نگاهی به وضعیت نظام سلامت در امارات متحده عربی

محمد حسن گودرزی

عصراقتصاد: امارات متحده عربی کشوری در جنوب غربی قارهٔ آسیا و در شرق شبه جزیره عربستان، در خاورمیانه که از جنوب با قطر و عربستان سعودی، از شرق با عمان و از شمال با خلیج فارس همسایه است. امارات عربی متحده، اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت. این روز را با نام روز ملی امارات جشن می‌گیرند.

نظام سلامت در امارات متحده عربی با توجه به استاندارد های جهانی در وضعیت بسیار خوب و مطلوبی قرار دارد و دولت بودجه زیادی را برای رشد و توسعه بخش سلامت در این کشور در نظر می گیرد. براساس اعلام دولت امارات متحده عربی هزینه های در نظر گرفته شده برای بخش سلامت در این کشور از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ بالغ بر ۴۶۳ میلیون دلار بوده که از این حیث یکی از بالاترین بودجه های سلامت در منطقه خاورمیانه به خود اختصاص داده است.

بنابر اعلام سازمان بهداشت جهانی، در سال ۲۰۰۴ کل هزینه در مراقبت های بهداشتی ۲.۹ درصد از تولید ناخالص داخلی این شکور را تشکیل می داد. با این حال تنها شهروندان اماراتی می توانند از امکانات پزشکی در این کشور به طور کامل و رایگان استفاده کنند.

بانک جهانی دوبی و ابوظبی را به عنوان مقاصد دوم و سوم گردشگری سلامت بعد از اردن در منطقه خاورمیانه اعلام کرده است. دوبی در سال ۲۰۱۵ بیش از ۲۳۰ هزار گردشگر پزشکی را پذیرفت.

تاریخچه مراقبت های پزشکی به شکل مدرن در امارات متحده عربی به اواسط قرن بیستم و زمانی بازمی گردد که این منطقه به عنوان ساحل دزدان در جهان معروف بود. در سال ۱۹۴۳، یک مرکز مراقبت های بهداشتی کوچک در منطقه الراس دوبی افتتاح شد. در سال ۱۹۵۱، تحت حمایت شیخ سعید بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی، فاز اول بیمارستان آل مکتوم ساخته شد و پیش از پایان سال کار احداث بیمارستان ۱۵۷ تختخوابی این شهر کامل شد.

در سال ۱۹۶۰، شیخ زاید امیر ابوظبی سفری به مسقط پایتخت عمان داشت و در این دیدار از مرکز پزشکی آمریکا در این شهر بازدید کرد. وی تحت تاثیر خدمات این مرکز قرار گرفت و از مسئولان این مرکز که زوجی امریکایی به نام های پَت و ماریان کندی (Pat and Marian Kennedy) بودند درخواست کرد که مرکزی مشابه را در شهر العین راه اندازی کنند. این مرکز پزشکی در نوامبر همان سال به بهره برداری رسید. این بیمارستان به عنوان بیمارستان واحه نامگذاری شد اما در میان مردم محلی به بیمارستان کِنِدی معروف بود. در سال ۱۹۶۶، مرکزی کوچک برای مراقبت های پزشکی سرپایی در ابوظبی راه اندازی شد.

در سال ۱۹۶۸ شیخ زاید امیر ابوظبی مرکز پزشکی دیگری در شهر ابوظبی ساخت که به بیمارستان مرکزی معروف شد. بخش خصوصی سهم بزرگی در توسعه بخش پزشکی در امرات داشت و بیمارستان های ایرانیان، دانشگاه علوم پزشکی خلیج فارس و بیمارستان GMC به عنوان پیشگامان در بخش آموزش پزشکی و مراقبت های بهداشتی خصوصی ساخته شده اند.

در حال حاضر در امارات متحده عربی در حدود ۴۰ بیمارستان عمومی وجود دارد که در مقایسه با ۷ بیمارستان در دهه هفتاد میلادی نشان از رشد سریع بخش پزشکی در این کشور دارد. وزارت بهداشت امارات برنامه های گسترده ای را برای توسعه مراکز پزشکی در این کشور در هر هفت شیخ نشین این کشور دارد. دولت در ابوظبی بیمارستانی دولتی را با ظرفیت ۱۴۳ تختخواب، یک واحد تروما و اولین برنامه مراقبت در منزل در امارات متحده عربی را به بهره برداری رساند.

امارات متحده عربی برای جذب اتباع ثروتمند در حال توسعه بهداشت و درمان در شهر دبی است و در این زمینه منطقه آزاد بیمارستانی که مراقبت های بهداشتی را با استاندارد های بین المللی ارائه می کند و یک مرکز آموزش آکادمیک پزشکی به بهره برداری رسیده است. از ژانویه ۲۰۰۶ تمامی اتباع اماراتی تحت پوشش بیمه جامع خدمات درمانی در این کشور قرار گرفته اند.

منبع: https://en.wikipedia.org/wiki/Healthcare_in_the_United_Arab_Emirates