برای عذرخواهی زود بود
راضیه حسینی
مدیرعامل توانیر: «فرصت نشد بابت محدودیت‌های اعمال شده و خاموشی‌ها اطلاع‌رسانی صورت گیرد، از مردم عذرخواهی می‌کنم.»
مگر عذرخواهی فقط برای مواقع ضروری نبود؟ وقتی مشکل حادتر از قطعی برق دوساعته باشد. مثلاً سال‌ها برق نداشته باشیم، یا یک‌هو برق بزند یک نفر را از وسط خشک کند، یا چه می‌دانیم یک چیزی عجیب، غریب‌تر از قطعی سادۀ برق!
مگر نباید اول مشکلات را گردن قبلی‌ها می‌انداختید، بعد دشمن و تحریم‌ها و سر آخر خود ما؟ اگر همۀ این‌ها تمام شد برای رفع تکلیف یک عذرخواهی هم می‌انداختید تنگش و تمام، تازه آن هم با اکراه.
به نظرمان اشتباه محاسباتی انجام دادید و از «عذرخواهی» زود استفاده کردید. حالا می‌خواهید تا آخر تابستان چه کنید؟ دیگر عذرخواهی اضافه که ندارید. استعفا هم اصلاً در لیست انتخاب‌ها وجود ندارد. مجبور می‌شوید از گزینۀ سکوت استفاده کنید و مثل برق آن‌قدر نباشید، تا خودمان عادت کنیم.
کاش لااقل به مسئولان وزارت‌های دیگر هشدار بدهید که عذرخواهی را برای روز مبادای‌شان نگه دارند. مثلاً در مورد دکل‌های مخابراتی هروقت جان مردم به لب رسید و دیگر از قطعی‌ها کلافه شدند، عذرخواهی را رو کنند. تا پیش از آن فقط بگویند، «اوضاع خیلی بد است. ما تمام تلاش خود را می‌کنیم، شاید سال دیگر از این هم بدتر شود، مردم باید کمک کنند. مردم کمتر استفاده کنند. مردم کلاً استفاده نکنند. نفس‌کشیدن مردم تعادل تمام نیروها و دکل‌ها را به هم می‌زند و..»
مسئولان در مورد آب فعلاً خوب پیش رفته‌اند. البته از حق نگذریم دست‌شان هم باز است. می‌توانند تا دل‌شان خواست به آب‌وهوا، گرمای کرۀ زمین، آب‌شدن یخ‌های قطب گیر بدهند و حتی برای شاهد چند تا پنگوئن که سوغات سفر به قطب بود هم در مصاحبۀ خبری بیاورند. تازه مردم هم به‌عنوان مقصران اصلی حضور و وجود دارند. نه‌تنها بی‌رویه آب مصرف می‌کنند، بلکه هندوانه را هم بدون عذاب وجدان می‌خورند! در مورد بی‌آبی خیال مسئولان راحت است، نه‌تنها نیاز نیست هیچ‌وقت عذرخواهی کنند، بلکه شاید مردم را مجبور به عذرخواهی کنند و پویش «مسئول معذرت» راه بیندازند.
