آرامش شکننده در ذخیره‌سازی نفت آمریکا
بازار نفت خام در هفته‌های اخیر عرصه نوسان‌های قابل توجهی بوده است. افت قیمت نفت پس از اعلام افزایش ذخیره‌سازی‌ها در آمریکا به خوبی نشان داد که داده‌های مربوط به انبارها تا چه اندازه می‌تواند بازار جهانی را دستخوش تغییر کند.
در شرایطی که قیمت نفت برنت پس از رسیدن به اوج دو هفته‌ای، با ۰.۲ درصد کاهش به ۷۰ دلار در هر بشکه عقب نشست و نفت WTI نیز با ۱۶ سنت افت به ۶۸.۱۷ دلار رسید، نگاه‌ها بار دیگر معطوف به نقش ذخیره‌سازی‌ها و سیاست‌های نفتی ایالات متحده شد.
به گزارش عصراقتصاد، انتشار آمارهایی مبنی بر افزایش بیش از ۷.۱ میلیون بشکه‌ای ذخایر نفت آمریکا، همزمان با تعطیلات چهارم ژوئیه و رشد تقاضای فصلی سفر، سیگنالی منفی به بازار مخابره کرد.
با وجود این‌که تحلیلگران موسسه IG تغییرات در فرآورده‌های پالایش‌شده را مثبت و ساختارمند ارزیابی کردند، اما حجم بالای افزایش موجودی نفت خام بر انتظارات قیمت‌ها سایه افکند و بسیاری را منتظر انتشار داده‌های رسمی اداره اطلاعات انرژی آمریکا نگه داشت.
در این میان، بلاتکلیفی درباره سیاست‌های تعرفه‌ای دولت ترامپ و احتمال اعمال تعرفه‌های تازه بر کالاهایی چون مس، نیمه‌رسانا و دارو، ذهن معامله‌گران را بیشتر متوجه امکان ایجاد موانع جدید بر سر راه رشد تقاضا کرد.
موضوعی که از دید تحلیلگران ارشد بازار، مانند کلوین وانگ از موسسه OANDA، می‌تواند با لغو تدریجی کاهش عرضه داوطلبانه اوپک‌پلاس و بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی، بستر فشار بیشتر بر قیمت‌ها را فراهم آورد.
از سوی دیگر، اوپک‌پلاس با روند متغیر بازگرداندن عرضه و احتمالات پیرامون نشست‌های آتی، بار دیگر به بازیگر تعیین‌کننده بدل شده است. تصمیم اخیر این سازمان برای بازگرداندن روزانه ۵۴۸ هزار بشکه نفت به بازار در ماه اوت و احتمال تداوم این روند در ماه سپتامبر، نشانه‌ای از رقابت جدی در بازار عرضه است؛ حتی در شرایطی که تولیدکنندگان آمریکایی با چشم‌اندازی مبهم از نظر افزایش تولید روبه‌رو هستند.
از حیث تولید، اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA) پیش‌بینی کرد که تولید نفت این کشور در سال ۲۰۲۵ پایین‌تر از برآوردهای قبلی خواهد بود و به ۱۳.۳۷ میلیون بشکه در روز می‌رسد؛ رقمی که اگرچه همچنان در سطح رکورد تاریخی باقی می‌ماند، اما نشانه‌ای از کندی رشد پس از دو دهه پررونق است.
این نهاد اعلام کرده که سطح تولید فعلی آمریکا در سال ۲۰۲۴ معادل ۱۳.۲۱ میلیون بشکه بوده، در حالی که رکورد تولید ماهانه در دسامبر ۲۰۲۳ با ۱۳.۳ میلیون بشکه ثبت شده است.
برای سال ۲۰۲۶ نیز انتظار می‌رود تولید در همین سطح ثابت بماند، اما نقطه اوج تاریخی تولید به سال ۲۰۲۷ تعلق خواهد داشت که طبق پیش‌بینی EIA به ۱۴ میلیون بشکه در روز می‌رسد و پس از آن، سیر نزولی آغاز می‌شود.
این تحول، بازتابی از مفهوم “اوج نفت” (Peak Oil) است. پدیده‌ای که بیان می‌کند زمانی فرامی‌رسد که تولید دیگر قابل افزیش نیست و پس از آن تدریجاً کاهش خواهد یافت.
مدل‌های پیش‌بینی شده EIA نیز همین روند را تایید می‌کند. انتظار می‌رود تولید نفت آمریکا، پس از تثبیت در سطح ۱۴ میلیون بشکه تا پایان دهه، تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۱۱.۳ میلیون کاهش یابد و تولید نفت شیل نیز مسیر مشابهی طی کند.
پیامدهای اوج نفت ایالات متحده فقط به کاهش تولید محدود نمی‌شود، بلکه افزایش هزینه‌های عملیاتی، فشار بر زنجیره تأمین و حساسیت بیشتر بازار به ریسک‌های ژئوپلیتیکی و سیاست‌های خارجی، می‌تواند پایداری بازار انرژی را با چالش مواجه کند.
کارشناسان این حوزه هشدار می‌دهند که ورود آمریکا به مرحله “اثر ملکه سرخ”؛ یعنی نیاز به تلاش بیشتر برای حفظ سطوح فعلی تولید، صنعت را در برابر رقابت جهانی و شوک‌های قیمتی آسیب‌پذیرتر می‌کند.
در همین حال، پیش‌بینی‌ها درباره قیمت نفت نیز دستخوش تغییراتی بر مبنای افزایش تأخیرهای ژئوپلیتیکی و خبرهای مربوط به ذخایر شده است. طبق برآورد EIA، میانگین قیمت نفت برنت برای سال ۲۰۲۵ به ۶۸.۸۹ دلار و برای سال ۲۰۲۶ به ۵۸.۴۸ دلار خواهد رسید.
آمریکا همچنین رشد سالانه تقاضا برای نفت خود را اندک اما پیوسته دانسته و می‌گوید مصرف از ۲۰.۳ میلیون بشکه در روز در ۲۰۲۴، به ۲۰.۴ میلیون در ۲۰۲۵ و سپس ثابت خواهد ماند.
در مجموع، ذخایر نفتی آمریکا و روند تحول آن، همچنان یکی از محرک‌های اصلی بازار نفت و قیمت‌های جهانی به شمار می‌رود، و در شرایط افزایش ریسک‌های بازار، این عامل می‌تواند بازی را به سرعت تغییر دهد. تلاقی ذخایر رو به افزایش، نزدیکی به اوج تولید و شاخص‌های رکود تدریجی در صنعت نفت شیل، دوره‌ای جدید از بی‌ثباتی قابل‌توجه را در بازار طلای سیاه رقم زده است.
