فاتحه برای ۴ میلیون مسکن

فردین یزدانی/ کارشناس مسکن

در یک وضعیت ایده آل شاید تولید مسکن به یک میلیون برسد ولی در شرایط کنونی آیا این امر ممکن است؟ ما سابقه تولید یک میلیون واحد مسکونی در سال نداریم.

با آمار نیز بازی نکنیم. حتی در سالی که درآمدهای نفتی کشور برقرار بود و وضعیت به وخامت الان نبود، تولید مسکن سالانه به ۸۵۰ هزار واحد مسکونی رسید و در همان سال ها و قبل از تحریم ها بخش زیادی از مصالح ساختمانی از خارج وارد می شد. پس هدف گزاری یک میلیون واحد مسکونی به عنوان یک قانون امر جالبی نیست.»

 آیا امکان پذیر است در شرایطی که بیش از نیمی از جامعه حداقل نیاز اولیه خود مانند غذا را نمی‌تواند برطرف کند تزریق منابع کنیم و مسکن بسازیم؟ با انجام این طرح ۷۰ درصد سرمایه گذاری کشور باید داخل طرح تولید مسکن بیاید و این‌گونه بخش ساختمانی نه تنها محرک توسعه نخواهد بود، بلکه با مکش منابع باعث کمبود منابع برای بخش های دیگر اقتصادی می‌شود و فروپاشی اقتصادی صورت می گیرد.

آیا با درآمد پایین خانوار امکان دریافت این مسکن وجود دارد؟ ممکن است بگویند وام بانکی فراهم می‌کنیم اما اگر وام با سوبسید آنچنانی همراه نباشد، بیشتر مردم توان دریافت وام را نخواهند داشت.

 حتی با دادن زمین رایگان و در نظر نگرفتن هزینه آماده سازی زمین و دادن وام صفر درصد که فرض محال است، ساخت یک میلیون واحد مسکن در سال برابر است با پرداخت یارانه بالای ۱۲۰ هزار میلیارد تومان برای تامین مسکن‌.

کسری بودجه دولت و پمپاژ نقدینگی در حال حاضر یکی از علل تورم است و پرداخت این میزان یارانه به مردم باعث افزایش بیشتر نقدینگی و تورم تا مرز ۸۰ درصد و چه بسا بیشتر می شود. پس این طرح غیرممکن است مگر این که شیر درآمد نفتی مجدد باز و کشور با درآمدهای هنگفت نفتی مواجه شود که خیلی تصور ممکنی نیست.»

 با وجود آمار بالای خانه های خالی این تولید باعث می شود که افراد با درآمد بالا در جامعه این خانه ها را دریافت کنند و مجددا به جمع خانه های خالی اضافه شود.

 یکی از محورهای این طرح، عرضه زمین بسیار زیاد است. آیا الان در داخل شهرها زمین بایر نداریم؟ به امید کسب عایدی بیشتر حاصل از افزایش قیمت ها و فعالیت های سوداگرانه و احتکار، این زمین ها رها شده اند.

آیا در این طرح دولت توان پرداخت هزینه تاسیسات زیربنایی و روبنایی را دارد و آیا مکلف کردن وزارت نیرو و بقیه به ساخت تاسیسات زیربنایی از طریق بودجه های سنواتی خود وزارت خانه ها است یا از طریق صندوق ملی زمین و مسکن تامین می‌شود؟دولت نمی تواند از طریق بودجه این هزینه ها را متقبل شود و صندوق هم برای تأمین این هزینه ها کافی نیست. آیا بهتر نیست سیاست گذاری به سمت توسعه بازار استیجاری که در این سال ها توسعه پیدا کرده و حجم آن زیاد شده است، پیش برود؟»

 ما به جای تأمین مسکن ملی بیاییم و از طریق تامین زمین در حد نیاز که قابل محاسبه هم است، تأمین مسکن استیجاری کنیم. منابع مالی آن نیز می تواند با مشارکت و اعتبار بانک ها و باز پرداختش از محل اجاره انجام شود. با توسعه مسکن استیجاری می‌توانید به خانوار تازه تشکیل شده فرصت تنفسی دهید و در شرایط کمبود منابع مالی، میزان بهره وری از یارانه ها و منابع ضبط شده دولتی و بانکی را افزایش دهید و در این حالت به منابع مالی کمتری هم نیاز خواهیم داشت.