زنگ خطر ورشکستگی فولاد ایران

سیدرسول خلیفه سلطانی، دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران

ایران سالانه ۱۸ میلیارد دلار از صنعت فولاد درآمدزایی می‌کند، به این معنا که اکنون تولید فولاد کشور ۳۰ میلیون تن است و اگر قرار بود این حجم تولید از خارج از کشور وارد شود، با احساب قیمت ۶۰۰ دلار در هر تن رقم ۱۸ میلیارد دلاری که اکنون از تولید داخل حاصل می‌شود، باید از کشور خارج و صرف واردات فولاد می‌شد. این میزان برابر با یک سوم کل درآمد سالانه صادرات غیرنفتی کشور است.

علاوه بر این فولاد پیشران صنایع کشور است و اگر فولاد نباشد، آب و برق، نفت و گاز، ساختمان، زیرساخت، لوازم خانگی، خودرو، مواد غذایی، کشاورزی و محصولات دیگر صنایع نیز در اختیار نیست. در نتیجه فولاد نقشی پایه‌ای در اقتصاد کشور دارد و نباید اجازه داد صنعتی با این پتانسیل زمین بخورد و به آستانه ورشکستگی برسد.

آگاه‌سازی افکار عمومی نسبت به تضعیف صنعت

بحران صنعت و پیامدهای آن در بخش‌های مختلف کشور به جایی رسیده که فدراسیون فوتبال در گفت‌وگویی رسانه‌ای اعلام کرده شرکت‌های فولادی در زیان هستند و بیش از۶۰ درصد درآمد خود را از دست داده‌اند و دیگر انگیزه‌ای برای باشگاه‌داری هم ندارند و این موضوع به فوتبال و ورزش نیز لطمه وارد کرده است.

متاسفانه هر آنچه صنعتگران و تولیدکنندگان در باب پیامدهای تضعیف صنعت گفته‌اند و نوشته‌اند، نتوانسته افکار عمومی را اقناع کند اما این گفته می‌تواند بر افکار عمومی تاثیرگذار باشد.

من از همه اصحاب فولاد کشور خاضعانه درخواست دارم که همه ابزارهای در اختیار خود را به کار بگیرند تا این مفهوم را در جامعه اشاعه دهند که زمین خوردن صنعت فولاد کشور به دلیل ناترازی انرژی چالش‌های گوناگونی را در خود نهفته دارد.

صنعت فولاد از ۱۲ ماه سال تنها در یک ماه بدون محدودیت برق و گاز امکان تولید داشته و به طور میانگین بیش از ۱۱۰ روز از تولید خود را از دست داده است. حال اگر در برابر این اتفاق، نرخ برق و گاز برای فولادسازان کاهش داده می‌شد، این تسهیل، کاهش تولید و معطل ماندن ظرفیت تولید را تا اندازه‌ای جبران می‌کرد اما متاسفانه شاهد عملکردی متفاوت و عجیب هستیم به طوری که انرژی به میزان کافی تامین نمی‌شود و در همین حال نرخ آن افزایش می‌یابد!

اجحاف سنگین در حق فولادسازان

امروز وضعیت صنعت فولاد در افکار عمومی و حتی تصمیم‌گیران و سیاستگذاران با صورت‌های مالی سه سال پیش رصد می‌شود و بنا بر گذشته صنعت در مورد آن تصمیم‌گیری و قضاوت می‌شود. در نتیجه در شرایطی که هزینه‌های تولید افزایش سرسام‌آوری پیدا کرده، بازار راکد است و نظارت شدید هم بر قیمت محصولات فولادی وجود دارد حال آنکه سایه ناترازی انرژی و گرانی آن هم بر صنعت سنگینی می‌کند.

خاموشی‌هایی که امروز صنعت فولاد متحمل می‌شود، باورکردنی نیست. صنعت فولاد ۵۵۰۰ مگاوات ساعت برق مصرف می‌کند و ۴۰۰۰ مگاوات ساعت آن برابر با ۷۳ درصد را خود شرکت‌های فولادی تولید می‌کنند اما با این حال وقتی کشور با ناترازی روبه‌رو می‌شود، برق تولیدی خود فولادسازان نادیده گرفته و برقشان قطع می‌شود!

از سوی دیگر متاسفانه ضدتبلیغ برای صنعت فولاد بسیار زیاد شده است، گفته می‌شود فولاد آب زیادی مصرف می‌کند در حالی که کل آب مصرفی این صنعت نسبت به کل آب کشور در حد صدم درصد است! این در حالی است که برعکس تصور نادرست القا شده به افکار عمومی، صنعت فولاد طرح‌های آبرسانی را اجرا کرده و آب شیرین‌شده خلیج فارس را به داخل کشور انتقال و در اختیار صنعت و کشاورزی و شرب مردم قرار می‌دهد.

خلاصه کلام آنکه زنگ خطر ورشکستگی فولاد ایران به صدا درآمده و این گره تنها با تلاش انجمن فولاد ایران گشوده نمی‌شود و نیاز به حرکت جمعی و ملی دارد زیرا کاهش تولید به دلیل ناترازی انرژی و همزمان، تضعیف صنعت از چندین مسیر، دیگر مشکل یک صنف نیست بلکه یک دغدغه اقتصادی و اجتماعی در سطح ملی است و در این مسیر از نخبگان کشور انتظار داریم که زبان گویای صنعتگران باشند.