عضو هیئتمدیره انجمن روغنکشی: سیاستگذاریهای جزیرهای در صنعت روغن متوقف شود
عضو هیئتمدیره انجمن صنفی روغنکشی بر ضرورت اجتناب از سیاستگذاریهای جزیرهای در حوزه صنعت روغن تاکید کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، عضو هیئتمدیره انجمن صنفی روغنکشی در برنامه تلویزیونی رویش، گفت: صنعت روغنکشی به عنوان یکی از ریشهدارترین صنایع کشور، قدمتی ۶۰ ساله دارد و از سال ۱۳۱۷، ایران با ورود به حوزه صنعت روغن نباتی و جامد فعالیت خود را در این عرصه آغاز کرد. در دهه ۴۰، فعالیت در این زمینه گسترش بیشتری یافت و تصمیم گرفته شد کشت دانههای روغنی که در ابتدا با کشت پنبه بود، آغاز شود.
امیرحمزه توسلی افزود: در آن زمان، حدود ۸۰درصد نیاز داخلی کشور با بهرهمندی از کشت دانههای روغنی پاسخ داده میشد اما در سال ۷۸ این رقم به کمتر از ۱۰ درصد کاهش یافت.
او تصریح کرد: رشد جمعیت کشور، افزایش میزان تقاضا، موفق نبودن در زیرکشت بردن دانههای روغنی و بهرهمند نشدن از تکنولوژیهای نوین این صنعت، موجب افول صنعت روغنکشی کشور در دهههای اخیر شد که با افزایش میزان واردات این محصول همراه بود.
توسلی حمایت ویژه از کشاورزان را به عنوان یکی از اصول مهم در پیشبرد اهداف کلان در این عرصه عنوان کرد و گفت: متأسفانه در سالهای گذشته برای برونرفت از وابستگی، فعالیت و تحقیقات علمی در حوزه کشاورزی در راستای زیرکشت بردن زمینهای کشاورزی در شرایطی که آسیبی به محیط زیست وارد نشود، مغفول ماند.
عضو هیئتمدیره انجمن صنفی روغنکشی ایران اظهار کرد: همه موارد فوق موجب شد که صنعت روغنکشی ایران به عنوان صنعتی وابسته فعالیت کند به طوری که میتوان ادعا کرد امروز حداقل ۹۰ درصد نیاز داخلی کشور به واسطه واردات تأمین میشود.
او با بیان اینکه هماکنون ۲۵ کارخانه روغنکشی با ظرفیت سالانه بالغ بر ۵.۵ میلیون تن در سطح کشور وجود دارد، ابراز کرد: از این بین حدود ۲۲ کارخانه فعال هستند به طوری که در سال ۹۹ حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تن در کشور محصول تولید شد، در شرایطی که این رقم در سال ۹۷ برابر با ۳ میلیون تن بود.
عضو هیئتمدیره انجمن صنفی روغنکشی در ادامه به علل سیر نزولی تولید محصولات در صنعت روغنکشی پرداخت و گفت: کاهش تولید محصولات در صنعت روغن کشی از سال ۹۷ تاکنون میتواند علل مختلفی داشته باشد اما یکی از اصلیترین آنها نبود ارز و تشدید تحریمهای ظالمانه بر کشور است که چالشهایی را برای تولیدکنندگان در مسیر تولید ایجاد کرده است،
البته شیوع کرونا نیز به میزانی بر حاکم شدن این شرایط دامن زده ضمن اینکه شرایط حاکم بر کشور موجب شد واردات مواد اولیه و محصولات به سختی و دشواری صورت گیرد و نتیجه آن کاهش میزان تولید محصولات در این حوزه شد.
توسلی با انتقاد از اتخاذ سیاستهای جزیرهای در بخشهای مختلف مدیریتی کشور، افزود: متأسفانه در مدیریت، تصمیمگیریها به صورت جزیرهای صورت میگیرد و این امر موجب شد کشور و صنعت در کنار تحریمهای ظالمانه بیگانگان از خودتحریمی نیز متضرر شود.
امید است دولت سیزدهم به خصوص وزارت جهاد کشاورزی در بهرهمندی از همه ظرفیتهای موجود در این صنعت تلاش ویژه و مستمری داشته باشد.
او یادآور شد: سوال این است که آیا کشور برای واردات باید به سمت دانههای روغنی برود یا مستقیماً روغن یا کنجاله وارد کند؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت با در نظرگرفتن ظرفیت و پتانسیل کارخانههای مادر کشور و امکان تولید بالغ بر ۵ میلیون تن روغن میتوان ادعا کرد با واردات دانههای روغنی به عنوان محور اصلی این صنعت علاوه بر اینکه امکان عرضه کنجاله مورد نیاز دام و طیور فراهم میشود، روغن خام نیز به شرکتهای تصفیه روغن عرضه خواهد شد و از این طریق پروتئین مورد نیاز انسانی تأمین و به عنوان جایگزین مناسب گوشت درکشور کنیم، عرضه میشود.
