اگر میوه نبود ما الان در بهشت بودیم
راضیه حسینی
یک خانوار سه‌نفره برای خرید سبد حداقلی از میوه در ماه باید بین یک میلیون و ۲۰۰ تا دو میلیون و ۸۰۰ هزار تومان هزینه کند که علاوه بر سایر هزینه‌های زندگی باعث می‌شود افراد از تهیه میوه و تأمین ویتامین‌های لازم صرف‌نظر کنند.
پیشنهاد می‌کنیم حالا که مردم تقریباً دستشان از میوه هم کوتاه شده است برنامه‌های ویژه‌ای در تلویزیون پخش کنید با مضمون مضرات مصرف میوه. می‌توانید از انواع سمومی که برای درختان به کار می‌رود بگویید. از افرادی که سال‌ها میوه نخوردند و نمردند، هم دعوت به عمل‌آورید تا دربارۀ زندگی سالم خود بگویند. حتی می‌شود سبک زندگی جدیدی با عنوان «هواخواری» ابداع کرد. این سبک در واقع گذر از مرحلۀ گیاه‌خواری است، و هر کسی نمی‌تواند به این درجۀ والا برسد.
در یکی از شبکه‌ها برنامه‌ای با عنوان «گفتگوی آزاد» بین جوانان برگزار کنید و موافقان و مخالفان خوردن میوه را روبروی هم قرار دهید. البته کاری کنید در انتها مخالفان میوه‌خواری، برندۀ مناظره و گفتگو شوند.
برنامۀ ویژه‌ای هم با حضور کرم‌های گیلاس برگزار کنید و تا می‌توانید آنها را بزرگ و چندش‌آور نشان دهید. حتی می‌توانید مسابقات جذابی هم با عنوان «میوه نخور، برنده شو» و «قهرمان‌ها میوه نمی‌خورند» پخش کنید. به نظرمان از داستان آدم و حوا هم بهره ببرید و بگویید اگر در زمان آنها میوه نبود احتمالاً ما حالا در بهشت زندگی می‌کردیم و دیگر نیازی نبود در این دنیا برای زنده‌ماندن بجنگیم و دنبال پول باشیم! همه چیز در عین کیفیت رایگان بود و هیچ تورمی هم وجود نداشت. اصلاً نیازی به خریدوفروش چیزی نبود. مسئولی وجود نداشت و کسی نمی‌دانست گرانی یعنی چه.
از اول هم همه‌اش تقصیر میوه بود و اگر وجود نداشت ما الان در بهشت بودیم. معلوم است که مسئولان مقصر وضع موجود نیستند. معلوم است که هیچ‌کس و هیچ‌چیز جز خود میوه‌ها مسئول و مقصر نیستند. کاش زودتر متوجه شده بودیم و همه‌شان را تحریم می‌کردیم!
