و چطور می‌توان ازشان چیزی برداشت. اصلاً چطور درصدها هیچ‌وقت در، صد نیستند و همیشه برای ما مردم، در دویست و سیصد می‌شوند و چطور باید از صددرصد یک سبد، صد و چهل درصد برداریم؟
می‌دانیم مشکل از ماست که در مدرسه ریاضی را درست‌وحسابی و مثل مسئولان یاد نگرفتیم. خودمان را محدود به قوانین نوشته در کتاب کردیم و اصلاً به فراتر از آن‌ها فکر نکردیم.
مثلاً هیچ‌وقت فکر نکردیم دودو تا ممکن است برای برخی بشود هزار تا و برای برخی صفر! بعضی عددها برای بعضی‌ها زیر رادیکال هم که بروند انگار توان‌دار شده‌اند و بزرگ می‌شوند، اما برای آدم‌های معمولی، عددهای توان‌دار هم زیر رادیکالی می‌شوند.
ما درس‌مان را درست‌وحسابی نخواندیم و الان نمی‌فهمیم سبدمان چند درصد جا دارد و زندگی‌مان در چند تا سبد جا می‌شود؟
