جوکر جارو به دست در کنگره آمریکا (طنز)
راضیه حسینی
بعد از پخش فیلم «جوکر» برخی از منتقدان، ترویج خشونت در جامعه را بزرگترین ایراد این فیلم دانستند.
خشونتی که در خیلی از لحظات فیلم دیده می‌شد و جمعیتی که علیه سرمایه‌داران فریاد سرمی‌دادند و به پیش می‌رفتند، خیلی‌ها را نگران شورش و هرج و مرج کرده بود.
البته هیچ‌کس فکر نمی‌کرد خشونت، روزی در کنگره آمریکا و آن هم به این شکل که چند روز پیش رخ داد، جلوه کند.
بعد از انتشار عکس فردی که وسط کنگره «جارو رشتی» به دست، داد حق‌خواهی سر می‌دهد، بسیاری به تمسخر و خنده پرداختند و کاملاً سطحی از کنار این عکس رد شدند.
بیایید یک بار دیگر، این‌بار به صورت کاملاً عمیق به عکس بپردازیم. حالا خیلی عمیق هم نشد ایراد ندارد، فقط به عکس نگاه کنیم.
شاید باورتان نشود، ما هم خودمان اول باورمان نشد، ولی بعد به این نتیجه رسیدیم که این فرد همان جوکر است.
جوکری که تصمیم گرفته خشونت را به شیوه‌ای دیگر و البته چندصد برابر بدتر و دهشتناک‌تر به مردم آمریکا و حتی جهان نشان دهد.
این شخص تمام معادلات جهانی را با یک جارو بر هم زده است. شاید دیدن فردی که با تیربار، موشک زمین به زمین یا حتی بمب هسته‌ای به داخل کنگره آمریکا وارد شود طبیعی‌تر از دیدن این شخص با جارو است.
اما اصل ماجرا چیست؟
این وسیله به ظاهر ساده، نماد یک جنبش بزرگ است. جنبشی که قرار است یک پاکسازی اساسی در ینگه دنیا و بعد به‌تدریج در تمام دنیا ایجاد کند.
شاید فکر کنید در کشوری که برخی اگر صبح فراموش کنند اسلحه‌شان را بردارند انگار شلوارشان را فراموش کرده‌اند بپوشند، چرا یک جارو می‌تواند نماد خشونت باشد.
طرفداران ترامپ به کنگره وارد شدند تا اعلام کنند می‌خواهند آمریکا را به دوران اوج و شکوفایی گذشته خود برگردانند و بساط شعارهای زیبای انسان‌دوستانه را جمع و جارو کنند.
قرار است دوباره غرب وحشی زنده شود و گاوچران‌ها حکومت را به دست بگیرند یا بهتر بگوییم ادامه دهند.
اسلحه و تیراندازی و خشونت‌های این‌چنینی در نهایت نشان‌دهنده خشم آنی و زودگذر است، اما جارو نشان از یک تحول و خانه‌تکانی بزرگ دارد.
در این اوضاع،احتمالاً جوکر، گوشه‌ای نشسته و در حالی‌که سیگاری آتش می‌زند با خودش فکر می‌کند «قرار نبود این‌شکلی تمام شود.»
او چمدانش را بسته، صورتش را پاک کرده و بی‌صدا از میان جمعیت رد می‌شود و به سمت مقصدی نامعلوم حرکت می‌کند، کسی پشت سرش زمین را جارو می‌کند و پیاله‌ای آب می‌ریزد و بعد با لبخند و شادمانی به سوی جمعیت جارو به دست حرکت می‌کند.
عصر جاروبه دست‌ها فرار رسیده. هر چند این تصویر خلاء بزرگی به نام «خاک‌انداز» دارد و معلوم نیست بعد از جارو کردن، محتویات قرار است کجا برود؟
شاید اگر با یک جاروبرقی می‌آمدند بهتر بود و همه چیز تمیزتر تمام می‌شد.
