قضا و بلا بود رفع شد
آتش‌سوزی در آزمایشگاه پردیس ابوریحان دانشگاه تهران؛ سوختگی یک دانشجو و کارشناس آزمایشگاه
راضیه حسینی
واکنش دانشگاه: «در رانندگی هم ممکن است برای هرکسی حادثه‌ای اتفاق بیفتد.»
راست می‌گویند. همه جای دنیا همین است. حادثه که خبر نمی‌کند. در غذا خوردن هم ممکن است خدای نکرده برای آدم اتفاقی بیفتد. مثلاً استخوان ماهی گیر کند توی گلوی یکی. یا مثلاً توی خیابان یک‌هو آدم پایش پیچ بخورد با مخ برود توی جوی آب. اصلاً از این هم ساده‌تر. توی خواب. ممکن است آدم از روی تخت دو طبقه بیفتد زمین و زبان‌مان لال جمجمه‌اش لق شود.
هیچ‌کدام از این اتفاق‌ها هم ربطی به ایمنی ندارد. مثلاً اگر تخت دوطبقه حفاظ هم داشته باشد، باز هم آن کسی که بخواهد بیفتد یک راهی پیدا می‌کند و می‌افتد.
با توجه به این حادثه‌های ساده، دیگر آزمایشگاه که خیلی حق اتفاق دارد. کلی وسایل خطرناک دم دست آدم است. واقعاً جای تعجب دارد، چطور هر هفته یکی دو تا دانشجو در آزمایشگاه جزغاله نمی‌شوند؟
چطور مسئولان این‌قدر اقدامات ایمنی را خوب رعایت می‌کنند که آزمایشگاه‌ها و دانشجویان در پایان روز سالم می‌مانند؟ مگر می‌شود؟ این‌همه درایت و مدیریت درست! واقعاً جای تأسف دارد که کار خوب دیده نمی‌شود.
آیا می‌دانید روزانه چند نفر پای اجاق گاز دست خودشان را می‌سوزانند؟ آیا می‌دانید چند نفر با روغن داغ تاول می‌زنند؟ بروید آمار سوختگی با چای داغ را ببینید. بعد انتظار دارید در آزمایشگاه هیچ بلایی سر کسی نیاید؟
به نظرم ما دیگر خیلی توقع‌مان از مسئولان بالا رفته. نکند فردا، پس‌فردا بیایید به کشته‌های رانندگی هم اعتراض کنید؟ تعارف نکنید این را هم بیندازید گردن خودروی داخلی بد و جاده‌های خراب.
نمی‌دانم چطور شد که ما مردم به این حد از توقع بالا رسیدیم؟ فقط دو نفر دچار سوختگی شدند. بیایید از تعداد کم سوخته‌ها تشکر کنید و بگویید واقعاً دم مسئولان گرم که ده، بیست نفر مصدوم نشدند. چرا نیمه پر لیوان را نمی‌بینید؟
بهتر است خبر را این‌طوری بنویسید:« آتش‌سوزی در آزمایشگاه پردیس ابوریحان دانشگاه تهران؛همه دانشجوها سالم هستند. فقط یک دانشجو و یک کارشناس آزمایشگاه کمی سوختند. قضا و بلا بود رفع شد.»
