ظهور نیروگاه‌های جدید زغال سنگ در سراسر آسیا
ترجمه: سلیم حیدری
پنج کشور آسیایی اکثریت قریب به اتفاق انرژی خود را از زغال سنگ تولید می کنند، زیرا در این کشورها چندین شرکت وجود دارد که در ساخت نیروگاه‌های جدید زغال سنگ سرمایه‌گذاری می‌کنند و قصد چندانی برای محدود کردن تولید انرژی از طریق زغال سنگ وجود ندارد.
طبق تحقیقی که در ماه ژوئن (خرداد) منتشر شد، چین، هند، اندونزی، ژاپن و ویتنام حدود ۸۰ درصد از کل انرژی ناشی از زغال سنگ آسیا را تولید می‌کنند. با برنامه‌ریزی برای توسعه بیش از ۶۰۰ واحد نیروگاهی زغال سنگ پیش‌بینی می شود این پروژه‌هاف روی هم رفته، حدود ۳۰۰ گیگاوات انرژی تولید کنند.
تکیه بر ادامه این روند تعجب‌آور است؛ چراکه بسیاری از پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر می‌تواند از نظر اقتصادی جذاب‌تر باشند و هزینه ساخت نیروگاه‌های جدید زغال سنگ با توجه به اهداف جهانی برای کاهش استفاده از زغال سنگ بسیار بالاست.
کربن تِرَکر، اندیشکده مستقر در لندن که این گزارش را منتشر کرده است، ادعا می‌کند که انرژی خورشیدی و بادی با هزینه‌های حدود ۸۵ درصد کمتر از تولید انرژی به وسیله زغال سنگ به طور قابل توجهی ارزان‌تر است.
همچنین تا سال ۲۰۲۶، استفاده از انرژی زغال سنگ نزدیک به ۱۰۰ درصد گران‌تر از ساخت و بهره‌برداری پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر خواهد بود.
اروپا اکنون با سرعت در حال از رده خارج کردن تولید انرژی از طریق زغال سنگ است. انگلیس قصد دارد تا سال ۲۰۲۴، یک سال زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، کارخانه‌های زغال سنگ این کشور را از رده خارج کند. علاوه بر این، بسیاری از نیروگاه‌های زغال سنگ استفاده‌نشده در انگلیس برای استفاده از انرژی تجدیدپذیر، از جمله انرژی زمین‌گرمایی در حال تبدیل‌اند.
کاترینا هیلنبرند وندرنین، رئیس تحقیقات کربن ترکر، در مورد این یافته‌ها اظهار کرد: «اکثریت قریب به اتفاق پروژه‌های نیروگاهی جدید ذغال سنگ که این روزها پیشنهاد می‌شود، از لحاظ اقتصادی مخرب‌اند و برای سرمایه گذاران این بخش بسیار بد معامله هستند.»
اکنون چین بزرگترین سرمایه‌گذار جهان در بخش تولید انرژی از زغال سنگ است و قصد دارد تولید انرژی زغال سنگ خود را به مقدار ۱۸۷ گیگاوات افزایش دهد که به ۱۱۰۰ گیگاوات فعلی اضافه خواهد شد.
علاوه بر این، چین در سال ۲۰۲۰ در ایالت شانشی یکی از بزرگترین شرکت‌های تولید انرژی از زغال سنگ در جهان را تأسیس کرد.
علی رغم هدف‌گذاری حذف کربن تا سال ۲۰۶۰، چین هنوز موفق به حذف زغال سنگ نشده است؛ زیرا صنعت تولید انرژی زغال سنگ ۳۷ درصد از کل فعالیت اقتصادی این کشور را در سال ۲۰۲۰ به خود اختصاص داده است. در سال ۲۰۱۹، استفاده از زغال سنگ حدود ۵۷ درصد از کل تولید انرژی این کشور را تشکیل داده است.
بنابراین، در حالی که چین در حال افزایش سرمایه گذاری خود در پروژه های انرژی تجدیدپذیر است، و قصد دارد ۹۰ گیگاوات انرژی بادی و خورشیدی به شبکه برق در سال ۲۰۲۱ اضافه نماید، نمی توان از اهمیت انرژی زغال سنگ در این کشور چشم پوشی کرد.
با این حال، این گزارش پیش‌بینی می‌کند تا سال ۲۰۲۴ در هند و اندونزی تولید انرژی‌های تجدیدپذیر از تولید انرژی زغال سنگ پیشی خواهد گرفت و از نظر اقتصادی تا سال ۲۰۲۲ در ژاپن و ویتنام تولید انرژی از زغال سنگ نسبت به انرژی‌های تجدیدپذیر مقرون به صرفه نخواهد بود.
در همین حال، سایر کشورهای آسیایی نیز روش اروپا را در پیش گرفته‌اند و تولید انرژی از زغال سنگ را کنار می‌گذارند. به عنوان مثال، بانپو، بزرگترین تولید‌کننده انرژی از زغال سنگ در تایلند گفته است که به دلیل تولید انرژی سبز هیچ پروژه جدید نیروگاهی زغال سنگ را دنبال نخواهد کرد.
چایمونگکول، مدیرعامل بانپو، در این باره توضیح داد: «از سال ۲۰۱۰، ما در مورد تحول در شرکت صحبت می‌کنیم. و از سال ۲۰۱۵، زمانی که من جانشین رئیس قبلی به عنوان مدیرعامل جدید شدم، ما شروع به اجرای یک طرح سبزتر و هوشمندتر کردیم.
در طی پنج سال گذشته، ما ۲ میلیارد دلار در سرمایه‌گذاری سبزتر مانند گاز، انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری انرژی هزینه کردیم.» او افزود: «تحولات بزرگ- دیجیتالی‌سازی، کربن‌زدایی و تمرکززدایی باعث سرعت بخشیدن به بانپو برای یک استراتژی جدید، سبزتر و هوشمندتر می شود.»
حال باید دید در حالی که سوزاندن زغال سنگ با توسعه نیروگاه‌های بیشتر طی سال‌های آینده در برخی از بزرگترین کشورهای آسیایی ادامه می یابد، آیا این کشورها به این استراتژی انرژی که با برنامه‌های بین‌المللی انرژی سبز در تضاد است ادامه می‌دهند؟ یا اینکه تسلیم استراتژی توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر می‌شوند؟
منبع: راشاتودی
