خیلی دور، خیلی بالا

راضیه حسینی

«سرعت اینترنت ایران زیر ذره‌بین اسپید تست/ شهریور بدترین ماه اینترنت ایرانی»

حالا هی این اینترنت را ببرید زیر ذره‌بین، معلوم است همه چیزش زیادی بزرگ می‌شود و بی‌خودی یک مشکل کوچک و بی‌اهمیت، عظیم نشان داده می‌شود.

به نظرمان در مورد اینترنت باید ذره‌بین را بردارید، برگه‌ی ثبت سرعت را به دیواری با فاصله‌ی چندکیلومتری از خودتان بچسبانید، و بعد بهش نگاه کنید. خواهید دید این مشکل چقدر کوچک و حقیر می‌شود و دیگر کسی بهش اهمیتی نمی‌دهد.

در واقع تمامی مسائل مملکت را می‌توان به همین شیوه مشکل‌زدایی کرد. فقط کافی است در دورترین مکان ممکن قرار بگیرد.

مثلاً همین مشکل گرانی مرغ، اگر بگذاریدش در مکانی دور، از آن‌جا فقط یک جوجه به نظر می‌رسد. گرانی جوجه هم اهمیت خاصی ندارد. اگر از این هم دورتر بگذارید، دیگر به اندازه‌ی یک مگس می‌رسد و این همان نقطه‌ی طلایی است، فاصله‌ای که دیگر هیچ‌چیز اهمیت ندارد. مثل وقتی که از هواپیما به پایین نگاه می‌کنیم و آدم‌ها را اندازه‌ی چوب‌کبریت می‌بینیم، و حتی دیگر کمی بالاتر، اصلاً نمی‌بینیم‌شان.

این همان تکنیکی است که مسئولان می‌توانند برای رفع مشکلات استفاده کنند. حتی گاهی برای رفع باعث‌وبانی مشکلات، یعنی همان مردم، می‌توانند سوار هواپیما شوند و دیگر ما را نبینند.

هر مشکلی که دیده نشود وجود هم ندارد. وقتی مشکلی نباشد و مردمی که گرفتارش باشند، یعنی همه چیز امن و مان است. وقتی آدم ناراحت و گرفتاری دیده نشود، یعنی همه خوش‌حالند!

از آن بالا، جایی میان ابرها، همه چیز آرام و ساکت به نظر می‌رسد. نه ترافیکی است، نه آلودگی و گرانی و تورمی. از آن بالا صداها هم شنیده نمی‌شوند. صدای مستأجری که برای دادن اجاره‌خانه، یک ماه دیگر فرصت می‌خواهد، صدای بوق کارت‌خوان که عدم موجودی کارت‌بانکی خریداری را فریاد می‌زند. صدای پیامکی که نشان می‌دهد حقوق، هنوز نصف ماه نشده است، ته کشید.

آن بالا واقعاً همه چیز خوب است. آرام، زیبا و خیلی دور.