فیک بازی!

مهران ابراهیمیان

تنها تولید کننده گوشی موبایل نوکیا در داخل نیست که از سوی نهادهای مربوطه مجوز گرفته است بلکه هم اکنون برخی از تولیدات برندهای معروف لوازم آرایشی و بهداشتی نیز با مجوز وزارت بهداشت و وزارت صمت انجام می شود.

این موارد به غیر از تولید و واردات قاچاق و تغییر برندهای لوازم خانگی در کارگاههای زیر پله ای و غیر قانونی است. گویی فیک بازی در تولید در حال ترویج و تایید از سوی مراجع قانونی است!

تولید فیک همراه با مجوز!

کارگروه ستاد تسهیل و رفع موانع تولید با وجود قوانین رسمی کشور با صدور یک دستورالعمل در دی ماه سال ۱۴۰۰ ، تولید غیرمتعارف تلفن همراه با برند نوکیا را در ایران کلید زد و همچنان نیز بر اقدام غیرقانونی خود تاکید دارد. در صورت‌جلسه ستاد تسهیل و رفع موانع تولید حکایت از نکات پر ابهامی بود که برای نمونه علاوه بر تولید نوکیا، مجوز مونتاژ سایر برندهای معتبر یعنی سامسونگ، شیائومی و حتی اپل نیز بدون اخذ تاییدیه از شرکت‌های مادر برای این شرکت صادر شده بود.

این روشی بود که در ساخت خودروی ۲۰۶ صندوق دار منجر به تحمیل هزینه های زیادی به خودروسازان شد اما روشی جدید و عجیب را برای بازاریابان داخلی و تولیدکنندگان ابداع کرد.

روشی که اکنون در حال تسری به سایر بخش های تولیدی است و عملا تولید با برندهای داخلی و مصرف کنندگان را هدف قرار داده و به ترویج غش در معامله می پردازد.

تولید تلویزیون و لوازم خانگی با برندهای معروف اما در حقیقت چینی و یا تولید مواد غذایی مانند قهوه فوری علی کافی در زیر پله های جنوب شهر تهران نمونه هایی از ده ها صدها مورد از این دست کارها بود. اما گردشی کوتاه در بازار لوازم آرایشی بازار تهران و ستارخان کافی است تا متوجه وجود لوازم آرایشی با برندهای معروف جهان بشوید که واردات آنها از اساس ممنوع است اما به راحتی و به شکل گسترده در بازار به وفور پیدا می شود.

یک مغازه دار در بازار بزرگ تهران در این باره به خبرنگار عصر اقتصاد می گوید: بنابر شنیده ها وزارت بهداشت مجوز تولید برندهای لوازم آرایشی اوردینری، مَس، استیوز و بسیاری از برندهای خارجی را به تولیدکنندگان داخلی داده است در حالی که کیفیت آنها قابل مقایسه با نمونه های اصلی نیست.

بنابر شنیده ها وزارت بهداشت مجوز تولید برندهای لوازم آرایشی اوردینری، مَس، استیوز و بسیاری از برندهای خارجی را به تولیدکنندگان داخلی داده است در حالی که کیفیت آنها قابل مقایسه با نمونه های اصلی نیست

یک تولید کننده لوازم آرایشی که نخواست نامش فاش شود در این باره می گوید: برای جا انداختن برند ایرانی هزینه زیادی کرده و می کنیم اما برخی با اخذ مجوز قانونی از وزارت بهداشت و بر اساس ضوابط موجود مجوز تولید با برندهای معروف را گرفته، تولید و روانه بازار می کنند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا برندهای معروف تولید شده در داخل کیفیت محصولات نمونه خارجی را دارند، گفت: در ایران با توجه به سالها تحریم نه تنها تکنولوژی جدید وارد نشده بلکه فرمولاسیون برندهای معروف همراه با سرتیفیکیت آنها نیز در ایران قابل اجرا نیست زیرا شرکت های بزرگ از تحریم و آثار آن می ترسند.

وی می گوید: این نوع تولید با حاشیه سود بالایی همراه است در حالی که برندهای ایرانی مجبورند در رقابتی ناعادلانه هم کیفیت خود را برای مشتریان ایرانی اثبات کنند وبا حاشیه سود پایین ترو قیمت ارزان تر محصولات خود را به بازار عرضه کنند در حالی که تقریبا هزینه های مالیات و نیروی انسانی و مواد اولیه یکی است.

این تولید کننده می افزاید: متاسفانه نظارت بر تولید کالاهای فیک با مجوزهای قانونی وجود ندارد و تنها ضرر کننده اصلی کسانی هستند به دنبال لوازم آرایش با نام و نشان تجاری مشخصی هستند در حالی که چیز دیگری را مصرف می کنند.

متاسفانه نظارت بر تولید کالاهای فیک با مجوزهای قانونی وجود ندارد و تنها ضرر کننده اصلی کسانی هستند به دنبال لوازم آرایش با نام و نشان تجاری مشخصی هستند در حالی که چیز دیگری را مصرف می کنند

تولید کالاهای بی ضرر اما کم اثر!

وی در پاسخ به این سوال که آیا این لوازم آرایش مضر برای سلامت نیست، گفت: وقتی وزارت بهداشت مجوز برای تولید صادر می کند نشان از رعایت حداقل استانداردها از جمله مضرنبودن آنها دارد اما این که انتظار اثرگذاری نمونه واقعی از این کالاهای فیک را داشته باشیم، کاملا غلط است.

این تولید کننده می گوید: اگر بنا به رقابت برند ایرانی با خارجی است بهتر است برندهای خارجی با قیمت واقعی به بازار بیایند تا مشتریان در یک بازار با کالاهای واقعی انتخاب و تولید کنندگان داخلی با خارجی ها رقابت کنند.

وی با اشاره به تجربه بازار خودرو گفت: ادامه این روند به افزایش کیفیت و قیمت رقابتی در بازار لوازم خانگی ، لوازم آرایشی و بهداشتی منجر نمی شود بلکه هر روز در رقابتی ناعادلانه وبه ضرر مصرف کننده، تولید کنندگان به دنبال کاهش کیفیت برای کاهش قیمت هستند.

ادامه این روند به افزایش کیفیت و قیمت رقابتی در بازار لوازم خانگی ، لوازم آرایشی و بهداشتی منجر نمی شود بلکه هر روز در رقابتی ناعادلانه وبه ضرر مصرف کننده، تولید کنندگان به دنبال کاهش کیفیت برای کاهش قیمت هستند

نظارتی که غیر ممکن است

این تولید کننده می گوید: سالها پیش قبل از اعمال محدودیت برای واردات، واردکنندگان برندهای معروف به نوعی مراقب بازار برای ورود کالاهای تقلبی و فیک بودند زیرا نگران کاسبی خودشان بوده اند اما اکنون وقتی منفعت در تولید کالای فیک آن هم از مسیر قانونی است، کسی به دنبال نظارت بر بازار و نگران کالاهای تقلبی هم نیست و لذا به تدریج باید نگران سلامتی مردم هم بود.

اما این تمام ماجرا نیست زیرا در بازار ستارخان شما می توانید انواع خمیر دندان و ادکلنهای با برندهای خارجی را مشاهده کنید که تقریبا اکثر آنها فیک است.

یک فروشنده در این باره به عصر اقتصاد می گوید: وقتی تقاضا برای یک محصول با برند خارجی معروف وجود دارد و کالاها ممنوع است بدیهی است که پای فیککاران و کالاهای قاچاق تقلبی به بازار باز می شود.

وی می گوید: باید قبول کرد که بالاخره بخشی از جامعه به دنبال ادکلن، خمیر دندان و یا لوازم آرایشی با برندهای مشخص هستند و عده ای هم بر اساس بازار به دنبال تولید و منفعت خود هستند. این وسط هم گاهی این قدر کالاهای فیک شبیه مشابه اصلی زده می شود که گاهی تشخیص آن برای ما هم سخت می شود.

یک فروشنده لوازم رنگ و مو که به گفته خودش لیسانس حقوق دارد در بازار میدان هروی در گفتگو با عصر اقتصاد می گوید: قرص فیتو به دلیل تقاضای زیاد که نسخه اصلی اش برای جلوگیری از ریزش مو بسیار موثر بوده تقاضای زیادی دارد از این رو دیگرتشخیص فیک و تقلبی این قرص از اصل بسیار مشکل شده است.

وی می گوید: در چنین شرایطی ناظر هم بخواهد نقش نظارتی خود را ایفا کند هم نمی تواند! شاید بهتر بود دولت در این باره برای واردات این محصولات تجدید نظر کند و به جلوی عادی شده معاملات همراه با غش را بگیرد.

به گزارش عصراقتصاد، غش در معامله به معنای فریب دادن مشتری است. فریب دادن در صورتی تحقق پیدا می‌کند که فروشنده کالا و جنس معیوب خود را به عنوان جنس و کالای سالم به مشتری عرضه کند. و نکته تاسف آور این است که برخی از این اقدامات ترویج غش در معامله با مجوز های قانونی انجام شده که آخرین مورد آن موبایل های نوکیا است که سرو صدای زیادی کرده است.

شاید بهتر باشد مجوز دهندگان به تولیدکنندگان با برندهای فیک، دولتمردان و خود تولیدکنندگان به جای کسب بیشتر سهم بازار با روش غش در معامله که فعلی حرام است و به جای ترویج مدل بازار خودروسازان در انحصاری کردن بازار داخلی تجربه خود نوکیا را مرور کنند که چگونه شرکت نوکیا یکی از قدرتمندترین شرکت‌های دنیا و بزرگترین تولیدکننده‌ی گوشی‌های تلفن همراه در جهان به دلیل عدم به روزرسانی و بی توجهی به تحولات و قوانین بازار به خاک سیاه نشست و در نهایت به مایکروسافت واگذارشد.

کسانی که این نوع تولید را به نام تولید داخلی دنبال کرده اند باید بدانند که قانون مالکیت معنوی در جهان شوخی بردار نیست و از سوی دیگر شرکتی با عظمت نوکیا هم با در اختیار داشتن ۸۰ درصد سهم بازار جهانی الان کجاست؟
ضعف آن‌ها در عدم یادگیری، رشد و تغییر مداوم و سریع بود!