راضیه حسینی
برخی میوه فروشی ها روی میوه‌های شب یلدا قیمت نمی‌زنند تا گران فروشی کنند.
باز هم شب یلدا نزدیک شد و برخی فروشندگان تصمیم گرفتند کسری یک سال خود را در این شب جبران کنند. هر سال از اقلام سفرۀ یلدا چیزهایی کم می‌شد و عن‌قریب است که میوه هم به خاطره‌ها بپیوندد و مردم شعار «هدف دور هم جمع‌شدن است نه خوردن» را سر در خانه‌هایشان بزنند و در نهایت فقط یک‌بار دیگر «آخ تو شب یلدای منی» را پخش کنند.
البته نگران نباشید هنوز به مرحلۀ نبود نرسیده‌ایم و به لطف مسئولان، در قسمت کمبود گیر کرده‌ایم. این یعنی هنوز توانایی خرید پف فیل را داریم و می‌توانیم آن را با آجیل جایگزین کنیم. میوه هم شاید مثل قبل فراوان نباشد، اما از یک دیس بزرگ به بشقاب رسیده است و این باز جای شکر دارد که هست، ولی کم. تا خبر از بازار شیرینی و گرانی آن صنف نیامده است می‌توانیم به خرید این کالا هم دل‌خوش باشیم.
پیشنهاد می‌کنیم به جای این‌که روی نداشته‌ها متمرکز شویم، روی داشته‌ها باقدرت زوم صددرصدی، تمرکز کنیم. هم کارمان راحت‌تر می‌شود و نیاز نیست به انواع و اقسام موارد فکر کنیم، هم حسی مثبت به دست می‌آوریم و به خودمان امیدوار می‌شویم.
به این فکر می‌کنیم که ما هنوز پف فیل داریم، هنوز می‌توانیم ذرت‌ها را در قابلمه‌ای در شیشه‌ای، بریزیم و به فرایند ترکیدنشان نگاه کنیم و لذت ببریم. این‌که در ابتدا ذرتی سفت‌وسخت بودند که فکر می‌کردند هیچ نیرویی نمی‌تواند از پا درشان بیاورد، ولی بعد از چند دقیقه قافیه را باختند و از بس تحت‌فشار قرار گرفتند که به تغییر ماهیت راضی شدند و پف کردند.
پفیلاها را نگاه می‌کنیم که مدام به در شیشه‌ای برخورد می‌کنند و می‌افتند سر جای‌شان. تندتند خودشان را به هر سمتی می‌زنند و بعد تسلیم می‌شوند، و ما خوشحال از این‌که کلی پف فیل تسلیم شده داریم، به یلدای پیش رو فکر می‌کنیم.
