رابطه مشارکت مردم در انتخابات با اقتصاد

وحید حاج سعیدی

انتخابات یکی از فرایندهای مهم اجتماعی در همه جوامع محسوب می شود که در بسیاری از مقولات متعدد اجتماعی تاثیر گذار است. بی تردید در میان همه فرایند ها و مناسبت های اجتماعی، انتخابات از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است چرا که این مقوله، صرفاً یک فرایند یک وجهی سیاسی نیست و دارای ابعاد و لایه های متعددی است.

بدون شک لایه های گسترده انتخابات در حال و آینده نظام و حاکمیت تاثیر مستقیم دارد و هر بخش از این فرایند نیازمند تحلیل، مداقه و بررسی های دقیق از مناظر مختلف است.

صرف نظر از تعبیر و مفهوم سایر لایه های باز فرایند انتخابات، حضور و حتی حضور مردم در صحنه نیز دارای معانی و تعابیر گوناگونی است. فی المثل از منظر اقتصادی و بر اساس متغیر های علم اقتصاد، می توان ادعا کرد که جمع کثیری از ۴۰ درصد شرکت کننده خواستار تحول در اوضاع اقتصادی و معیشتی هستند و در سوی دیگر بخشی کثیری از ۶۰ درصد واجد شرایط دیگر در اعتراض به وضع اقتصادی موجود از حضور در پای صندوق امتناع ورزیدند!

نتایج تحقیقات متعدد در این زمینه نشان می دهد نرخ های تورم و بیکاری بر مقدار مشارکت مردم در انتخابات اثر منفی شدیدی بر جای می گذارد, در حالی که افزایش سطح سواد و درآمد سرانه هر استان موجب افزایش مشارکت مردم در انتخابات می شود.

بنابراین کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی نامزدهای انتخاباتی باید توجه داشته باشند ارائه طرح ها و برنامه های پیشنهادی اقتصادی، علاوه بر نقش پر رنگ در تضمین پر بار شدن یا خالی شدن سبد انتخاباتی، یک عامل تعیین کننده در حضور یا عدم حضور مردم در پای صندوق های رای نیز خواهد بود.

در همین راستا با وجود پروسیجر ها و راهکارهای متعدد درمانی در مقوله اقتصاد، بسیاری از کارشناسان جراحی اقتصادی را به عنوان اولین و دم دستی ترین راهکار در راستای توسعه و تحول در اقتصاد کشور مطرح ساخته و می سازند. در حالی که در عمل در طول سال های اخیر جراحی اقتصادی گشایشی در اوضاع اقتصادی مردم حاصل نکرده است. در حال حاضر نیز فرضیه افزایش نرخ بنزین تا ۲۵ هزار تومان، به عنوان یک راهکار فوری و شوک اقتصادی، نگرانی های گسترده ای را برای مردم بوجود آورده است.

بدون تعارف اقتصادی که در طی چند دهه به صورتی نامتوازن و سرطانی دچار بیماری های متعددی شده است تا جایی که عده ای برای سیر کردن شکم باید در سطل های زباله سیر کنند و جمعی دیگر در خرج کردن ثروت های بادآورده و یک شبه با چالش مواجه هستند، با جراحی فوری و افزایش قیمت حامل های انرژی نه تنها بهبود نمی یابد، بلکه دچار عوارض پس از عمل جراحی نیز خواهد شد.

در حقیقت اقتصادی که در طول سالیان دچار معضلات عدیده و مزمن شده است، باید با شیب ملایم و برنامه های پیوسته به مسیر اصلی بازگردد و شوک درمانی در هر مقوله و مبحث، چاره کار نیست و عوارض جبران ناپذیری همراه خواهد داشت که اغنیا را پولدارتر و فقرا را فقیر تر خواهد کرد.

امید است کارشناسان و مشاوران اقتصادی نامزدهای انتخاباتی تبعات و اثرات پیشنهادات اقتصادی مطرح شده در برنامه های نامزدهای خود را در نظر بگیرند و آینده کشور و نظام را با طرح های ضربتی و آسیب زا دچار چالش و بحران نسازند.