ترجمه: سلیم حیدری
آلمانی ها عاشق بازی هستند. پس چرا صنعت بازی های ویدیویی کشور تا این حد کوچک مانده است؟ یک غیربازیگر از بزرگترین نمایشگاه بازی جهان در کلن گزارش می دهد.
نمایشگاه سالانه بازی Gamescom که در شهر کلن، در غرب آلمان برگزار میشود، بزرگترین رویداد جهان برای بازیهای ویدیویی و رایانهای است. بیش از ۵۰۰ شرکت بین المللی برای شرکت در آن ثبت نام کردند.
در طول این رویداد پنج روزه، هزاران نفر از طرفداران بازیهای حرفه ای برای پیش نمایش بازی های مورد انتظار مانند Sonic Frontiers از سگا و برادران وارنر گرد هم می آیند. “میراث هاگوارتز.”
آلمان در میان کشورهای برتر بازی
آلمانیها دوست دارند بازی کنند. بر اساس گزارشی از وزارت دیجیتال و حمل و نقل، آلمان مهم ترین بازار فروش بازیهای دیجیتال در اروپا و پنجمین بازار قوی در سراسر جهان است.
اما، علیرغم عشق آلمان به سرگرمی، صنعت انتشارات در داخل کشور همچنان جایگاه خود را حفظ کرده است. اگرچه نزدیک به ۶۰۰ استودیو بازی سازی در آلمان وجود دارد، اما تنها ۷ درصد آنها بیش از ۲۵ کارمند دارند.
به طور کلی، بر اساس ارقام این وزارتخانه، تنها حدود ۵ درصد از کل فروش تولید شده در آلمان توسط شرکت های آلمانی است.
شرکتها و انجمنهای بازی آلمانی در Gamescom امسال امیدوارند که این وضعیت تغییر کند. آنها در اینجا کار خود را تبلیغ می کنند و استدلال می کنند که آلمان می تواند خانه طلای دیجیتال بعدی باشد.
کارمندان Zeitland، یک توسعهدهنده بازی مستقر در Ludwigsburg در بادن-وورتمبرگ، من را از مسیر قلعه تاریک میگذرانند، بازیای که درباره یک روزنامهنگار در یک ماجراجویی زمانبرانه در یک قلعه شبحآور است.
برن باومگارتنر، مدیرعامل این شرکت میگوید: «واقعیت جالب این است: آلمان بیشترین قلعهها را در سراسر جهان دارد. بنابراین این به طور طبیعی چیزی است که ما میخواستیم در فرآیند خلاقیت آن را دنبال کنیم.»
باومگارتنر در پاسخ به این سوال که آیا بازی های آلمانی هویت خاص خود را دارد یا خیر؟ افکار باومگارتنر ابتدا به یک صنعت خواهر جلب میشود: بازیهای رومیزی.
او میگوید: «بازی رومیزی آلمانی» این یک بازی با کیفیت است. “اما ما برای بازی های دیجیتال آنقدر کیفیت نداریم، زیرا بازی های دیجیتال را درست نمی گیریم.”
بازی شکاف های مورد نیاز را پر می کند
اتصال ضعیف به اینترنت و استفاده آهسته از ابزارهای دیجیتال شکایت رایج مردم در آلمان است، جایی که مردم به ویژه در مورد امنیت داده ها نگران هستند.
این موضوع برای Jan-Eric Wörheide، مدیر عامل lodomo، یک توسعهدهنده اپلیکیشن مستقر در ووپرتال که به خانههای سالمندان خدمات میدهد نیز مهم است.
بر روی صفحه نمایش تبلت، اپلیکیشن قابل شخصی سازی این شرکت، خانهای چند اتاقه پر از اشیاء خانگی را به تصویر می کشد.
هر شی را می توان به یک سیستم دیجیتال یا نوع محتوا پیوند داد: با کلیک بر روی تلویزیون می توان برنامه اخبار روزانه را بارگیری کرد. با کلیک بر روی میز ممکن است تقویم شما باز شود. ایده این است که استفاده از ابزارهای دیجیتال به تنهایی برای افراد مسن آسان تر شود.
جمعیت آلمان به سرعت در حال پیر شدن است. بر اساس داده های دولت، تعداد افراد ۶۷ ساله یا بیشتر از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۵ به میزان ۲۲ درصد افزایش خواهد یافت.
استفاده از دیجیتالی شدن برای کمک به پر کردن شکاف های ناشی از کمبود کارکنان مراقبتی موضوعی است که اغلب در کشور مورد بحث قرار می گیرد.
Wörheide به من می گوید: «محصول ما اساساً پلی بین سالمندان و دنیای دیجیتال است. و منطقاً دنیای دیجیتال شامل بازیها نیز میشود.»
آلمانیها «فقط مهندس» نیستند
برنامههایی مانند lodomo نشان میدهند که چگونه بازی ها دیگر فقط برای گیمرها نیست و در حال تبدیل شدن به بخشی بزرگتر از زندگی روزمره است.
در طول روز، گفتگو با صاحبان صنعت به همان نقطههایی برمیگردد که شرکتهای دیجیتال در آلمان سالها از آن شکایت داشتند: مشکلات جذب استعدادهای ارشد، که اغلب در خارج از کشور یافت میشوند.
تشریفات اداری مربوط به تأمین بودجه، که اغلب مبتنی بر پروژه است و سرمایه گذاری در فناوری را دشوار می کند. به طور کلی این ایده که آلمان نمی تواند در این زمینه رقابت کند.
باومگارتنر از Zeitland به شوخی می گوید: «ما باید از شر مهندس آلمانی خلاص شویم. “ما مهندسان خوبی هستیم، اما فقط مهندس نیستیم. می توانیم خلاق نیز باشیم.”
منبع: دویچه وله