منطق مدادی (طنز)
انجمن صنایع فرآوردههای لبنی: «مصرف لبنیات کاهش ۱۵ تا ۲۰ درصدی داشته؛ با افزایش قیمت دوغ مردم ترجیح میدهند نوشابه بخرند.»
راضیه حسینی
بنابر داستانی عامیانه، ناسا وقتی متوجه شد که خودکارهای معمولی در فضا کار نمیکنند تصمیم گرفت با هزینهای زیاد خودکاری تهیه کند که قابلیت نوشتن در فضا را هم داشته باشد.
کلی متخصص دور هم جمع شدند. مدتها فکر کردند تا بالاخره به نتیجه رسیدند. آنها ذوقزده و با ژست دانشمندانه، از خودکار بسیار گرانقیمت فضایی رونمایی کردند.
اما فضانوردان روسی در حالیکه به این همه تلاش آمریکاییها میخندیدند، یک عدد مداد از جیبشان درآوردند و مشغول نوشتن در فضا شدند. آمریکاییها شانس آوردند که آن زمان فضای مجازی نبود. وگرنه این شایعه تبدیل به انواع و اقسام کلیپهای جذاب با جمله انتهایی «سوس ماس» میشد.
حکایت دوغ و نوشابه هم کمشباهت به این داستان نیست. مسئولان ما عوض اینکه مثل بعضی کشورها کلی وقت صرف پایین آوردن تورم و گرانیها کنند، کارشناسان زیادی را استخدام کنند تا راه حلی برای پایین آوردن قیمت دوغ پیدا کنند، نوشابه را گران میکنند.
به همین راحتی. هیچ هزینه اضافهای هم صرف استخدام کارشناس و اقتصاددان نمیکنند. اصلاً خودشان را به زحمت نمیاندازند.
مهم این است که نتیجه مطلوب بالاخره حاصل میشود. مردم نوشابه نمیخورند. این نوشیدنی مضر از سفرهها حذف میشود.
این راهکار برای بسیاری از مشکلات اقتصادی جوابگوست. مثلاً اگر مردم توان خرید خودروی خارجی را ندارند و خودروهای داخلی کیفیت و ایمنی ندارند باید چه کرد؟
کلی هزینه و وقت صرف کرد تا خودروی داخلی مناسب به بازار بیاید؟ خودروی خارجی ارزان شود؟
خیر. فقط کافی است داخلی آنقدر گران شود که دیگر مردم نتوانند بخرند. به همین سادگی و با صرف کمترین وقت و هزینه، خطر تصادفات با خودروی داخلی پایین میآید.
منطق مدادی میگوید «وقتی راه سادهتری وجود دارد چرا باید دنبال جوهر مناسب برای نوشتن در فضا گشت؟»
مسئولان ما همیشه به مدادهای توی جیبشان فکر میکنند.
آنها معتقدند بهترین راه سریعترین راه است.
