جلوگیری از هدررفت سرمایه کشور با حرکت به سمت انرژیهای تجدیدپذیر
انرژی یکی از مهمترین ارکان توسعۀ کشور است. موضوعی که با توجه به شرایط امروز و آینده جهان و حرکت به سمت توسعه و به فراخور آن نیاز به صرف انرژی بیشتر، میتوان آن را استراتژیکترین حوزه دانست چراکه قطعاً در آینده با افزایش نیاز به انرژی، این حوزه یکی از چالشهای بزرگ خواهد بود کمااینکه امروزه نیز بروزهایی از آن دیده میشود.
در این بین، حرکت به سمت انرژیهای تجدیدپذیر از اهمیت بالاتری برخوردار است چراکه در این رویکرد هم منابع سرزمینی برای نسلهای بعد حفظ میشوند و هم بهرهوری به بالاترین سطح خود خواهد رسید.
به همین دلیل است که در قانون جهش تولید دانشبنیان به عنوان مهمترین قانون کشور در مسیر توسعهیافتگی علمی و نخبگانی، صراحتاً به توسعه انرژیهای تجدیدپذیر اشاره و بر لزوم گسترش آن تأکید شده است.
این تأکید از چند منظر قابل توجیه است: اول اینکه تولید انرژی با سوختهای تجدیدناپذیر به نوعی هدر دادن سرمایههای کشور است که در درازمدت به دلیل برداشت بیرویه، اقلیم و محیط زیست را هم تحت تأثیر قرار خواهد داد.
از طرف دیگر، با توجه به کاهش بارندگی در کشور و مواجه شدن با بحران آب، تولید انرژی توجیه عقلی و منطقی ندارد. از طرف دیگر، ایران دو مزیت بزرگ در تولید انرژی تجدیدپذیر دارد؛ اول نور خورشید و دوم باد که اگر به درستی و بر مبنای علم و تخصص از این داشتههیای همیشگی بهر برده شود، نهتنها در آینده چالشی وجود نخواهد داشت بلکه کشور میتواند به ارزآوری از محل صادرات نیز بیاندیشد.
در همین رابطه، زمانیان؛ دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانشبنیان پیشتر با اشاره به اهمیت حرکت شرکتهای دانشبنیان به سمت تولید انرژی سبز، از اختصاص ۲ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای حمایت از این شرکتها خبر داده و گفته بود: طبق ماده ۱۶ قانون جهش تولید دانش بنیان (تامین برق صنایع)، صنایع با مصرف برق بیش از ۱ مگاوات، موظفاند معادل یک درصد از برق مورد نیاز سالانه خود را از طریق احداث نیروگاههای تجدیدپذیر تامین کنند و این روند بایستی تا پایان سال پنجم به ۵ درصد برسد.
منبع: همت خبر
