به زندگی دستور بدهید بخندد (طنز)

راضیه حسینی

واقعاً فکر نمی‌کردیم به همین راحتی بشود هشت هواپیما ساخت! چرا این‌همه وقت کلی مسافر با هواپیماهای از رده خارج جابه‌جا شدند و کسی به فکر ساخت هواپیمای داخلی نیفتاد؟ چقدر نقص فنی باعث تأخیر در پرواز شد.

چقدر مسافران استرس سقوط را تجربه کردند. در صورتی‌که می‌شد خیلی زودتر از این‌ها جلوی چنین مشکلاتی را گرفت.عجیب است. واقعاً این‌همه مدت معطل یک دستور بودید؟ کاش یک نفر زودتر به آقای رئیس‌جمهور می‌گفت دستور نونوار کردن ناوگان هوایی کشور را بدهد.

حالا که از نظر هوایی مشکل برطرف شد از آقای رئیسی تقاضا می‌کنیم چندتا دستور دیگر هم بدهند تا کلاً مملکت گلستان شود.

درباره مسکن که دست‌تان درد نکند دستورات لازم را دادید و قرار است خانه، میلیونی ساخته شود. بی‌زحمت دستور بدهید همه خانه‌ها با لوازم خانگی باکیفیت داخلی پر شوند. یک ماشین هم در پارکینگ هرکدام قرار بگیرد.

البته قبلش بی‌زحمت سری به کارخانه‌های خودروسازی بزنید و دستور بدهید تا بازدید بعدی، عوض پراید، لامبورگینی  و به جای پژو، آلفارومئو تولید کنند.

 اگر راه دارد به آسمان تهران و شهرهای آلوده هم دستور بدهید خودشان را تمیز کنند. این چه وضعی است؟ مثلاً قرار است چند وقت دیگر هواپیماهای شیک و تازه داخلی، به آسمان بروند. حیف است هوا آن‌قدر آلوده باشد که دیده نشوند.

به مردم هم دستور بدهید خوشبخت شوند. نگران اجاره‌خانه‌ها نباشند. لازم نیست هر سال خانه‌ها را کوچک‌تر کنند. چرا این‌قدر از تهران دور شده‌اند و به اطراف رفته‌اند؟ دستور بدهید همه برگردند به خانه‌های بزرگ‌. دستور بدهید سه شیفت کار نکنند.

صبح تا شب دنبال پول درآوردن نباشند. به گرانی دستور بدهید یقه مردم را ول کند. به ارزانی دستور بدهید برگردد.

 به گاندوهای دریاچه‌های سیستان دستور بدهید دیگر دست و پای بچه‌ها را موقع برداشتن آب گاز نگیرند. به ساختمان‌های و مدارس ناایمن دستور بدهید نزیزند و مقاومت کنند. به زندگی دستور بدهید بخندد.

و به خودتان هم دستور بدهید «برای چند وقت استراحت کن و دستور نده.»