تصمیم زاکانی(طنز)
راضیه حسینی
حمایت تمام‌قد کیهان از زاکانی در ماجرای انتصاب دامادش: «واکنشی نشان داد که انتظار می‌رفت. قابل تقدیر بود.»
در واقع نیاز است این موضوع به صورت ریشه‌ای مورد تجریه و تحلیل قرار بگیرد. باید همه متوجه شوند، ندادن مسئولیت به فامیل و دوست و آشنا به هیچ وجه کار سختی نیست، بلکه دادن و دوباره پس گرفتن آن است که کار بسیار سختی است و هرکسی از عهده آن برنمی‌آید.
پیشنهاد می‌کنیم برای ترغیب مسئولان دیگر به انجام این دست کارها، به شیوه‌ای شایسته و در حد این اقدام بزرگ از آقای زاکانی قدردانی کنید. مثلاً مراسمی با حضور تمامی مسئولان مربوط و نامربوط برگزار شود، لوح تقدیر، کاپ تجلیل و مدال افتخاری تهیه و به جناب آقای شهردار تقدیم کنید. می‌توانید یک دکتری افتخاری هم به مراسم اضافه و سرآخر از تندیس این‌بزرگ‌مرد کاردرست رونمایی کنید؛ تندیسی که ایشان را در حال پس‌گرفتن حکم از دامادشان نشان می‌دهد. برای اختتامیه هم چند بالن که رویش نوشته شده است «زاکانی متشکریم» به هوا بفرستید.
راستش هرجور فکر می‌کنیم می‌بینیم باز حق مطلب ادا نمی‌شود و یک چیزی کم است. ما مردم فراموشکاری هستیم و کارهای بزرگ مسئولان را به سرعت از یاد می‌بریم. بهتر است راهی پیدا شود که حرکت بی‌نظیر آقای زاکانی برای همیشه در خاطرمان بماند و حتی آیندگان هم از این مرد یاد کنند.
باید از سال بعد ماجرای این کار بزرگ در کتاب‌های درسی هم آورده شود. تنها در این صورت است که قدردانی درست و حسابی از آقای زاکانی انجام می‌شود.
تا سال‌ها «تصمیم کبری» در کتاب‌ها بود، حالا نوبت «تصمیم زاکانی» است. اصلاً کبری‌تر از این تصمیم هم مگر داریم؟ واقعاً حیف است این کار معرکه فراموش شود.
لازم است هر سال، دانش‌آموزان این داستان را بخوانند و امثال آقای شهردار را الگوی خود قرار دهند تا اگر روزی روزگاری مسئولیتی گرفتند، یا داماد مسئولی شدند بدانند و آگاه باشند که کار درست در این موقعیت چیست و چرا؟
