دکتر محسن مصطفی‌پور: صنعت فولاد کشور نیازمند نگاه واقع‌بینانه و تصمیم‌گیری کارشناسانه است
در سومین سمینار تحلیلی اندیشکده فولاد و صنایع معدنی ایران، دکتر محسن مصطفی‌پور، مدیرعامل شرکت فولاد آلیاژی ایران و عضو هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد کشور، بر ضرورت نگاه واقعی و تحلیلی به وضعیت صنعت فولاد کشور تأکید کرد و چالش‌های داخلی، سیاست‌های ناپایدار و لزوم بازگشت به طرح جامع فولاد کشور را تشریح نمود.
به گزارش روابط‌عمومی شرکت فولاد آلیاژی ایران، دکتر مصطفی‌پور در سخنرانی خود با عنوان «توهم‌زدایی از صنعت و اقتصاد» گفت: «فرایند تولید سود در شرکت‌های فولادی کشور در حال کاهش است و باید با نگاهی واقعی و مبتنی بر تحلیل، از توهم رشد ظاهری در صنعت و اقتصاد عبور کنیم.»
وی با اشاره به وجود دو نوع اقتصاد در کشور افزود: «امروز در کشورمان با دو نوع اقتصاد مواجه هستیم؛ یک اقتصاد کاغذی و یک اقتصاد واقعی. آنچه در ظاهر رشد نشان می‌دهد، لزوماً به معنای پایداری و سودآوری نیست.»
دکتر مصطفی‌پور تأکید کرد: «برای تشریح چرایی وضعیت کنونی صنعت فولاد، باید از سه منظر به موضوع نگاه کرد: عوامل بیرونی، عوامل درونی و سیاست‌ها.»
تأثیر عوامل بیرونی و جهانی
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران گفت: «فضای فولاد کشور باید خود را با شرایط بین‌الملل تطبیق دهد. تولیدات چین و هند نقش تعیین‌کننده‌ای در فراوانی فولاد و کاهش قیمت‌های جهانی دارند. در سفر اخیر ما به چین مشاهده شد که آنها با برنامه‌ریزی دقیق به سمت تولید بیش از ۱۰۰ میلیون تن فولاد آلیاژی رفته‌اند، در حالی که کل ظرفیت نصب‌شده فولاد آلیاژی ایران حدود ۲.۵ میلیون تن است.»
وی افزود: «نباید رویکرد ما رقابت مستقیم با فولادسازان بزرگ جهان مانند چین باشد. باید به جای رقابت، بر هم‌افزایی و تکمیل زنجیره در بخش‌های تخصصی‌تر تمرکز کنیم. اگر چین تنها دو تا سه میلیون تن فولاد آلیاژی را با دامپینگ قیمت وارد بازار جهانی کند، بازار ما عملاً از بین می‌رود.»
چالش‌های داخلی و اثر سیاست‌های چندساله
دکتر مصطفی‌پور در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «بی‌ثباتی در سیاست‌ها، تغییرات مکرر نرخ بهره و قیمت حامل‌های انرژی، باعث شده نظام برنامه‌ریزی در شرکت‌ها مختل شود. مدیران صنعتی امروز در شرایطی تصمیم می‌گیرند که شبیه وضعیت جنگی یا حتی تعلیق اقتصادی است.»
وی افزود: «در چنین شرایطی، مدیران باید اختیار، جسارت و انعطاف لازم برای تصمیم‌گیری داشته باشند و نباید از آنها خواست در بازه‌های کوتاه‌مدت پاسخ‌گو باشند؛ زیرا تأثیر سیاست‌های اقتصادی در بلندمدت نمایان می‌شود.»
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران گفت: «وقتی سال‌ها درآمدهای ارزی شرکت‌ها با فاصله ۶۰ درصدی نسبت به نرخ واقعی محاسبه شده است، آسیب‌های ناشی از آن دیر یا زود خود را نشان می‌دهد.»
وی افزود: «نگاه کارشناسانه باید در تصمیم‌گیری‌ها حاکم باشد. هزینه تأخیر در تصمیم‌گیری بسیار بیشتر از نگرانی از تبعات کوتاه‌مدت است.»
لزوم بازگشت به طرح جامع فولاد و صیانت از صنعت
عضو هیأت‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد کشور، تصریح کرد: «طرح جامع فولاد، نقشه راه توسعه متوازن زنجیره از معدن تا محصول نهایی بود. تغییرات سلیقه‌ای و طرح‌های بدون پشتوانه کارشناسی موجب ناهماهنگی ظرفیت‌ها شده است.»
وی گفت: «صنعت فولاد با سهم کمتر از ۷ درصده مصرف برق، کمتر از ۱۰ درصد مصرف گاز و کمتر از یک درصد مصرف آب، بیشترین اشتغال و ارزآوری را دارد. به جای فشار، باید از این صنعت حمایت شود.»
دکتر مصطفی‌پور با یادآوری سخنان رئیس جمهور بزرگترین اقتصاد جهان که گفته بود کشوری که فولاد ندارد، اصالت و اقتدار ملی ندارد افزود:« بخشی از توهم‌زدایی باید از خود ما شروع شود. رکوردزنی‌ها اگر به افزایش واقعی بهره‌وری منجر نشود، فایده‌ای ندارد. پارادوکس میان توزیع سود و توسعه باید حل شود تا صنعت فولاد با ثبات و قدرت در مسیر رشد گام بردارد.»
