رابطه دیالکتیک ناترازی گاز با کت و شلوار معاون وزیر
فرزین سوادکوهی
پیش از این در عصر اقتصاد و اینجا و آنجا گفته بودیم که تامین کننده گاز نمی تواند در عین حال که گاز به در خانه و کارخانه من و تو می رساند همزمان از ما عاجزانه و به ضرب و زور کاراکتر طناز آقای ایمنی و انیمیشن های گاه و بیگاه تلویزیونی بخواهد آن را کم مصرف کنیم.
دلیل آورده بودیم که لزوما گازی ها به تنهایی قادر نخواهند بود ضرورت کم مصرفی و بطلان بد مصرفی را جا بیندازند چون کارشان چیز دیگریست و در عین حال این اقدام با منطق اقتصادی یک شرکت تامین کننده کالایی چون گاز نمی خواند.اما برخی مصرند که چون یک شرکت خدمت رسان دولتی قرار نیست همواره سود آور باشد پس کار فرهنگسازی و استفاده از چنین ابزارهایی را هم خود باید به عهده بگیرد و لاغیر.
این گزاره که یک شرکت مثل گاز نهادی دولتی است و قرار نیست حتما و حتما سود ده باشد شاید درست باشد اما نباید از یاد ببریم که چنین شرکتی باید درآمد زا باشد و حداقل، از پس هزینه های خود بر بیاید.با این بهانه نمی توان یک شرکت بزرگ مثل شرکت ملی گاز ایران را به مرز فروپاشی و ورشکستگی رساند.
حالا شاهد از غیب رسیده و مدیر عامل شرکت ملی گاز ایران در نشست خبری خود به رسانه ها می گوید سازمان متبوعش در عین حال که گاز را به مردم ارائه می دهد اما باید تراز مالی شرکت خود را نیز موجه کند تا نه فقط هیات مدیره بلکه دولت نیز آن را قاعده مند فرض کند.
سعید توکلی خیلی خوب می داند که شرکتی که مدیریتش را به او سپرده اند اگر مدام ضرر بدهد، جریان های مختلف قدرت و اول از همه خود دولت وقت، دودمانش را به باد می دهند. دولت پول کم دارد و حالا با هیچکس هم شوخی ندارد!
مدیر عامل شرکت ملی گاز می گوید من وقتی چاق می شوم و شکم می آورم با پوشیدن کت و شلوار کمی از این ناترازی را از دیده ها پنهان می کنم اما این راه انتخابی،علاج ناترازی اندام من نیست!در واقع او می خواهد تلویحا بگوید با قطع گاز صنایع و محدودیت ایجاد کردن برای نیروگاه ها نمی توان سرطان ناترازی گاز را درمان کرد همانطور که با کت شلوار نمی توان چربی های اضافه بدن را از دیده ها پنهان نمود
مدیر عامل شرکت ملی گاز می گوید اینکه فقط به فکر تامین گاز خانگی باشیم به مفهوم حفظ حقوق مردم نیست و باید به یاد داشته باشیم وقتی برای صنایع و بخش تولید محدودیت گازی ایجاد می کنیم در عین حال داریم حقوق مردم را هم تضییع می کنیم.
او در خصوص ناترازی تولید و مصرف با لحنی طناز از اندام ناموزون شده خود شاهد مثال می آورد و می گوید من وقتی چاق می شوم و شکم می آورم با پوشیدن کت و شلوار کمی از این ناترازی را از دیده ها پنهان می کنم اما این راه انتخابی،علاج ناترازی اندام من نیست!
در واقع او می خواهد تلویحا بگوید با قطع گاز صنایع و محدودیت ایجاد کردن برای نیروگاه ها نمی توان سرطان ناترازی گاز را درمان کرد همانطور که با کت شلوار نمی توان چربی های اضافه بدن را از دیده ها پنهان نمود.
درست است که در تمام دنیا شرکت های خدمت رسان دولتی لزوما سود ده نیستند اما قرار هم نیست هرچه دارند را پای اقداماتی خرج کنند که به لحاظ ماهوی به آنها دخلی ندارد.اما این تقدیری است که گویا برای شرکت گاز نوشته اند و او را مامور کرده اند که به تنهایی فرهنگ درست مصرف را در جامعه جا بیاندازد.
تجربه ثابت کرده هزینه کردن بودجه های بزرگ از سوی شرکت گاز نمی تواند به خودی خود مشترکین را به سوی اصلاح الگوی مصرف رهنمون کند.همانطور که بابا برقی توانیر و وزارت نیرو در تلویزیون و رسانه ها هم نتوانست باعث و بانی اصلاح الگوی مصرف برق کشور شود.
این روزها انجام مسئولیت های اجتماعی از سوی شرکت ها به شکلی عوام فریبانه تبدیل به کلاه گشادی شده است که بر سر ملت گذاشته می شود این به اصطلاح مسئولیت های اجتماعی کارکرد دیگری هم دارد و آن اینکه می تواند کلاه گشادی بر سر شرکت ها هم باشد. یعنی تعهداتی را به گردن شرکت ها می گذارند که دیدیم آنها هرگز از پس آن بر نمی آیند.
تنها یک قلم در سال ۱۴۰۱ در بخش خانگی، مصرف گاز کشور ۵ درصد به نسبت سال ۱۴۰۰ بیشتر شد. طبیعی هم بود، وقتی مرتب جمعیت افزایش می یابد و به هر سوراخ سمبه ای هم گاز کشی می شود و سرمای زمستانی هم امان مردم را می برد مشترکین چه کار دیگری می توانند بکنند جز مصرف بیشتر؟
طبق آمارهای ثبت شده در سال ۱۴۰۰ فقط در یک روز خاص میزان مصرف بخش خانگی به ۷۲۰ میلیون مترمکعب رسید. یعنی نه فقط کل تولید میدان عظیم گازی پارس جنوبی بلکه بخشی از تولید دیگر میدان های گازی کشور نیز بلعیده شد.آن وقت در همان حال سر و صدای مجلس به هوا رفت که چرا وزارت نفت برای ازدیاد مصرف و هدر رفت ها و بد مصرفی ها کاری نمی کند.در همان روز هیچکس از مجلس نپرسید وزارت نفت و شرکت ملی گاز که جان به لب شده و هنر کرده و گاز را به مردم رسانده،در این هیر و ویر چه دخلی به موضوع بد مصرفی و صرفه جویی گاز دارد؟
آیا تجهیزات گرمایشی مدرن و ارزانی در اختیار مردم قرار داده شده؟ بخاری های راندمان بالا و پکیج های گرماساز بهتر و به روزتری دم دست دارند؟ لوله کشی ها و عایق بندی های حرارتی بهینه سازی و نوسازی شده اند؟ پنجره ها را در سراسر کشور دوجداره کرده اند؟
براستی چه ابزاری برای الزام به صرفه جویی در اختیار متولی گاز رسانی کشور گذاشته شده و چرا در این میان هیچکس از وزارت راه و شهرسازی و سازمان نظام مهندسی و شهرداری و دیگر دوایر مسئول نمی پرسد که در این زمینه چه گُلی به سر مردم زده اند؟
آیا باید از شرکت ملی گاز توقع داشت که به تنهایی برای انجام مسئولیت های اجتماعی اش مدام اصلاح مصرف را در بوق و کرنا کند؟ آنها که وزارت نفت و شرکت ملی گاز را با بنگاه فرهنگ سازی اشتباه گرفته اند باید بدانند با یک گُلِ آگاه سازی شرکت گاز در باب اصلاح مصرف، بهار نمی شود
در مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان رسما گفته شده “بخش ساختمان حدود ۴۰ درصد از کل مصرف انـرژی را بـه خـود اختصاص می دهد. متاسفانه با این وجود، اقدامات انجام شده در سالهای اخیر اثربخشی مـورد انتظـار را در کاهش مصرف انرژی بخـش سـاختمان نداشـته اسـت و رشـد مصرف، همچنان روند افزایشی نگران کننده ای دارد. بدیهی اسـت کـه تـداوم ایـن وضـعیت، تبعات اقتصادی و زیـست محیطی جبران ناپذیری برای کشور به دنبال خواهد داشت.”
همچنین بر اساس آمارهای ارائه شده افزون بر ۵۰ درصد گاز کشور در ۷۰۰ شرکت صنعتی و تولیدی به صورت غیر بهینه و با پایین ترین راندمان مورد مصرف قرار می گیرد.کار به جایی رسیده که صندوق توسعه ملی اعلام کرده در سال ۱۴۲۰ تنها می توان یک سوم تقاضای گاز کشور را پاسخ داد.یعنی در همان سال ،ما که دومین دارنده بزرگ گاز جهان هستیم تنها می توانیم روزی ۸ ساعت گاز داشته باشیم.و ایضا به همین مقدار برق.
حالا آیا باید از شرکت ملی گاز توقع داشت که به تنهایی برای انجام مسئولیت های اجتماعی اش مدام اصلاح مصرف را در بوق و کرنا کند؟ آنها که وزارت نفت و شرکت ملی گاز را با بنگاه فرهنگ سازی اشتباه گرفته اند باید به یاد بیاورند همانطور که ابزارهای مثلا فرهنگی و داغ و درفش تنبیهی نرخ گذاری در بنزین و برق نتوانست ناترازی انرژی در کشور را سروسامان دهد باید بدانند با یک گُلِ آگاه سازی شرکت گاز در باب اصلاح مصرف، بهار نمی شود.
