نقش زیرساخت های حیاتی در توسعه اقتصادی و شکوفایی ملی

فرضعلی سالاری/ کُنشگر برنامه ریزی و توسعه منطقه ای

عملکرد و کارآیی جامعه بر اساس وابستگی متقابل و به هم پیوستگی امکانات یا زیرساخت های مختلف فیزیکی، اجتماعی و نهادی عمل می کند. زیرساخت های حیاتی ستون فقرات جامعه مدرن و توسعه اقتصادی را تشکیل می دهد و برای رفاه ملی ضروری است. و سیستم های فیزیکی و اجتماعی لازم را برای رشد پایدار فراهم می کند.

از طریق شبکه‌های حمل و نقل، شبکه‌های انرژی، سیستم‌های ارتباطی، تأسیسات آب و فاضلاب و زیرساخت‌های اجتماعی، کشورها می‌توانند بهره‌وری را بهبود بخشند، سرمایه‌گذاری‌ها را جذب کنند و رفاه کلی شهروندان خود را افزایش دهند. دولت ها و سیاست گذاران باید توسعه زیرساخت ها، اطمینان از سرمایه گذاری های کافی، برنامه ریزی موثر و مدیریت کارآمد را در اولویت قرار دهند. با انجام این کار، آنها می توانند قفل قدرت تحول آفرین زیرساخت ها را باز کنند و زمینه را برای یک اقتصاد شکوفا و مقاومتی فراهم کنند.

زیرساخت‌های حیاتی آن دسته از سیستم‌های فیزیکی هستند که برای حداقل عملیات اقتصاد و دولت ضروری هستند. آنها شامل، اما نه محدود به، مخابرات، انرژی، بانکداری و مالی، حمل و نقل، سیستم های آب و خدمات اضطراری، دولتی و خصوصی هستند.

در عصر دیجیتال، زیرساخت‌های ارتباطی، مانند شبکه‌های پهنای باند، اتصال به اینترنت و مراکز داده، به‌عنوان محرک حیاتی توسعه اقتصادی ظاهر شده‌اند. جریان کارآمد اطلاعات را امکان پذیر می کند، تجارت الکترونیک را تسهیل می کند و اتصال دیجیتال را ارتقا می بخشد. زیرساخت‌های ارتباطی قوی به کسب‌وکارها، کارآفرینان و افراد برای دسترسی به بازارهای جهانی، مشارکت در معاملات آنلاین و مشارکت در اقتصاد دیجیتال قدرت می‌دهد. این امر نوآوری، اشتراک دانش و کارآفرینی را تقویت می کند و راه را برای رشد اقتصادی و رقابت هموار می کند.

زیرساخت های انرژی شامل نیروگاه ها، شبکه های انتقال، خطوط لوله و تاسیسات ذخیره سازی است. با تضمین عرضه پایدار انرژی، زیرساخت ها از تولید و رشد صنعتی حمایت می کند، نوآوری را ترویج می کند، سرمایه گذاری های را جذب می کند و بهره وری را در بخش ها افزایش می دهد.

زیرساخت های آب و فاضلاب؛ دسترسی به آب پاک و امکانات بهداشتی مناسب برای سلامت عمومی، توسعه انسانی و پیشرفت اقتصادی ضروری است. سرمایه گذاری در سیستم های تامین آب، تصفیه خانه های فاضلاب و زیرساخت های بهداشتی باعث بهبود شرایط زندگی، کاهش بیماری های ناشی از آب و افزایش بهره وری نیروی کار می شود.

زیرساخت های اجتماعی؛ زیرساخت‌های اجتماعی از جمله مدارس، بیمارستان‌ها، مسکن عمومی و مراکز اجتماعی نقش مهمی در توسعه سرمایه انسانی و رفاه اجتماعی ایفا می‌کنند. سیستم های آموزشی و مراقبت های بهداشتی با کیفیت به نیروی کار ماهر و سالم کمک می کند که برای رشد اقتصادی حیاتی است. زیرساخت های اجتماعی همچنین انسجام اجتماعی را تقویت می کند، کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. با ارائه خدمات عمومی ضروری، محیطی مناسب برای توسعه اقتصادی ایجاد می کنیم.

زیرساخت‌های شبکه‌ای، مانند حمل‌ونقل و ارتباطات، خروجی بلندمدت اقتصادی را افزایش می‌دهند، زیرا مزایایی را برای سایر بخش‌ها فراهم می‌کنند، مانند بهبود کارایی کسب‌وکار، مکانیسم‌های مؤثر برای هماهنگی و مدیریت زنجیره‌های تامین و تحویل محصول. شبکه‌های انعطاف‌پذیر و قابل اعتماد، کسب‌وکار را ممکن می‌سازد که منجر به افزایش سرمایه‌گذاری و رشد کسب‌وکار و ایجاد فرصت‌های اقتصادی جدید می‌شود.

زیرساخت‌های انعطاف‌پذیر و امن برای شکوفایی اقتصادی ضروری است زیرا نه تنها زیربنای عملکرد مؤثر مشاغل و خدمات است، بلکه زیربنای اعتماد و برنامه‌ریزی بلندمدت در یک منطقه و در نتیجه سطوح سرمایه‌گذاری مداوم است. بنابراین، تامین این انعطاف‌پذیری و امنیت می‌تواند به عنوان تزریق مستقیم به اقتصاد و تولید ملی و همچنین کاتالیزوری برای رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری بیشتر عمل کند.

با این حال، هنگامی که اختلالاتی در خدمات زیرساخت های حیاتی ارائه می شود، مانند انرژی، حمل و نقل و شبکه های ارتباطی، به طور بالقوه می تواند اثرات مستقیم اقتصادی پرهزینه ای داشته باشد، مانند هزینه تعمیر آسیب به ساختارهای فیزیکی، و اثرات غیرمستقیم اقتصادی بر جامعه. مانند اختلال کسب و کار در زنجیره تامین ملی و افزایش بیکاری کوتاه مدت و بلند مدت می باشد.

دسترسی کافی به منابع انرژی مقرون به صرفه و پایدار، مانند برق و سوخت، دسترسی به فناوری اطلاعات برای تولید صنعتی، فعالیت های تجاری و عملکرد کلی اقتصاد مدرن بسیار مهم است.

زیرساخت های خوب طراحی شده یک محرک اساسی برای شکوفایی ملی است و پیش نیازی برای توسعه اقتصادی و رشد آینده است. زیرساخت ها بهره وری، کیفیت زندگی و پیشرفت اقتصادی یک کشور را با پیشبرد تولید، ایجاد شغل، و بهبود بهره وری و کارآیی امکان پذیر می کند. با فراهم کردن شبکه‌های حمایتی زیرساختی (پدافندی، مکمل و جایگزین) که همه ما به آنها تکیه می‌کنیم، زیربنای رشد است. رابطه متقابل بین زیرساخت های حیاتی، رفاه ملی و اقتصاد ملی در سطح استراتژیک و زیرساخت‌های مدرن و کارآمد برای موفقیت اقتصادهای و رفاه ملی حیاتی می باشد.

حکمرانی خوب برای انعطاف پذیری زیرساخت های حیاتی و چالش های تأمین و حفاظت از آن نکته اساسی در راهبرد پدافند غیرعامل و توسعه ملی در تأمین زیرساخت های حیاتی سرزمینی می باشد.

زیرساخت خاکستری زیرساختی است که توسط انسان برای مدیریت منابع طبیعی و عملکردهای انسانی طراحی شده است. به عنوان مثال، مدیریت تامین آب مستلزم مدیریت منابع آب، توزیع و زهکشی از طریق خطوط لوله، تاسیسات تصفیه آب و پسماند، و مخازن است. این روش مدیریت آب بر روی شیوه های ساخت و ساز طراحی شده برای جلوگیری از هر گونه رشد بر روی آن و محدود کردن نفوذ آب به زمین تمرکز می کند، بنابراین منجر به رواناب بیشتر طوفان، به ویژه در مناطق شهری می شود. زیرساخت های خاکستری مهندسی شده در مناطق شهری برای اطمینان از کیفیت و کمیت آب برای آشامیدن، تصفیه حجم بالای آب در فضاهای کوچک و حمل و نقل آب مورد نیاز است.

زیرساخت سبز عبارت است از «استفاده استراتژیک از شبکه‌های زمین‌های طبیعی، مناظر کاری، و دیگر فضاهای باز برای حفظ ارزش‌ها و عملکردهای اکوسیستم و ارائه مزایای مرتبط برای جمعیت انسانی».

زیرساخت آبی به عناصر طبیعی یا مصنوعی آب مانند رودخانه ها، برکه ها، تالاب ها و کانال ها اشاره دارد که برای بهبود خدمات اکوسیستمی به هم متصل شده اند. زیرساخت سبز آبی فرصتی برای پیوستن به فضاهای سبز و آبی فعال زیست محیطی از طریق شبکه های سودمند است.

زیرساخت های خاکستری و سبز آبی مهندسی شده زیرساخت های ملموسی مانند سدها، پل ها، حمل و نقل، منبع تغذیه و بیمارستان ها هستند. این ساختارها برای به حداکثر رساندن بهره برداری و خروجی نیاز به برنامه ریزی، سیاست، مقررات، نگهداری و مدیریت دارند. پیوندی که بر اتصال، پیش‌بینی، تنظیم و مدیریت زیرساخت‌های ملموس حاکم است، بسیار مهم است و به دارایی‌های نامشهود می باشد.

بنابراین، زیرساخت های حیاتی را می توان به طور کلی به دارایی های مشهود و نامشهود طبقه بندی کرد. آنها همچنین به عنوان دارایی های سخت و نرم برای زیرساخت های حیاتی شناخته می شوند. تعادل و حفظ زیرساخت های خاکستری، آبی و سبز بر اساس شرایط و اکوسیستم اجتماعی-اقتصادی محلی مهم است.

سیاست سرمایه گذاری خاص برای انعطاف پذیری زیرساخت های حیاتی مهم است. سرمایه گذاری در زیرساخت ها و نحوه مدیریت این سرمایه گذاری ها نیز می تواند تأثیر قابل توجهی بر اهداف اقتصادی دولت داشته باشد. سرمایه‌گذاری‌های جدید می‌توانند سهم قابل توجهی در بهره‌وری و عملکرد اقتصادی داشته باشند اگر نسبت سود به هزینه بالایی داشته باشند.

سرمایه گذاری های زیرساختی برای عملکرد اقتصاد ضروری است و به کارایی کسب و کار، اتصال و رشد کسب و کار کمک می کند که می تواند منجر به پایداری و افزایش اعتماد به زیرساخت های فعلی و آینده شود.