مویز آمار در ایران
بعضی از کارها داستان یک مویز و چهل قلندر است.
از سال ۸۸ تاکنون که سیاستگذاران نابغه اقتصادی کشور تصمیم گرفتند یارانه نقدی را بپردازند هنوز که هنوز است کسی آمار درست و درمانی از جمعیت مشمول شرایط یارانه نقدی ندارد و تصمیم گیری ها به روش شیره و مگس صورت می گیرد و هکذا در مورد سایر تصمیم گیری هایی که نیاز به اطلاعات و آمار دارد به صورت حدس و گمان و وجبی تصمیم می گیریم.
جالبتر اینکه نه آمار درستی از شعبات بانک در کشور داریم، نه نمایندگی های بیمه و نه تعداد مغازه ها، آمار شرکت های سهامی و شرکت های تعاونی که جای خود دارد.
برنامه های مرکز آمار را هم طی ۵ سال گذشته مرور کنیم انواع و اقسام آمارها از گاوداری ها تا کامیون و امثال آن را به صورت پروژه های آماری می بینیم اما یک نفر نمی تواند در مورد آمار شیر تولیدی کشور قسم حضرت عباس بخورد.
آن وقت کسی نیست که دعوای مرکز آمار با بانک مرکزی را حل کند و این مویز آمارگیری را در بین قلندران پر هزینه تقسیم کند.
