به روایت آمار
آمارها درباره میزان کامیابی سیاستگذاریها درباره سفرهای نوروزی، تمدید اجاره و اشتغال ناقص چه میگوید
یکی از روشهای بررسی صحت و سقم اخبار، همچنین تحلیل رویدادها و پیشبینی آینده، مستند کردن اخبار، تحلیلها و گمانهزنیها به آمار است. هرچند در برخی موارد مدیران و حتی کارشناسان با سوگیریهای گوناگون، از آمار واحد انواع و اقسام تحلیلها را ارائه میکنند که گاه تا مرز تضاد و تعارض هم پیش میرود، این عارضه باعث نمیشود که آمارها را زبان گویای واقعیات ندانیم.
روز گذشته سه خبر مستند آماری در حوزههای سلامت، مسکن و اشتغال منتشر شد که هر یک بخشی از واقعیتهای اجتماعی و اقتصادی این روزهای کشور را روایت میکند.
در خبر نخست معاون گردشگری وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با استناد به آمار سفرهای نوروزی ۱۴۰۰ و مقایسه آن با آمار سالهای گذشته، تاکید کرد که سفرهای نوروزی را نمیتوان عامل اصلی موج چهارم کرونا قلمداد کرد؛ موضوعی که رئیسجمهوری نیز بر آن پافشاری کرده است.
دومین خبر آماری دیروز حاکی از رشد ۳۸.۶ درصدی اجارهبهای قراردادهایی است که در زمستان سال گذشته تمدید شده است. این در حالی است که بر اساس مصوبه ستاد ملی کرونا سقف اجارهبها در سال گذشته برای تهران ۲۵درصد، برای سایر کلانشهرها ۲۰درصد و برای سایر شهرها ۱۵ درصد تعیین شده بود. به این ترتیب رشد ۳۸.۶ درصدی میانگین کشوری اجارهبهای قراردادهای تمدیدی حاکی از انحراف عملکرد بازار اجاره از سیاست مصوب ستاد ملی کروناست.
سومین خبر مستند به آمارهای کلان که دیروز منتشر شد به اشتغال ناقض اختصاص داشت. بررسی آمارها نشان میدهد میزان اشتغال ناقص که در انتهای دولت احمدینژاد و تحت تاثیر تحریمها در یک سال هفت درصد رشد پیدا کرده بود، در هشت سال گذشته نیز رشد خود را حفظ کرده اما صرفا ۱.۴ درصد افزایش یافته است.
در ادامه مشروح سه خبر یادشده را میخوانید:
آمارها سفرهای نوروزی را عامل اصلی موج چهارم کرونا نمیدانند
معاون گردشگری وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از اینکه مدام اعلام میکنند سفرهای نوروزی باعث ایجاد موج چهارم شده، انتقاد کرد و آن را نادرست دانست.
ولی تیموری در گفتوگو با پایگاه اطلاعرسانی و پایش آثار اقتصادی کرونا گفت: در سال ۹۷ بیش از ۱۲۶ میلیون نفر-شب اقامت در طول نوروز ثبت شد. میانگین اقامت در مراکز اقامتی کشور نیز چهار روز بوده است. با این حساب یعنی از ۲۷ اسفند ۱۳۹۶ تا ۱۳ فروردین ۱۳۹۷ کمی بیشتر از ۳۰ میلیون نفر سفر رفتهاند.
او ادامه داد: شاخص تعداد سفرهای نوروزی در سال ۹۸ با وجود اینکه سیل آمده بود و مردم به علت نگرانی از این پدیده کمتر سفر کردند، همچنان رقم قابل توجهی بود. در این سال ۷۲ میلیون نفر-شب اقامت داشتیم که با توجه به میانگین ۳,۵ شب اقامت برای هر سفر، آمار سفرها در نوروز ۱۳۹۸ بیش از ۲۰ میلیون و ۶۵۰ هزار سفر برآورده میشود.
تیموری با بیان اینکه تعداد سفرهای نوروزی در سال گذشته با توجه به نگرانی مردم از ابتلا به بیماری و همچنین قرنطینه شهرها صفر بوده است، تاکید کرد: اما به رغم تاکیدهای بسیار زیادی که درباره عاملیت سفرهای نوروزی مردم در موج چهارم میشود باید گفت که آمارها چنین تحلیلی را پشتیبانی نمیکند زیرا تعداد سفرها در مقایسه با سالهای گذشته بسیار کمتر بوده است. امسال مجموعا کمی بیش از ۲,۵ میلیون نفر-شب اقامت در نوروز ثبت شده که با توجه به میانگین ۲.۵ روزه اقامت، تعداد کل سفرهای نوروزی امسال حدودا یک میلیون است. یعنی یک میلیون نفر به سفر رفتهاند.
او تاکید کرد: این آمارها مربوط به سفرهای از پیش تعیینشده و برنامهریزی شده است که با رزرو محل اقامت قابل دسترسی بوده است. در واقع ابزاری است که امکان مقایسه میان سالهای مختلف را به طرز دقیقی فراهم میکند. اما آمارهای دیگری نیز وجود دارد که میتواند درک دقیقتری از سفرهای نوروزی ارائه کند.
به گفته او مجموع بازدید از جاذبههای گردشگری کشور در طول نوروز امسال ۲۳ میلیون و ۴۱۹ هزار بار است و این در حالی است که همین شاخص در نوروز سال ۹۸ بیش از ۱۰۸ میلیون بار بوده است. به این ترتیب تعداد بازدیدها نیز نشاندهنده کاهش حدودا ۸۰ درصدی بازدیدها است که همخوانی قابل قبولی با کاهش تعداد سفرها دارد.
معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، ادامه داد: تهران در تعطیلات نوروزی امسال از وضعیت زرد به نارنجی درآمد در حالی که طی این ایام مسافرت چندانی به شهر تهران انجام نشده بود، همین امکان یعنی بیارتباط بودن سفر با بیشتر شدن شیوع بیماری در سایر نقاط کشور نیز محتمل است.
همچنین با توجه به دوره نهفتگی این بیماری و افزایش آمار مبتلایان در روزهای نخست نوروز میتوان گفت که مبتلاشدگان پیش از فرارسیدن نوروز و آغاز سفرها ابتلا مبتلا شدهاند.
تیموری تاکید کرد: مجموع این آمارها و تحلیلها نشان میدهد که شیوع و گسترش بیماری نمیتواند تک عاملی باشد و سفرهای نوروزی تنها ممکن است یکی از عوامل تشدیدکننده شیوع باشد نه عامل اصلی یا فراگیرترین عامل.