شادی را با مسئولان تجربه کنید
طایی، پژوهشگر توسعه: «شعار ایجاد یک میلیون شغل سالانه برای اقتصادی که ۱۵ سال است یک شغل مولد ایجاد نکرده، شوخی است.»
راضیه حسینی
نمی‌دانیم چرا پژوهشگران و اقتصاددانان همیشه به دنبال جدی‌گرفتن مسائل هستند، چرا کمی روحیۀ شوخ‌طبعی ندارند؟ چرا مثل مسئولان نیستند و نمی‌دانند باید در شوخی آن‌قدر پیش رفت که هجوش دربیاید.
تصور کنید وزیر موردنظر پشت تریبون قرار می‌گرفت و می‌گفت: «راستش را بخواهید نمی‌توانیم هیچ وعده‌ای به شما بدهیم. همین که بتوانیم کاری کنیم شغل فعلی افراد از آنها گرفته نشود هنر کرده‌ایم.»
مردم همگی مأیوس می‌شدند و این‌همه صداقت را برنمی‌تابیدند. اگر می‌گفت سعی می‌کنیم پنجاه، یا صد شغل ایجاد کنیم چه می‌شد؟ مردم همگی منتظر می‌ماندند. هر روز، هر ماه و هر سال منتظر ایجاد شغل می‌ماندند و سر آخر باز مأیوس می‌شدند.
اما وقتی اعلام می‌شود یک میلیون شغل، همۀ مردم نفسی از سر آسودگی می‌کشند و مثل قبل به زندگی ادامه می‌دهند. می‌دانند قرار نیست اتفاقی رخ بدهد. این شعار علاوه بر آرامش، حس شادی و مسرت هم برای مردم به ارمغان می‌آورد. همگی با لبخند و گاه خنده‌های قاه‌قاه از وعدۀ یک میلیون شغل می‌گویند.
در کشوری که مردم و مسئولان با هم نگران وضعیت گرانی، معیشت، هوای پاک و محیط زیست هستند، راه دیگری برای آرامش و خوشحالی آدم‌های عادی، جز دادن وعده‌های جذاب، وجود ندارد. در کشوری که گاهی حتی مردم باید به مسئولان دلداری بدهند و گاهی طبیعت به کمک آنها بیاید و مشکلات را حل کند، چیزی جز شعارها و وعده‌های مسئولان موجبات شادی و خوشحالی مردم را فراهم نمی‌کند.
امیدواریم مسئولان جدید هم، به منوال قبل عمل کنند و تا می‌توانند شعارهای جذاب بدهند. مثلاً رفع فیلترینگ دراسرع‌وقت، بالارفتن سرعت اینترنت در حد ژاپن و حتی فراتر از آن. سوئیس کردن ایران، پاک‌کردن هوای تهران و حفظ درختان و جنگل‌ها. کاش بیایند و وعده بدهند که به همین زودی دیگر هیچ پدری شرمندۀ فرزندانش نخواهد شد.
هیچ مستأجری نگران قیمت بالای اجاره‌خانه نمی‌شود و هیچ خانه‌ای بدون بوی خوش غذا نمی‌ماند. وعدۀ طلا و نفت بدهند، بسته‌های ویژه که با پیک در خانه می‌رسند و…
ما هم قول می‌دهیم شعارها را بشنویم از یک گوش وارد کنیم، کمی نگهش داریم، طنزش را بسازیم و بعد از گوش دیگر بفرستیم برود همان جا که وعده‌های دیگر رفتند.
