فراتر از وظیفه؛ روایت یک ایثار خاموش در بحران سلامت
در شرایط جنگی و درگیری‌هایی مانند جنگ ایران و رژیم غاصب صهیونیستی، کادر درمان و نیروهای انتظامی با فشارهای روانی و جسمی شدیدی روبه‌رو می‌شوند.
این گروه‌ها در خط مقدم امدادرسانی و حفظ امنیت قرار دارند و مسئولیت‌های سنگینی بر دوش آنهاست؛ از نجات جان انسان‌ها گرفته تا کنترل نظم عمومی در شرایط بحرانی.کادر درمان با حجم بالای مصدومان، کمبود تجهیزات پزشکی، شیفت‌های طولانی و صحنه‌های دردناک مواجه می‌شوند که می‌تواند منجر به اضطراب، اختلال خواب، فرسودگی شغلی و حتی افسردگی شود.
همزمان، نیروهای انتظامی نیز تحت فشار مداوم برای مدیریت جمعیت، مقابله با تهدیدات امنیتی، حفظ نظم و تأمین امنیت جان غیرنظامیان هستند؛ وظایفی که در فضای ناامن و پرتنش جنگی به شدت دشوارتر می‌شود.ضمن اینکه نبود زمان کافی برای استراحت، نگرانی درباره خانواده‌های خود، و قرار گرفتن در موقعیت‌های خطرناک، استرس این افراد را دوچندان می‌کند.
در چنین شرایطی هنوز هم می‌توان به انسان‌هایی امیدوار بود که با وجدان کاری، فداکاری و همدلی، بار دشواری‌های دیگران را به دوش می‌کشند. ماجرای انتقال و بستری شدن «خانم م. حمزه ای»، یکی از خیرین برجسته استان قم، نمونه‌ای از این ایثارگری‌های کمتر دیده شده است.
نیروی انتظامی، آغازگر آرامش
در ابتدای این بحران، پرسنل محترم نیروی انتظامی از کلانتری ۱۱ شهدا یا جانبازان شهر قم ، بدون ایجاد کوچک‌ترین تنش یا مزاحمت برای بیمار، به انتقال او از منزل کمک کردند. همراهی مؤثر و حرفه‌ای این نیروها، نقطه شروعی امن برای مسیر درمان شد.همچنین پرسنل فوریت‌های پزشکی (آمبولانس) با سرعت و هماهنگی بالا در این انتقال همکاری داشتند و خانم «ز.ا.د» نیز از نزدیک برای تسهیل فرآیند کمک شایانی انجام دادند.
جایی که ایثار رنگ واقعیت گرفت
دکتر سید مهدی جلالی نخستین پزشک معالج در بیمارستان فرقانی قم بود که به‌درستی تشخیص داد بیمار باید به مرکز تخصصی ریه ارجاع داده شود. ایشان حتی در تلاش بودند تا انتقال بیمار با آمبولانس را با هماهنگی رسمی انجام دهند، ولی محدودیت زمان مانع از انجام این کار شد.
قهرمان گمنام
آقای پارچه‌باف، پرستار بخش داخلی؛ قهرمان گمنام این ماجرای از خود گذشتگی است؛ کسی که از حقوق شخصی خود گذشت تا بیمار بتواند کپسول اکسیژن دریافت کند. چنین ازخودگذشتگی‌هایی در حافظه سیستم سلامت ثبت می‌شود اما باید در حافظه عمومی جامعه نیز جاودانه شود.البته ایشان تمایلی به چاپ تصویرشون در این گزارش نداشتند اما به دلیل اهمیت کار ایشان و با اصرار فراوان چاپ تصویر وی صورت گرفته است.
اینجا نباید از زحمات و همراهی های بی شائبه خانم پهلوان، سرپرست بخش به سادگی گذشت چرا که با موافقت و همکاری سریع ایشان، ارسال کپسول اکسیژن که تصمیمی حیاتی برای حفظ جان بیماربود ،به درستی و به موقع اتخاذ شد.
نجات در لحظه آخر
دکتر سید حسن عادلی ؛استاد دانشگاه و متخصص داخلی که دارای برد تخصصی ریه می باشد و در بیمارستان امیرالمؤمنین (شهید بهشتی) قم فعالیت دارند ، با صدور دستور پذیرش سریع بیمار از مطب خود و ارائه مراقبت تخصصی در حوزه ریه، از تشدید وضعیت بیمار جلوگیری کردند.
ضمن اینکه خانم قنبری، مسئول پذیرش نیز با تلاش فوق‌العاده برای تسریع فرآیند پذیرش بیمار، نقش حیاتی در کاهش استرس و خطرات برای بیمار ایفا کردند و خانم خوشرو، مسئول بخش ریه بیمارستان هم با دلسوزی و همکاری بی‌وقفه، تخت بیمارستان را در سریع‌ترین زمان ممکن مهیا کرده و بستری شدن بیمار را تسهیل کردند.همچنین پرسنل بخش ریه نیز در یکم تیرماه ۱۴۰۴ با عملکرد گروهی و متعهدانه‌شان در روند درمان بسیار تأثیرگذار بودند که به دلیل شرایط موجود انکان ثبت اسامی آنها مقدور نبود.
خیرین گمنام در میدان سلامت
در تمام این مسیر، آقای مهدی افروز، مدیر گروه خیرین گمنام و همراه بیمار، با تلاش‌های شبانه‌روزی، هماهنگی‌های ضروری را انجام دادند. خانم «م. حمزه ای» که خود از بزرگ‌ترین خیرین استان قم هستند، در موقعیتی قرار گرفتند که الطاف نیکوکارانه‌ای که سال‌ها به دیگران روا داشته بودند، این بار شامل حال خودشان شد.
درخواست برای تجلیل و تشویق
اینجانبان جمعی از همراهان، خیرین و فعالان اجتماعی، از وزیر محترم بهداشت،درمان و آموزش پزشکی جناب اقای دکتر محمدرضا ظفرقندی و ریاست دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی استان قم که چنین نیروهای خدم و ایثارگر حاصل مدیریت انقلابی آنهاست، همچنین استاندار قم، فرماندهی کل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران سردار احمدرضا رادان و فرمانده انتظامی استان قم درخواست داریم تا از این نیروهای شریف و انسان‌دوست، تقدیر رسمی و درخور انجام شود زیرا در روزگاری که نیک‌رفتاری و ایثار کمتر به چشم می‌آید، این مجموعه انسانی نشان دادند که وجدان حرفه‌ای، هنوز زنده است.
در پایان چنانچه نام یا عنوان و جایگاه عزیزی به اشتباه قید گردیده، پوزش طلبیده و از خداوند منان توفیق روز افزون خادمین مردم را مسآلت داریم.
